Innocence Love (Zawgyi + Unicode) Completed

Part 30

Zawgyi

"သူ႕ရဲ႕အေမႏွလုံးေရာဂါေဖာက္သြားေတာ့အေရးေပၚခြဲစိတ္ဖို႔အတြက္လိုလာခဲ့တယ္၊အဲဒီေတာ့သူတို႔မွာေငြေရးေၾကးေရးအခက္အခဲျဖစ္လာခဲ့တယ္..
အေရးတႀကီးေငြမွမရဘူးဆိုရင္သူ႕အေမရဲ႕အသက္ကိုသူတို႔ဆုံးရႈံးရေတာ့မွာေလ..
ဒီေလာက္မ်ားတဲ့ေငြပမာဏကိုသူတို႔ဘယ္မွရွာရမယ္ဆိုတာမသိတဲ့အဆုံးေနာက္ဆုံးမွာကြၽန္မဆီကိုသူေရာက္လာခဲ့တယ္..
သားနဲ႕မပတ္သက္ေတာ့ပါဘူးဆိုတဲ့ဂတိနဲ႕သားသူ႕ကိုနာက်ည္းသြားေအာင္ကြၽန္မလုပ္ခဲ့တယ္။
ဒါေပမဲ့ကြၽန္မလုပ္ခဲ့တာဆယ္ႏွစ္ဆိုတဲ့အခ်ိန္ပဲၾကာခဲ့တယ္၊ၾကားထဲမွာသူတို႔ေဝးေနၾကေပမဲ့တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ခ်စ္ေနၾကတယ္...
တစ္ေန႕ကကြၽန္မသာမညကိုေခၚၿပီးေျပာစရာရွိတယ္လို႔ေျပာခဲ့တယ္ေလ၊အဲဒီေန႕ကသာမညေျပာခဲ့တဲ့စကားေတြကကြၽန္မရင္ကိုလႈပ္ခတ္ေစတယ္ကိုျမဦးရယ္.."
ေဒၚသင္ဇာဟိုအခ်ိန္ေတြမွေနမၾကာေသးခင္အခ်ိန္အပိုင္းအျခားတစ္ခုကိုသတိရလို႔သြားသည္။
"မင္းေပးထားတဲ့ဂတိကိုမင္းမေမ့ပါဘူးေနာ္.."
"စိတ္ခ်ပါအန္တီ၊ကြၽန္ေတာ္ေပးထားတဲ့ဂတိကိုကြၽန္ေတာ္မေမ့ပါဘူး..ဒါေပမဲ့..ကြၽန္ေတာ္သူ႕ရဲ႕အၾကည့္ေတြကိုဘယ္ေလာက္ထိရင္ဆိုနိုင္မလဲဆိုတာကြၽန္ေတာ္မသိဘူး၊ျဖစ္နိုင္ရင္အစကတည္းကကြၽန္ေတာ္ဒီမွာလာၿပီးအလုပ္မလုပ္သင့္ဘူး၊အခုရက္ပိုင္းကြၽန္ေတာ့္ကိုသူဆက္ဆံတာတစ္မ်ိဳးႀကီးပဲ၊သူကြၽန္ေတာ့္ကိုမုန္းေနရင္ကြၽန္ေတာ့္ဘက္ကသူ႕ကိုခ်စ္ဖို႔မျဖစ္နိုင္ေတာ့ေပမဲ့တကယ္လို႔သူ႕ဘက္ကကြၽန္ေတာ့္ကိုခ်စ္ေနေသးရင္ကြၽန္ေတာ္ျငင္းနိုင္မယ္မထင္ဘူး၊ကြၽန္ေတာ္သူ႕ကိုနာက်ည္းေအာင္နာက်င္ေအာင္ရက္စက္ၿပီးခဲ့ၿပီ၊ဒါေပမဲ့သူကြၽန္ေတာ့္ကိုခ်စ္ေနေသးတယ္ဆိုရင္ကြၽန္ေတာ္သူ႕ကိုနာက်င္ေအာင္ထပ္ၿပီးမလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး၊အဲဒီအတြက္ကြၽန္ေတာ္..အန္တီတို႔ဆီကယူထားတဲ့အေႂကြးေတြကိုကြၽန္ေတာ္ျပန္ဆပ္ခ်င္ပါတယ္၊ဂတိဆိုတဲ့စကားနဲ႕ကြၽန္ေတာ့္ကိုမခ်ဳပ္ကိုင္ထားေစခ်င္ဘူး.."
ညရဲ႕ထိုစကားေၾကာင့္ေဒၚသင္ဇာရင္ထဲမေကာင္းသလိုျဖစ္သြားေပမဲ့ထိုအခ်ိန္ကေဒၚသင္ဇာမ်က္ႏွာတင္းတင္းသာေနခဲ့သည္။
"ကိုျမဦး..ကြၽန္မတို႔သားကိုေမြးထားခဲ့တာဘာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွမပါခဲ့ဘူး၊သားေလးကေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္ဆိုေပမဲ့သူ႕ဘဝလက္တြဲေပၚကိုေယာကၤ်ားေလးပဲေ႐ြးခ်ယ္မယ္ဆိုရင္ကြၽန္မတို႔လက္မခံနိုင္ရင္ေတာင္မကန့္ကြက္သင့္ဘူးလို႔ထင္တယ္.."
"မင္းစကားအရမ္းမ်ားတာပဲ၊ငါေတာ္ၿပီ.."
ဦးျမဦးေျပာကာထမင္းစားေနရာမွထ၍သြားေတာ့သည္။
သို႔ေပမဲ့စိတ္ထဲကေတာ့သားျဖစ္သူအခုလိုအစာငတ္ခံၿပီးဆႏၵျပေနျခင္းကိုစိတ္တိုသလိုအစာမစားရင္ေရာဂါျဖစ္မွာကိုလဲစိုးရိမ္ေနမိသည္။
ဒါေၾကာင့္ဦးျမဦးဖုန္းကိုထုတ္ကာနံပါတ္တစ္ခုအားႏွိတ္လိုက္သည္။
"ဟလို.."
ဦးျမဦးဖုန္းဆက္ကာတစ္စုံတစ္ေယာက္ကိုအိမ္သို႔လာရန္ေခၚလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
နာရီဝက္ေလာက္ၾကာေတာ့အိမ္သို႔မီေရာက္လို႔လာသည္။
"မဂၤလာပါအန္ကယ္.."
"မဂၤလာပါသမီး..ထိုင္ပါအုံး.."
အိမ္ထဲသို႔ေရာက္လာတဲ့မီကိုျမင္ေတာ့ေဒၚသင္ဇာသူတို႔အနားသို႔လာခဲ့သည္။
"သမီးကိုေခၚလိုက္ရတဲ့အေၾကာင္းကေတာ့သားတစ္ေယာက္ထဲပ်င္းေနမယ္ထင္လို႔ပါ၊သူ႕သူငယ္ခ်င္းကလဲျပန္သြားၿပီေလ၊အဲေတာ့သားအနားမွာသမီးကိုရွိေနေစခ်င္လို႔ပါ.."
"ရွင္.."
ဦးျမဦးရဲ႕စကားကမီကိုအထိတ္တလန့္ျဖစ္ေစသည္။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲသမီး၊သမီးအလုပ္မအားလို႔လား.."
"ဟုတ္တယ္အန္ကယ္ရဲ႕..သမီးအခုေတာင္မအားတဲ့ၾကားကလာခဲ့ရတာ.."
"ဪ..ဒါေပမဲ့သားကသမီးရဲ႕ခ်စ္သူေလ၊သူအခုလိုအထီးက်န္ဝမ္းနည္းေနခ်ိန္မွာသမီးသူ႕အနားမွာရွိေနေပးသင့္တယ္မဟုတ္လား.."
"ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္ပါတယ္၊ဒါေပမဲ့..သမီး..အမွန္တိုင္းေျပာပါ့မယ္၊သမီးအခုခ်ိန္မွာေမာင့္အနားမွာရွိေနမေပးနိုင္ဘူး၊ေမာင္ေျခေထာက္ေတြမေကာင္းတဲ့ဒုကၡိတႀကီးျဖစ္ေနရင္ေတာင္သမီးလက္ခံနိုင္ေပမဲ့အခုဟာက..သမီးလက္မခံနိုင္ဘူး၊သမီးအဲဒီေရာဂါကိုေၾကာက္တယ္အန္ကယ္.."
"ဘယ္လို.."
"သမီးေမာင့္ကိုအရမ္းခ်စ္ပါတယ္၊ဒါေပမဲ့အခုေမာင့္မွာရွိေနတဲ့တီဘီေရာဂါပိုးသမီးကိုကူးမွာအရမ္းေၾကာက္တယ္၊အဲဒီေရာဂါပိုးကကူးစက္တာျမန္တယ္တဲ့၊အန္ကယ္တို႔သူ႕ကိုဒီေရာဂါေပ်ာက္ကင္းေအာင္အရင္ကုသေပးပါ၊အဲဒိေရာဂါေပ်ာက္ၿပီဆိုသမီးေမာင့္ရဲ႕အနားမွေနေပးပါ့မယ္.."
"ဪ..အင္း..ေကာင္းပါၿပီသမီး.."
"သမီးတစ္ခုခုေသာက္အုံးမလား၊ဘာေသာက္မလဲ.."
"ရတယ္အန္တီ..သမီးကိုဘာမွေျပာစရာမရွိေတာ့ရင္သမီးကိုသြားခြင့္ျပဳပါ.."
"အင္း..ဘာမွမရွိေတာ့ပါဘူး.."
"ဒါဆိုသမီးကိုခြင့္ျပဳပါအုံး.."
မီသူတို႔ကိုႏႈတ္ဆက္ကာျပန္သြားေတာ့ေဒၚသင္ဇာသူ႕ေယာကၤ်ားကိုၾကည့္ကာနားမလည္နိုင္ျဖစ္ေနရသည္။
"ရွင္..သားမွာတီဘီေရာဂါမရွိဘူးလို႔ဘာလို႔မေျပာလိုက္တာလဲ.."
"မလိုေတာ့ဘူးေလ..မလိုေတာ့ဘူး.."
"ရွင္.."
"သူကသားအတြက္စိတ္ခ်ရမဲ့အမ်ိဳးသမီးေကာင္းတစ္ေယာက္မဟုတ္ဘူး..အခုပဲၾကည့္ေလ..သားမွာေရာဂါရွိမရွိေတာင္မေမးဘူး၊သားဆီကေရာဂါကူးမွာကိုေၾကာက္ေနတယ္၊သူကသားအတြက္စိတ္ခ်လိဳ႕မရဘူး..."
"ဒါဆိုရွင္ဘာဆက္လုပ္မွာလဲ.."
"အျခားတစ္ေယာက္ရွာမယ္.."
"ကိုျမဦး.."
"ငါလြယ္လြယ္နဲ႕လက္မေလွ်ာ့နိုင္ဘူး၊ငါ့သားကမိန္းမေတြကိုလဲႀကိဳက္တယ္၊သူတကယ္ခ်စ္တဲ့သူတစ္ေန႕ေန႕ေတာ့ေတြ႕ကိုေတြ႕လာမွာ.."
"ကိုျမဦး..ကြၽန္မဆယ္ႏွစ္လုံးလုံးေစာင့္စားခဲ့ၿပီးၿပီ.."
"ေနာက္ထပ္ဆယ္ႏွစ္ဆိုလဲငါေစာင့္ၾကည့္ခ်င္ေသးတယ္.."
"ကိုျမဦးရယ္.."
ေဒၚသင္ဇာေျပာမရေတာ့သည္အဆုံးအိမ္ေပၚသို႔တတ္လို႔သြားသည္။
သားရဲ႕လုပ္ရက္ကိုသေဘာမက်ေပမဲ့အခုလိုသားေလးစိတ္ဆင္းရဲေနရတာကိုေတာ့သူမၾကည့္၍မေနနိုင္။မၾကည့္ရက္လို႔ေယာကၤ်ားျဖစ္သူကိုေျဖာင္းဖ်ေပမဲ့ေျပာမရေတာ့ေဒၚသင္ဇာစိတ္ဆင္းရဲရပါၿပီ။
အခန္းထဲမွအဓိကကေတာ့ႏွစ္ရက္လုံးလုံးနဲ႕တစ္ေနကုန္ဘာမွမစားေတာ့ဆာေလာင္ျခင္းဒဏ္ကိုခံစားေနရေပမဲ့ႀကိတ္မွိတ္ကာခံလို႔ေနသည္။
စားပြဲေပၚကေရခရားအိုးထဲမွေရငွဲ႕ေသာက္ရန္ျပင္ေတာ့ေရကစိုးစဥ္မွ်မရွိေတာ့...
"ဟင္း..ညရယ္..ငါ့ရဲ႕လုပ္ရက္မွန္မမွန္ကိုငါမသိေပမဲ့၊အခုလိုလုပ္တာမင္းနဲ႕နီးခ်င္လို႔ပါ၊တကယ္လို႔..
ငါမင္းနဲ႕မွေပါင္းဖက္ခြင့္မရွိေတာ့ဘူးဆိုရင္ငါေသသြားတာမွေကာင္းပါလိမ့္အုံးမယ္..
ငါမင္းကိုလြမ္းလိုက္တာအခ်စ္ရယ္..
မင္းကိုအရမ္းခ်စ္တယ္.."
အဓိကအိပ္ယာထက္၌လူးလြင့္ေနရင္းဆာေလာင္မႈဒဏ္ကိုႀကိတ္မွိတ္ကာခံေနသည္။
အေတြးေတြထဲမွာဟိုအရင္ကသူနဲ႕ညအတူရွိခဲ့စဥ္ေပ်ာ္ဖူးခဲ့တာေတြကိုျပန္လည္ျမင္ေယာင္ရင္းၿပဳံးေနမိသည္။
"အ..."
ထိုစဥ္ဗိုက္ထဲမွနာက်ဥ္မႈေဝဒနာစတင္လို႔လာကာအဓိကဗိုက္ကိုဖိႏွိတ္၍ပင္ထားရသည္။
"အင္း..ဟင္း..ဒီေလာက္ေလးနဲ႕လား၊ဒီေလာက္ေဝဒနာေလာက္ေလးနဲ႕ငါ့အခ်စ္ကိုမဖ်က္ဆီးနိုင္ဘူး၊ငါခံနိုင္တယ္.."
အဓိကတစ္ေယာက္ထဲေျပာကာနာက်င္မႈကိုခါးစည္း၍ခံေနသည္။
အခ်စ္အတြက္လူေတြ႐ူးမိုက္တတ္ၾကတယ္...
အခ်စ္အတြက္လူေတြအတၱႀကီးၾကတယ္..
အခ်စ္အတြက္နာက်င္မႈေတြရွိၾကတယ္..
အခ်စ္အတြက္ဆႏၵထုတ္ေဖာ္မႈေတြရွိၾကတယ္..
အခ်စ္အတြက္ဆိုရင္လူေတြနာက်င္မႈေတြကိုခါးစည္းခံရင္းမိုက္႐ူးရဲဆန္တတ္ၾကတယ္..
အခ်စ္အတြက္ဆိုရင္အသက္ပင္ေပးရဲၾကတယ္..
အခ်စ္စစ္အခ်စ္မွန္အတြက္ဘယ္လိုအတားအဆီးမ်ိဳးမဆိုေက်ာ္လႊားၾကတယ္...
အခ်စ္အတြက္...
ငါမင္းကိုခ်စ္တဲ့အခ်စ္အတြက္...
"အကိုေလး..ဟင္..အကိုေလးဘာျဖစ္လို႔လဲ..ေမေမႀကီးလာပါအုံး၊ဒီမွာအကိုေလးဘာျဖစ္တာလဲမသိဘူး.."
မၾကဴရဲ႕စကားကိုအဓိကၾကားေနရေပမဲ့မၾကဴရဲ႕မ်က္ႏွာကိုေတာ့အဓိကသဲကြဲစြာမျမင္ရ၊မႈန္ဝါးေနရင္းမွတျဖည္းျဖည္းေပ်ာက္ကြယ္လို႔သြားသည္။
အခ်စ္အတြက္..