Innocence Love (Zawgyi + Unicode) Completed

Part 23

Zawgyi

"ေဆးေသာက္ရမဲ့ေရာက္ၿပီ.."
"မေသာက္ဘူး.."
ေနလည္ထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္လို႔အစာစားၿပီးေဆးေသာက္ရန္ညကဝင္လာကာေျပာေတာ့အဓိကျငင္းလိုက္သည္။
"ခင္ဗ်ားေျခေထာက္ေတြျပန္ေကာင္းဖို႔အတြက္ေဆးေသာက္ရမယ္ေလ.."
"ငါမေသာက္ဘူးလို႔ေျပာေနတယ္ေလ.."
ညစကားနဲ႕ထပ္က်ပ္မကြာပါလာတဲ့အဓိကရဲ႕စကားေၾကာင့္ညစိတ္ပ်က္သြားသည္။
"ဘာလို႔လဲ..ကြၽန္ေတာ္တိုက္တဲ့ေဆးမို႔လား.."
"ေမးေနဖို႔လိုေသးလို႔လား..ငါမင္းတိုက္တဲ့ေဆးမေျပာနဲ႕မင္းရဲ႕မ်က္ႏွာကိုလဲမျမင္ခ်င္ဘူး၊မင္းရဲ႕အသံကိုလဲမၾကားခ်င္ဘူး..ကုန္ကုန္ေျပာမယ္..မင္းငါ့အနားမွာရွိေနသေ႐ြ႕ငါ့ရဲ႕ေျခေထာက္ေတြေကာင္းလာမွာမဟုတ္ဘူး.."
"ဒါေပမဲ့ကြၽန္ေတာ္ခင္ဗ်ားအနားမွာရွိေနရလိမ့္မယ္ေလ၊ခင္ဗ်ားေရာဂါကစိတ္ေၾကာင့္ျဖစ္တာ၊အဲဒီစိတ္ကလဲကြၽန္ေတာ့္ကိုျမင္ရင္အရမ္းကိုျပင္းထန္ေနေတာ့ခင္ဗ်ားဘယ္ေတာ့မွေကာင္းလာမွာမဟုတ္ဘူး၊ဒီေတာ့ခင္ဗ်ားကြၽန္ေတာ့္ကိုဘယ္လိုလက္စားေခ်မလဲ၊ဒုတိယအခ်က္ကြၽန္ေတာ္လဲခင္ဗ်ားကိုမခ်စ္ေတာ့လို႔ခင္ဗ်ားေကာင္းတာမေကာင္းတာကအေရးမႀကီးဘူး.."
"မင္း.."
"ေဆးေသာက္တာမေသာက္တာကခင္ဗ်ားအပိုင္းပါ၊ခင္ဗ်ားဒီလိုဒုကၡိတဘဝနဲ႕ေနခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့မေသာက္နဲ႕ေပါ့၊ကြၽန္ေတာ့္ကိုစိတ္တိုၿပီးေဒါသေတြထြက္လိုက္ေပါ့.."
"ငါ့ကိုမင္းေဝဖန္စရာမလိုပါဘူး၊မင္းအလုပ္ကငါ့ကိုက်န္းမာလာေအာင္လုပ္ေပးဖို႔ပဲေလ၊ငါ့ေျခေထာက္ေတြမေကာင္းမခ်င္းမင္းငါ့ဆီမွာအခ်ဳပ္က်ေနသလိုခံစားေစရမယ္.."
"ခင္ဗ်ားစိတ္ေက်နပ္မယ္ဆိုရင္လုပ္ပါ.."
"ေပးအဲဒီေဆးေတြ.."
"ေသာက္မလို႔လား..ေျခေထာက္ေတြျပန္ေကာင္းခ်င္သြားတာလား.."
"ဟုတ္တယ္..ေျခေထာက္ေတြေကာင္းမွျဖစ္မွာ၊ငါ့ေျခေထာက္ေတြေကာင္းမွငါ ငါအရမ္းခ်စ္ရတဲ့မီနဲ႕လက္ထပ္လို႔ရမွာ.."
"....."
ထိုစကားမွာေတာ့ညအနည္းငယ္ႏႈတ္ဆိတ္သြားသည္။သူ႕ရဲ႕စကားကညရဲ႕အရွိုက္ကိုတည့္တည့္ထိမွန္သြားပုံ..
ဒါကိုျမင္တဲ့အဓိကက..
မင္းငါ့ကိုခ်စ္ေနေသးတယ္မဟုတ္လား...
မင္းငါ့ကိုခ်စ္ေနေသးရင္မင္းကိုဘယ္လိုနည္းနဲ႕ခံစားရေအာင္လုပ္ရမယ္ဆိုတာငါသိသြားၿပီ..
အခုထက္ပိုျပင္တဲ့ထိုးႏွက္ခ်က္ေတြကိုမင္းခံစားဖို႔ျပင္ထားသာမည...
"ေဆးေသာက္ၿပီးရင္ေျခေထာက္ကိုစမ္းသပ္မႈလုပ္ရမယ္.."
"......"
ညကေျပာေပမဲ့အဓိကျပန္မေျပာပဲေဆးကိုေသာက္လိုက္သည္။ေသာက္ၿပီးေတာ့ေျခေထာက္ကိုစမ္းသပ္ရန္အိပ္ယာထက္သို႔သြားရန္လိုေတာ့အဓိကအိပ္ရာေပၚသို႔သြားရန္ကူတြဲဖို႔ဒရိုက္ဘာဖိုးေအာင္ကိုလွမ္းေခၚလိုက္သည္..
"ဖိုးေအာင္..."
"ဘာလိုခ်င္လို႔လဲ.."
ညကမသိ၍ေမးလိုက္ေတာ့အဓိကျပန္မေျဖပဲဖိုးေအာင္ကိုသာဆက္၍ေခၚေနသည္။
"ဗ်ာ..အကိုေလး.ကြၽန္ေတာ့္ကိုေခၚတယ္ဆို.."
"ဟုတ္တယ္..ငါ့ကိုကုတင္ေပၚကူတြဲေပး.."
"ဗ်ာ..ဟုတ္..ဟုတ္ကဲ့အကိုေလး.."
ဖိုးေအာင္ကေျပာကာအခန္းထဲဝင္လာၿပီးအဓိကကိုဝွီးခ်ဲေပၚမွကုတင္ေပၚသို႔တြဲကာတင္ေနေတာ့ညစိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားရသည္။
ဪ...အဓိကရယ္..မင္းအသားကိုငါထိမွာကိုေတာင္မလိုလားေတာ့ဘူးလား..
သူ႕ကိုတြဲကူဖို႔မေျပာတဲ့အဓိကကိုညစိတ္ထဲမွေျပာလိုက္သည္။
"ျဖည္းျဖည္းအကိုေလး.."
"အာ...အင္း.."
ဖိုးေအာင္တစ္ေယာက္ထဲမနိုင္မနင္းျဖစ္ေနေတာ့ညသူတို႔အနားသြားကာကူတြဲရန္လုပ္ေတာ့..
"သြားစမ္းပါကြာ.."
"အ..."
ညကကူတြဲရန္လုပ္ေတာ့အဓိကကညကိုတြန္းလိုက္ေတာ့ညေနာက္သို႔လဲက်သြားသည္။
"မင္းငါ့အသားကိုမထိေစခ်င္လို႔ငါဖိုးေအာင္ကိုခိုင္းတာ၊ေနာက္တစ္ခါငါ့အသားကိုလာမထိနဲ႕.."
လဲေနတဲ့ညကိုအဓိကေအာ္ကာေျပာေနေတာ့ဖိုးေအာင္ညကိုအားနာသြားသည္။ဒါေၾကာင့္အဓိကကိုကုတင္ေပၚတင္လိုက္ၿပီးညကိုတြဲထူရန္လုပ္ေတာ့..
"ဖိုးေအာင္..ကိုယ့္အလုပ္ကိုသြားလုပ္ေတာ့.."
အဓိကကေအာ္ေျပာလိုက္ရာညကိုတြဲထူရန္လုပ္ေနတဲ့ဖိုးေအာင္ဘာလုပ္လို႔လုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္ကာေနာက္ဆုံးေတာ့ညကိုမထူရဲပဲအခန္းထဲမွထြက္သြားေတာ့သည္။
ညမထနိုင္လို႔မဟုတ္ပါ..
လဲသြားျခင္းမွာလဲက်ိဳးေလာက္တဲ့အထိမဟုတ္ေပမဲ့ေျခေထာက္ေတာ့နာသြားသည္။
"ဘာလုပ္ေနတာလဲ..ေျခေထာက္ကိုစမ္းသပ္မယ္ဆို.."
"....."
အဓိကကကုတင္ထက္၌ေအာ္ေျပာလိုက္ေတာ့ညမက္တပ္ရပ္ရန္ျပင္လိုက္သည္။
ဒူးေထာက္ၿပီးလဲက်သြားေတာ့ဒူးပြန္းသြား၍လားမသိအျဖဴေရာင္ေဘာင္းဘီရွည္၌ဒူးေနရာမွအနီေရာင္အကြက္ေလးကိုအဓိကျမင္လိုက္ရသည္။
ညမွာဒူးေနရာမွနာသြား႐ုံကလြဲၿပီးဘာမွမျဖစ္၍နားက်ပ္ကိုယူကာအဓိကရဲ႕အနားသို႔လာေတာ့အဓိကကတစ္ဖက္သို႔မ်က္ႏွာလႊဲ၍ထားသည္။
ညကလက္အိပ္စြပ္ကာသူ႕ရဲ႕ေျခေထာက္ကိုစမ္းသပ္လိုက္သည္။
ေနာက္ေသြးခုန္ႏႈန္းကိုလဲနားက်ပ္ေထာက္၍စမ္းသပ္လိုက္သည္။
"ေျခေထာက္ကိုႏွိတ္ေပးၾကည့္မယ္..ခင္ဗ်ားအသားကိုထိလို႔ရမလား.."
ညကေျပာေတာ့အဓိကသူ႕ဘက္လွည့္လာကာညကိုၾကည့္လိုက္သည္။
"ရတယ္..ငါ့ရဲ႕ေျခေထာက္ဆိုေတာ့မင္းထိလို႔ရတယ္၊မင္းရဲ႕အဆင့္အတန္းေလာက္နဲ႕ဆိုရင္ငါ့ရဲ႕ေျခေထာက္ေလာက္ပဲထိခြင့္ရွိမယ္.."
"စိတ္ခ်ပါ..ကြၽန္ေတာ္ကလဲအလုပ္ကိစၥမဟုတ္ရင္ခင္ဗ်ားအသားကိုမေျပာနဲ႕ခင္ဗ်ားရဲ႕အနားေတာင္လာမွာမဟုတ္လို႔ေလ.."
"ေကာင္ၿပီေလ..မင္းငါ့အနားမွာေနရတာမႀကိဳက္ဘူးဆိုရင္ငါကလဲမင္းကိုငါ့အနားတခ်ိန္လုံးေခၚထားရလိမ့္မယ္.."
"အလုပ္ရွိေနခ်ိန္မွာကြၽန္ေတာ္ခင္ဗ်ားအနားရွိေနမွာပါ.."
"အဲဒါဆိုအလုပ္ကိုလုပ္ေတာ့..ငါအခုလိုအိပ္ယာထက္မွာအၾကာႀကီးလွဲေနရတာမႀကိဳက္ဘူး.."
အဓိကေျပာၿပီးညကုတင္ေပၚတတ္ကာသူ႕ရဲ႕ပုဆိုးအေပၚသို႔အနည္းငယ္ဆြဲကာေျခေထာက္ကိုကိုင္လိုက္သည္။
ေျခသလုံးေမႊး..
ဟြန္း..ဆယ္ႏွစ္အတြင္ေျပားလဲသြားတဲ့အခ်က္ေတြထဲကတစ္ခ်က္..
အရင္ကအဓိကကအခုလိုအေမႊးထူတဲ့လူတစ္ေယာက္မဟုတ္ပါ။အခုအဓိကကလူႀကီးျဖစ္ၿပီဆိုတဲ့အတိုင္းေျခသလုံးေမႊးေတြကမဲသည္းလို႔ေနသည္။
"မင္းႏွိတ္ေရာႏွိတ္တတ္လို႔လား.."
"ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ကေဆးပညနဲ႕သက္ဆိုင္တဲ့အရာမွန္သမွ်အကုန္တတ္ျမႇောက္ထားရပါတယ္၊အခုလိုအေၾကာျပင္တဲ့အတတ္ပညာကေတာ့မပါေပမဲ့အေဖကကြၽန္ေတာ့္ကိုေကာင္းေကာင္းသင္ေပးထားပါတယ္.."
"ႏွိတ္တတ္တယ္ဆိုရင္ၿပီးေရာေပါ့..စကားကိုေတာ္ေတာ္ရွည္တယ္.."
အဓိကကေျပာေတာ့ညဆက္ၿပီးသာႏွိတ္ေပးေနလိုက္သည္။နာရီဝက္ခန့္ႏွိတ္ေပးၿပီးႏွိတ္ျခင္းကိုနားရန္ညကုတင္ေပၚကဆင္းရန္လုပ္ေတာ့အထိုင္ၾကာထားေတာ့ေစာေစာကပြန္းထားတဲ့ဒူးကေျခေထာက္ဆန့္လိုက္ရာနာက်င္သြားရသည္။
"အ.."
ေျခေထာက္နာသြား၍ညၿငီးတြားလိုက္သံကိုအဓိကၾကားေတာ့ညကိုၾကည့္လိုက္သည္။
"ဟို..ကြၽန္ေတာ့္ကိုခိုင္းစရာရွိရင္ေခၚလိုက္ပါ၊အခန္းထဲမွာၿငီးေငြ႕လို႔ကြၽန္ေတာ္အျပင္ထြက္ေနမလို႔.."
"မသြားနဲ႕.."
"ဟင္.."
"ငါကလူနာေလ၊မင္းငါ့အနားမွာပဲေနရမယ္၊အလုပ္ခ်ိန္မၿပီးမခ်င္းေပါ့.."
"ဒါေပမဲ့ကြၽန္ေတာ္ေန႕လည္စာမစားရေသးဘူးေလ.."
"အမၾကဴကိုအခန္းထဲလာပို႔ခိုင္းလိုက္.."
"ထမင္းစားၿပီးျပန္လာခဲ့မယ္.."
"အခန္းထဲကိုထမင္းလာပို႔ခိုင္းလိုက္လို႔ငါေျပာေနတယ္ေလ၊မၾကဴ..မၾကဴ.."
"ရွင္..လာပါၿပီအကိုေလး.."
"သူ႕ဖို႔ထမင္းပြဲျပင္ၿပီးအခန္းထဲလာပို႔လွည့္.."
"ဟုတ္ကဲ့ပါအကိုေလး.."
မၾကဴကေျပာၿပီးျပန္သြားေတာ့ညစိတ္ပ်က္စြာလက္အိတ္ကိုခြၽတ္လိုက္သည္။
နာက်ပ္ကိုစားပြဲေပၚတင္ကာသန့္စင္ခန္းထဲဝင္လာခဲ့သည္။
ဒူးမွဒဏ္ရာကိုေဆးလိမ္းကာလက္ေဆးၿပီးျပန္လာေတာ့အဓိကကဝွီးခ်ဲေပၚေရာက္ေနကာဖိုးေအာင္လဲေရာက္ေနသည္။
"ဒါဆိုကြၽန္ေတာ္သြားေတာ့မယ္အကိုေလး.."
"အင္း.."
ဖိုးေအာင္ကေျပာကာထြက္သြားေတာ့သည္။အေတာ္ေလးၾကာေတာ့အမၾကဴေရာက္လာသည္။
"ရပါၿပီအကိုေလး.."
"အင္း..သြားေတာ့..အေတာ္ေလးၾကာမွလာၿပီးျပန္ယူလွည့္ .."
"ဟုတ္ကဲ့အကိုေလး.."
အဓိကကေျပာေတာ့မၾကဴထြက္သြားသည္။ညကေတာ့ထိုင္ခုံေပၚထိုင္ေနကာစားပြဲေပၚကထမင္းပြဲကိုလဲမစား..
အဓိကနာရီကိုၾကည့္ေတာ့ေန႕လည္တစ္နာရီေတာင္ထိုးေတာ့မယ္..
"မစားဘူးလား..မစားရင္မၾကဴကိုျပန္သိမ္းခိုင္းလိုက္မယ္.."
"....."
ညစားခ်င္ေပမဲ့သူ႕ရဲ႕ေရွ႕မွာစားရမွာေတာ့ညအားမရသလိုျဖစ္ေနသည္။
"မၾကဴ..."
အဓိကကေအာ္ေခၚရန္အသံကိုျမႇင့္လိုက္မွညထမင္းကိုစားေတာ့သည္။ဒါေၾကာင့္အဓိကထပ္၍မေခၚေတာ့...
"အေမ့ဆီကမင္းပိုက္ဆံဘယ္ေလာက္ရခဲ့လဲ.."
"အဟြတ္..အဟြတ္.."
ထမင္းစားေနရင္းအဓိကဆီကစကားေၾကာင့္ညစားရင္းသီးသြားသည္။ဒါေၾကာင့္ေရငွဲ႕ေသာက္လိုက္ရသည္။
"မင္းငါ့ကိုတကယ္ခ်စ္တယ္လို႔ငါထင္ခဲ့တာ၊ဒါေပမဲ့..မင္းငါ့အေမဆီကပိုက္ဆံေတြနဲ႕ငါ့အခ်စ္ေတြကိုတန္ဖိုးျဖတ္ခဲ့တယ္၊ငါမင္းကိုအရမ္းမုန္းတယ္.."
သူ႕ရဲ႕စကားေတြေၾကာင့္ညထမင္းဆက္၍စားလို႔မရေတာ့ေရေသာက္ၿပီးသာေနလိုက္ေတာ့သည္။
"မစားေတာ့ဘူးလား.."
"...."
ညေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ေတာ့အဓိကမၾကဴကိုေခၚလိုက္သည္။
"ဟင္..အကိုေလးသာမညကဘ္ာေလာက္မွလဲမစားဘူး၊မၾကဴခ်က္တာစားမေကာင္းလို႔လား.."
"မဟုတ္ပါဘူး၊ေကာင္းပါတယ္..ကြၽန္ေတာ္သိပ္မဆာလို႔ပါ.."
"ဟုတ္ကဲ့..ဒါဆိုမၾကဴသိမ္းသြားေတာ့မယ္.."
မၾကဴကေျပာကာသိမ္းသြားေတာ့သည္။
"ကြၽန္ေတာ္ၿခံထဲဆင္းလို႔ရမလား.."
"မသြားနဲ႕.."
"ဒီထဲမွာလဲဘာအလုပ္မွမရွိပဲ..ခဏေလာက္ပါပဲ.."
"မသြားနဲ႕ဆိုမသြားနဲ႕ေပါ့၊မင္းဒီအခန္းထဲမွာမေနခ်င္ဘူးမလား၊ေအး..မင္းမေနခ်င္လို႔ငါေနခိုင္းတာနားလည္လား.."
အဓိကကေျပာေတာ့ညစိတ္ပ်က္သြားရသည္။တကယ္တမ္းညအခန္းထဲမွာမေနခ်င္လို႔တမင္ေနခိုင္းျခင္းလား...
ဒါမွမဟုတ္...
သူအနားမွာပဲညကိုရွိေနေစခ်င္လို႔မသြားခိုင္းလားဆိုတာေတာ့သူတို႔ကိုယ္တိုင္သာသိပါလိမ့္မည္။