Innocence Love (Zawgyi + Unicode) Completed

Part 3

Zawgyi

"ေဟ့..သာမည..ထေတာ့..."
ေျခေထာက္ကိုလႈပ္ကာႏွိုးတဲ့မင္းသန့္ေၾကာင့္ညနိုးလာကာ..
"ဟင္..မိုးလင္းၿပီးလား.."
မနက္မိုးလင္းၿပီးလားလို႔ေမးေတာ့မင္းသန့္ရယ္ကာ..
"ဘယ္ကမိုးလင္းရမွာလဲအခုမွညပဲရွိေသးတယ္၊ညစာစားဖို႔ေခၚေနၿပီ.."
"ဪ..ဟုတ္လား..ငါကမနက္မိုးလင္းၿပီထင္တာ.."
"ကဲမ်က္ႏွာသစ္ေတာ့..သြားရေအာင္ငါဗိုက္ဆာေနၿပီ.."
"မသိလို႔ေမးမယ္ေနာ္..ညစာေတြေရာဒီကုမၸဏီကေကြၽးတာပဲလား.."
"ဟုတ္တယ္..ဒီေက်ာင္းရဲ႕သတ္မွတ္ခ်က္ပဲေလ၊ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕စားဝတ္ေနေရးကအစေနေရးထိုင္ေရးအဆုံးအားလုံးတာဝန္ယူထားတာ.."
"အင္း..ဒါဆိုမင္းတို႔ေက်ာင္းတတ္ခြင့္အေနနဲ႕ဘယ္ေလာက္ေပးရလဲ.."
"သိန္းတစ္ရာနားကပ္တယ္.."
"တစ္ရာ..ဟုတ္လို႔လား.."
"တကယ္ပါ၊အစအဆုံးဒီေက်ာင္းကတာဝန္ယူထားတာေလ၊ဒီေလာက္ေတာ့ေပးရမွာေပါ့.."
"ဒါေတာင္ဒီေက်ာင္းမွာတတ္တဲ့သူေတြေပါတယ္ေနာ္.."
"အင္း..အားလုံးကခ်မ္းသာၾကလို႔တတ္နိုင္တာ.."
ညမင္းသန့္ေျပာျပေနတာကိုနားေထာင္ရင္းမိမိအတြက္ကုန္က်စရိတ္ကိုတာဝန္ယူေပးတဲ့ဦးေလးျမကိုပို၍ေက်းဇူးတင္ေနမိသည္။
ဒါေၾကာင့္ဒီေက်ာင္းကိုခ်မ္းသာတဲ့လူေတြပဲတတ္နိုင္တာဆိုၿပီးနာမည္ႀကီးတာကိုး..
ဆိုၿပီးညစိတ္ထဲမွဆိုလိုက္မိသည္၊သိေတာ့သိထားေပမဲ့ဒီေလာက္ထိကုန္လိမ့္မယ္လို႔ညမထင္ထားခဲ့မိပါ။
ညမ်က္ႏွာသစ္ဖို႔သြားရန္ျပင္ေတာ့ဘယ္ကိုသြားရမယ္ဆိုတာမသိ၍..
"မ်က္ႏွာကဘယ္သြားသစ္ရမွာလဲ.."
"မွားပါတယ္ကိုသာမညရယ္..ဟြန္း..ဒီကေနထြက္သြားညာဘက္တည့္တည့္ကိုေလွ်ာက္သြားအဆုံးကေရခ်ိဳးခန္းနဲ႕အိမ္သာပဲ။လိုက္ပို႔ရအုံးမလား.."
"ရပါတယ္..ဒီေလာက္ေတာ့သြားတတ္တယ္.."
ညေျပာကာထြက္လာခဲ့သည္။
မင္းသန့္ေျပာတဲ့အတိုင္းလာခဲ့ေတာ့ေနာက္ဆုံးသန့္စင္ခန္းသို႔ေရာက္လာခဲ့သည္။
အမ်ားသုံးဆိုေပမဲ့ေက်ာင္းသားေတြပဲသုံးတာဆိုေတာ့သန့္ရွင္းေနသည္။
ညမ်က္ႏွာသစ္ၿပီးအရံသင့္ပါလာတဲ့မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါနဲ႕သုတ္လိုက္ၿပီးျပန္ထြက္လာခဲ့သည္။
"ဪ..ဘယ္သူမ်ားလဲလို႔မင္းသားေလးသာမညပါလား.."
"ကိုေဇလြင္ေအာင္နဲ႕ကိုမင္းသက္ထက္ဘာလုပ္လာတာလဲ.."
လမ္းမွာငေဇနဲ႕မင္းသန့္ကိုေတြ႕ေတာ့သူတို႔ကစႏႈတ္ဆက္၍ညျပန္ေျပာလိုက္သည္။
"ဒီေကာင္ငေဇေလ..ညစာမစားခင္အိမ္သာတတ္ခ်င္လို႔တဲ့၊အဲဒါနဲ႕ထြက္လာတာ.."
"ဪ..ဒါနဲ႕ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ႕သခင္ႀကီးေရာမပါဘူးလား.."
"ဘာလဲသတိရေနလို႔လား.."
ငေဇရဲ႕စကားေၾကာင့္ညႏႈတ္ခမ္းအားခပ္မဲ့မဲ့ေလးလုပ္ကာ
"သတိရစရာပဲ..အၿမဲတတြဲတြဲနဲ႕အခုမပါလို႔ေမးၾကည့္တာပါ.."
"အဲေကာင္ကသူ႕အခန္းမွာအိမ္သာနဲ႕ေရခ်ိဳးခန္းရွိတယ္ေလ.."
"ဟင္.."
"သာမညမသိေသးဘူးထင္တယ္၊အဓိကကဒီကြန္ဒိုပိုင္ရွင္ရဲ႕သားေလ.."
"ဗ်ာ..အဓိကကဦးေလးျမဦးရဲ႕သား.."
မင္းသက္ရဲ႕စကားေၾကာင့္ညအရမ္းကိုအံ့ဩသြားရသည္။
"ဟုတ္တယ္..မင္းမသိေသးရင္ထပ္ေျပာျပမယ္၊ဓိကကဦးျမဦးေဒၚသင္ဇာႏြယ္တို႔ရဲ႕တစ္ဦးတည္းေသာသားပဲ.."
"ေတာ္ပါေတာ့မင္းသက္ရာ..ဒီမွာငါထြက္က်ေတာ့မယ္.."
ငေဇကေျပာကာလက္ကိုဆြဲေခၚသြားေတာ့မင္းသက္ပါသြားရာညတစ္ေယာက္ထဲေနရာ၌ေၾကာင္ကာက်န္ေနရစ္သည္။
ဦးေလးျမကအဓိကရဲ႕အေဖတဲ့..
ဒါဆိုဘာလို႔သူတို႔ပုံစံေတြကေအးတိေအးစက္ႀကီးျဖစ္ေနရတာလဲ..
ညေတြးရင္းသူ႕အခန္းဆီသို႔ျပန္လာခဲ့သည္။
ညစာစားၾကေတာ့လဲေက်ာင္းသားအားလုံးကိုကြန္ဒိုရဲ႕ေအာက္ဆုံးအထပ္မွာေကြၽးၾကၿပီးကိုယ္စားခ်င္တဲ့အစားအစာကိုယူကာစားရသည္။
ညကပန္းကန္တစ္ခ်ပ္နဲ႕တူႏွစ္ေခ်ာင္းကိုယူကာစာစရာခြက္ေတြထဲမွစားခ်င္တဲ့အရာေတြကိုယူကာထည့္ေနသည္။
"အဲဒါေတြကဘာေတြလဲ..မင္းသန့္.."
ေနာက္ကိုလွည့္မၾကည့္ပဲေမးရင္းကျပန္မေျဖ၍လွည့္ၾကည့္ရာသူ႕ေနာက္မွာရွိေနတဲ့သူကမင္းသန့္မဟုတ္ပဲအဓိကျဖစ္ေနသည္။
"မင္းကိုၾကည့္ရတာဒါမ်ိဳးမစားဖူးဘူးထင္တယ္.."
အဓိကကသူ႕ကိုၾကည့္ကာေျပာလာတဲ့စကားေၾကာင့္ညသူ႕အနားကထြက္သြားရန္လုပ္ေတာ့အဓိကကသူ႕ရဲ႕လက္ကိုဆြဲထားလိုက္သည္။
"ငါေမးရင္ေျဖမွႀကိဳက္တာ.."
အဓိကရဲ႕အသံကက်ယ္သြား၍အားလုံးရဲ႕အာ႐ုံကသူတို႔ထံေရာက္လို႔သြားသည္။ထိုအခါမင္းသန့္ကလဲသူတို႔အနားသို႔ေရာက္လို႔လာကာညရဲ႕ေဘး၌ရပ္လို႔ေနသည္။
"မင္းကငါဘာဆိုတာကိုမသိေသးဘူးထင္တယ္..အဲဒါဆိုရင္ငါဘာလဲဆိုတာမင္းကိုျပမယ္..ဟိုတစ္ေယာက္..မင္းကိုေျပာေနတာ..မင္းနာမည္ဘာလဲ.."
"ေဇာ္ မင္း ဦး ပါ.."
အဓိကေခၚလိုက္တဲ့ေကာင္ကထိုင္ေနရာမွထကာအအထစ္ထစ္နဲ႕ေျပာလို႔ေနရာသူကစကားထစ္၍မဟုတ္ပဲအဓိကကိုေၾကာက္၍ပင္ျဖစ္သည္။
"မင္းအေဖနာမည္က.."
"ဦးသန္းေဖပါ.."
"မွတ္ပုံတင္နံပါတ္.."
"၁၂/...."
အဓိကေမးသမွ်ကိုထိုေကာင္ေလးကေၾကာက္ေၾကာက္႐ြံ႐ြံနဲ႕ေျဖေနသည္။
"ဟိုတစ္ေယာက္.."
ေနာက္တစ္ေယာက္ကိုလဲေမးရာထိုတစ္ေယာက္မွာလဲသူေမးသမွ်ေျဖေပးေနရသည္။
"ငါကဘာလဲဆိုတာျမင္ၿပီလား.."
"ျမင္ေတာ့ဘာလုပ္ဘာလုပ္ရမွာလဲ.."
"မင္းငါ့ကိုခံၿပီးေျပာတာရပ္လိုက္ေတာ့၊မတူရင္မတုနဲ႕ဆိုတဲ့စကားလဲၾကားဖူးမွာေပါ့၊သူမ်ားကူညီေထာက္ပံ့ေပးလို႔ဒီေက်ာင္းကိုေရာက္လာတဲ့ေကာင္ကငါ့ကိုလာၿပီးမယွဥ္နဲ႕၊ေျခရာလာမတိုင္းနဲ႕..နားလည္လား.."
"ခြပ္.လြမ္..လြမ္း.."
အဓိကကေျပာကာညရဲ႕လက္ထဲမွပန္းကန္ကိုပုတ္ခ်လိဳက္၍ေအာက္က်သြားသည္။ထိုအခါမင္းသန့္ကထိုင္ကာေပပြသြားတဲ့ၾကမ္းျပင္ကိုသန့္ရွင္းေရးလုပ္ရန္ျပင္ေတာ့..
"ရတယ္မင္းသန့္..ငါ့ဘာသာလုပ္လိုက္မယ္.."
ညေျပာကာတံျမတ္စည္းနဲ႕အဝတ္စုတ္ကိုယူကာသန့္ရွင္းေရးလုပ္လိုက္သည္။
ညစာလဲစားခ်င္စိတ္မရွိေတာ့၍ညအခန္းသို႔ျပန္လာခဲ့သည္။
စိတ္ထဲကေတာ့အဓိကကိုမေက်မနပ္ျဖစ္ေနမိသည္။မၾကာခင္မွာပဲမင္းသန့္အခန္းထဲသို႔ေရာက္လာကာ..
"ဘာလို႔စားမသြားတာလဲ.."
"စားခ်င္စိတ္မရွိလို႔.."
"အဲဒီေကာင္နဲ႕ေဝးေဝးေနပါသာမည.."
"ဘာလို႔လဲ၊ငါကလဲသူ႕ကိုသြားပတ္သက္ေနတာမွမဟုတ္တာ၊သူဘာသာငါ့ကိုလာႏွောက္ယွက္တာေလ.."
"သူကအဲလိုပဲ၊တစ္ေက်ာင္းလုံးကအဓိကဆိုရင္ေခါင္းေထာင္မၾကည့္ဝင့္ေအာင္ေၾကာက္ၾကရတယ္၊သူကတစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္တယ္၊တဖက္သားကိုအနိုင္က်င့္တတ္တယ္၊သူကလာၿပီးျပႆနာရွာရင္ေတာင္မင္းေျပေျပလည္လည္ပဲျပန္ၿပီးေျပာလိုက္ပါ၊ေနာက္ၿပီးဒီေန႕မင္းတို႔အမွတ္မ်ားတာကိုၿပိဳင္မယ္လို႔ေျပာခဲ့တယ္ေနာ္၊မင္းဘယ္ေတာ့မွနိုင္မွာမဟုတ္ဘူး၊တကယ္လို႔မင္းနိုင္ခဲ့ရင္ေတာင္မင္းကိုသူတို႔အနိုင္က်င့္လိမ့္မယ္.."
"ဘာကိုေျပာတာလဲမင္းသန့္.."
"ဒီေက်ာင္းမွာသူကစာအေတာ္ဆုံးေလ၊တကယ္လို႔မ်ားသူကခြၽတ္ေခ်ာ္တာေလးေတြရွိလို႔သူ႕ထက္တစ္ေယာက္ေယာက္ကသာသြားရင္အဲဒီေကာင္ကိုဝိုင္းၿပီးႏွိတ္ဆက္ၾကတယ္.."
"ေသခ်ာလို႔လား.."
"ေသခ်ာတာေပါ့၊တစ္လတစ္ခါစစ္တဲ့စာေမးပြဲကိုမင္းသူ႕ထက္အမွတ္နည္းေအာင္ေျဖပါ၊မဟုတ္ရင္မင္းအႏွိတ္ဆက္ခံရလိမ့္မယ္.."
"ဒါဆိုဘာလိုသူကစိန္ေခၚခဲ့တာလဲ၊သူ႕စည္းကိုသူေဖာက္တာလား.."
"သူ႕မွာစည္းေတြေဘာင္ေတြမရွိဘူး၊တရားတာမတရားတာမရွိဘူး၊သူလုပ္ခ်င္တာလုပ္တတ္တယ္..."
"အဲဒါဆိုသူမတရားတာပဲ..အားလုံးကဒီအတိုင္းၾကည့္ေနတာလား.."
"သူကိုဘယ္သူမွအာမခံရဲဘူး၊ငါဘာလို႔မင္းကိုအတိအက်ေျပာျပေနတာလဲဆိုရင္သူႏွိတ္ဆက္ခဲ့တဲ့အဲဒီတစ္ေယာက္ကငါျဖစ္ေနလို႔ပဲ.."
"ဘာ.."
"ဟုတ္တယ္..အဲဒါကကိုးတန္းတုန္းကေလ၊ဒီမွာျမင္လား..အဲဒီဒဏ္ရာကသူေပးတာ.."
မင္းသန့္ကနဖူးေပၚမွဆံပင္ကိုဖယ္ကာျပလိုက္သည္။
"မင္းဆရာမေတြကိုမတိုင္ဘူးလား.."
"ဒီေက်ာင္းပိုင္ရွင္ကသူ႕အေဖေလ၊ဘယ္ဆရာကသူ႕ကိုအျပစ္ေပးရဲမွာလဲ၊မက္ေလာက္စရာလစာကိုျပစ္ၿပီးဘယ္သူကအလုပ္ထြက္မွာလဲ၊မသိသလိုပဲေနၾကတယ္.."
မင္းသန့္ရဲ႕အသံကေအးစက္လို႔ေနသည္။ေနာက္ေတာ့ဆက္ကာ..
"အဲဒီတုန္းကငါေက်ာင္းထြက္ဖို႔ထိျဖစ္ခဲ့ေပမဲ့ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ရင္အရႈံးေပးသလိုျဖစ္မွာစိုးလို႔ငါမထြက္ပဲေနခဲ့တာ၊ဆယ္တန္းေအာင္စာရင္းမွာေတာ့ငါကသူထက္သာေနေစရမယ္ဆိုတဲ့ခံယူခ်က္နဲ႕ေလ .."
မင္းသန့္ရဲ႕စကားကိုနားေထာင္ရင္းညသူ႕ကိုပို၍မေက်မနပ္ျဖစ္ရသည္။
စိတ္ထဲမွလဲ..
ငါမင္းထက္အမွတ္မ်ားဖို႔ႏွစ္ဆႀကိဳးစားမယ္၊ဦးေလးျမကိုေတာ့သူလြန္ဆန္နိုင္မယ္မထင္ဘူး..
မင္းငါ့ကိုႏွိတ္ဆက္လဲႏွိတ္ဆက္သမွ်ထက္မင္းျပန္ၿပီးခံစားေစရမယ္လို႔ငါဂတိေပးတယ္အဓိက...