Innocence Love (Zawgyi + Unicode) Completed

Part 18

Zawgyi

"ျမန္ျမန္ေ႐ြးပါစိမ္းရာ..႐ုပ္ရွင္ခ်ိန္မမွီပဲေနမယ္.."
"ဪ..ငါက႐ုပ္ရွင္ထဲမွာစားဖို႔ေ႐ြးေနတာ၊ေနာက္ၿပီးသူပဲမစားတာက်လိဳ႕.."
"စားေတာ့စားတာေပါ့ဟာ၊ဒါေပမဲ့နင္ဝယ္တာကမ်ားေနၿပီ၊႐ုပ္ရွင္႐ုံပိတ္သြားလိမ့္မယ္.."
"ကဲ..ေတာ္ပါၿပီးကိုယ္ေတာ္ေခ်ာရယ္..ေတာ္ပါၿပီ၊တကထဲ..ရွားရွားပါးပါးေဆးခန္းပိတ္ရက္တစ္ရက္ေလးရပါတယ္၊လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနခ်င္လို႔႐ုပ္ရွင္လာၾကည့္ပါတယ္ဆိုေနာက္ကေနပူညံပူညံနဲ႕မိန္းမႀကီးက်လိဳ႕.."
"ဘာေျပာတယ္..မိစိမ္းမေနာ္..အလုပ္ျပဳတ္သြားခ်င္တာလား.."
"အမေလး..ေၾကာက္ပါတယ္ေတာ္၊ေနာက္မေျပာေတာ့ပါဘူး၊အကိုဒါေတြဘယ္ေလာက္က်လဲ.."
မိစိမ္းမကေျပာရင္းဆိုရင္းနဲ႕မုန့္ဖိုးေတြကိုေငြရွင္းၿပီးညနဲ႕အတူ႐ုပ္ရွင္႐ုံထဲဝင္လာေလွ်ာက္အလာ...
"ဟယ္..အဓိကမဟုတ္လား.."
"ဪ..စိမ္း.."
"ဟုတ္တယ္.."
႐ုပ္ရွင္႐ုံထဲသို႔ဝင္ရန္အလုပ္အဓိကတို႔နဲ႕ထိပ္တိုက္ကိုတိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ေတြ႕ေတာ့ညဘယ္လိုေနရမွန္းပင္မသိျဖစ္သြားသည္။
"႐ုပ္ရွင္လာၾကည့္တာလားအဓိက.."
"ဆိုပါေတာ့..ေရွာ့ပင္းထြက္ရင္းဒီေန႕႐ုံတင္တဲ့ကားေကာင္းတယ္ဆိုလို႔.."
"ဟုတ္တယ္..ဒီကားအရမ္းေကာင္းတာ၊အထူးသျဖင့္ညရဲ႕အခ်စ္ေတာ္မင္းသမီးႀကီးေဖြးစိန္ရဲ႕ကားဆိုေတာ့ပိုေကာင္းတာေပါ့.."
"ေမာင္..ဒါဆိုမီမီတို႔လဲသူတို႔နဲ႕တစ္ခါတည္း႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ရေအာင္၊ရတယ္မဟုတ္လားရွင့္.."
"ရွင္..ရပါတယ္.."
"ဒါကငါရဲ႕ခ်စ္သူေလ..နာမည္ကေမမီမီဦးတဲ့..ငါနဲ႕စင္ကာပူမွာေက်ာင္းအတူတတ္ရင္းနဲ႕ခ်စ္သူေတြျဖစ္သြားတာ.."
"ဟုတ္..ေတြ႕ရတာဝမ္းသာပါတယ္ကြၽန္မနာမည္စိမ္းပါ၊သူကသာမည.."
"ဟုတ္ကဲ့ရွင့္..ေမာင္..သူတို႔နဲ႕အတူၾကည့္ရေအာင္၊လူမ်ားေတာ့ပိုေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတာေပါ့.."
"ဟုတ္သားပဲ၊အဓိကငါေျပာမလို႔ပဲ၊ငါတို႔နဲ႕အတူၾကည့္ရေအာင္၊ငါတို႔နဲ႕တစ္တန္းထဲခုံကိုေ႐ြးၿပီးလက္မွတ္ျဖတ္လိုက္.."
"ဟင္.."
"ေမာင္..ဘာဟင္ေနတာလဲ၊သြားၿပီးလက္မွတ္ျဖတ္လိုက္ပါဆို၊မိမိမုန့္သြားဝယ္လိုက္မယ္.."
"မုန့္ဆိုဝယ္မေနပါနဲ႕၊ကြၽန္မအမ်ားႀကီးဝယ္ထားတာ၊မွ်စားၾကတာေပါ့၊႐ုံခ်ိန္ကလဲနီးေနၿပီဆိုေတာ့အဓိကကိုေစာင့္ၿပီး႐ုံထဲဝင္ၾကရေအာင္.."
"ဟုတ္ကဲ့..."
"ည..အဓိကနဲ႕လိုက္သြားေလ..."
"မလိုပါဘူး..ငါလုပ္တတ္တယ္.."
"ဪ..အဓိကရယ္၊လုပ္တတ္တာေတာ့ဟုတ္တာေပါ့၊အေဖာ္ျဖစ္ျဖစ္.."
"မလိုပါဘူးဆိုဟာ..."
"ေဟာ္ေတာ္.."
အဓိကကစကားကိုခပ္ဆတ္ဆတ္ေျပာကာထြက္သြားေတာ့စိမ္းမွာအံဩလို႔ေနသည္။အရင္ကဆိုရင္တပူးတြဲတြဲနဲ႕ေနတတ္လို႔အတူေနခိုင္းျခင္းျဖစ္ကာအခုလိုအဓိကရဲ႕သူစိမ္းဆန္သြားမႈေၾကာင့္စိမ္းစိတ္ပ်က္သြားကာညရဲ႕အနားသို႔ကပ္၍..
"ည..အဓိကကခ်စ္သူရသြားေတာ့နင့္ကိုသူစိမ္းဆန္သြားတယ္ေနာ္၊အရင္ကျဖင့္လင္မလားလိုတပူးကပ္ကပ္နဲ႕ေနၿပီးအခုမွေဆာ္ေခ်ာေခ်ာေလးရသြားေတာ့နင့္ကိုပလစ္သြားတာေတာ့႐ုပ္ေပါက္တယ္ညရာ.."
"မဟုတ္ေလာက္ပါဘူးစိမ္းရယ္.."
"ဒီႏွစ္ေယာက္ဘာေတြတိုးတိုးတိုးတိုးနဲ႕ေျပာေနတာလဲ.."
"ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး.."
"ေမာင္လာၿပီ.."
"ဒီမွာ..လက္မွတ္..အခ်ိန္မရွိေတာ့ဘူး၊ဝင္ရေအာင္.."
အဓိကေရာက္ဆိုအားလုံး႐ုပ္ရွင္႐ုံထဲဝင္လာခဲ့သည္။
တစ္တန္းထဲေလးခုံကိုျဖတ္လိုက္ျခင္းျဖစ္၍အလည္ပထမဆုံးမီမီကထိုင္လိုက္ၿပီးသူ႕ေဘး၌အဓိကထိုင္လိုက္ၿပီးသူ႕ရဲ႕ေနာက္မွာညကဆက္ကာပါလာေတာ့ညသူ႕ရဲ႕ေဘး၍အတူထိုင္ရမွာေၾကာင့္မထိုင္ပဲရပ္ေနလိုက္သည္။
"ဟဲ့ဘာလုပ္ေနတာလဲ..ထိုင္ေလ.."
"နင္ထိုင္လိုက္ပါလားစိမ္း.."
"ည..နင္ဘာျဖစ္ေနတာလဲ၊သူ႕ကိုေၾကာက္ေနတာလား၊ထိုင္မွာထိုင္စမ္းပါ.."
"နင္.."
"ထိုင္မွာဆိုထိုင္ပါဗ်ိဳ႕..ေနာက္ကလူေတြမျမင္ရဘူး.."
"ဟုတ္တယ္.."
ေနာက္ကလူေတြကေအာ္ေျပာေတာ့ညမျငင္းေတာ့ပဲအဓိကရဲ႕ေဘး၌ထိုင္လိုက္ရသည္။
ညသူ႕ရဲ႕ေဘးမွာထိုင္လိုက္ရေပမဲ့ညသူ႕ကိုမၾကည့္ရဲေပ။
ထိုအတူအဓိကဟာလဲသူ႕ကိုဂ႐ုပင္မစိုက္ပဲသူ႕ရဲ႕ခ်စ္သူေမမီမီဦးကိုသာဂ႐ုစိုက္ေနသည္။
ညမၾကည့္ခ်င္ေသာ္လဲမရ။႐ုပ္ရွင္စသည္ႏွင့္႐ုပ္ရွင္ထဲအာ႐ုံထည့္ေသာ္ျငႇားမည့္သို႔မွ်မေရာက္ပဲေဘးမွမီမီကိုအကဲပိုကာဂ႐ုစိုက္ျပေနတဲ့အဓိကေၾကာင့္ညရဲ႕ရင္ေတြနာက်င္ေနရသည္။
သို႔ေသာ္...
ဒီကိစၥမွာညဘာမ်ားဝင္၍ေျပာနိုင္ပါမည္လဲ...
အူႏုကြၽဲခတ္သလိုရည္းစားလူလုခံရတယ္ေျပာၿပီးသဝန္တိုရေအာင္လဲအဓိကကသူ႕ရဲ႕ခ်စ္သူမဟုတ္..
မဟုတ္တဲ့အျပင္သူ႕ကိုအရမ္းမုန္းေနတဲ့လူတစ္ေယာက္...
"ည..."
"ဟင္.."
စိမ္းရဲ႕ေခၚသံၾကားမွညသူတို႔ကိုေငးၾကည့္ရာမွစိမ္းဘက္သို႔လွည္လိုက္သည္။
"ဘာျဖစ္ေနတာလဲည.."
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး.."
"နင္မ်က္ႏွာပ်က္ေနတယ္ေလ..နင္နဲ႕အဓိကဘာျဖစ္ထားတာလဲ.."
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး.."
"ည.."
"ငါအိမ္သာသြားအုံးမယ္၊အဲဒါေၾကာင့္မ်က္ႏွာပ်က္ေနတာ .."
"ေအးေအး..သြား.."
ညေျပာကာ႐ုပ္ရွင္႐ုံထဲမွအျပင္ဘက္သို႔ထြက္ကာအိမ္သာဆီသို႔လာခဲ့သည္။
တကယ္ကဘာကိစၥမွရွင္းရန္မရွိေပမဲ့သူတို႔ကိုဆက္ၿပီးၾကည့္မေနနိုင္ေတာ့၍စိတ္ေပ်လက္ေပ်ာက္ထြက္လာခဲ့တာ..
ကိစၥရွင္းၿပီးလက္ကိုေဆးကာမွန္ကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။
"မင္းအရႈံးေပးေတာ့မွာလား.."
ညမွန္ထဲမွသူ႕ရဲ႕ပုံရိပ္ကိုၾကည့္ကာစိတ္ထဲမွေမးခြန္းထုတ္လိုက္သည္၊
"မေပးဘူး..ငါအရႈံးမေပးဘူး၊ဘယ္ေလာက္ပဲနာက်င္ေနပါေစငါလုပ္နိုင္တယ္.."
ပါးျပင္ေပၚသို႔စီးက်လာတဲ့မ်က္ရည္ေတြေၾကာင့္လက္ကိုတစ္ရႉးနဲ႕သုတ္ရင္းပုဝါကိုထုတ္ကာသုတ္လိုက္သည္။
ထိုစဥ္မွန္ထဲ၌ေပၚလာတဲ့ပုံရိပ္ေၾကာင့္ညလန့္သြားရသည္။
သူလိုက္လာတယ္...
ညသူနဲ႕အတူမေနခ်င္ေတာ့တာေရာကိစၥၿပီးတာေရာေၾကာင့္ညထြက္သြားရန္ျပင္ေတာ့အဓိကသူ႕ရဲ႕ေရွ႕မွပိတ္ထားကာ..
"ဘာလို႔ထြက္သြားမွာလဲ.."
"......"
ညဘာမွျပန္မေျပာပဲသူ႕ကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။အဓိကရဲ႕မ်က္ႏွာမွာအရင္ကအေမႊးႏုႏုေလးေတြကအခုေတာ့ၾကမ္းရွတဲ့မုတ္ဆိတ္နဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေမႊးေတြျဖစ္ေနၿပီ။
ညဘာမွမေျပာပဲေဘးကေနေရွာင္ထြက္သြားရန္လုပ္ေတာ့အဓိကသူ႕ရဲ႕လက္ကိုဆြဲကာနံရံသို႔တြန္းကာကပ္လိုက္ၿပီး...
"မင္းဘာလို႔ငါ့ကိုဒီလိုလုပ္ရက္တာလဲ.."
"......"
"ငါမင္းကိုဘယ္ေလာက္ခ်စ္လဲဆိုတာမင္းသိရက္နဲ႕ကြာ..."
"......"
"ျပန္ေျပာေလ၊မင္းအ.သြားတာလား၊ဘာလဲ..ငါကမင္းအတြက္လုပ္စားလို႔မရေတာ့လို႔လား၊အဲဒါဆိုရင္မင္းကိုငါမင္းသိပ္မက္တဲ့ေငြေတြေပးမယ္..မင္းငါ့ဆႏၵကိုျဖည့္ဆည္းေပး.."
"အဓိက..မင္း..လႊတ္.."
"မလႊတ္ဘူး..မင္းဘယ္ေလာက္လိုခ်င္လဲ..ငါေပးမယ္.."
"အင္း...အဓိက..မင္း..လႊတ္..အင္း...လႊတ္လို႔ေျပာေန..ကဲကြာ.."
"ခြပ္..."
ညရွက္လဲရွက္ေၾကာက္လဲေၾကာက္ကာသူ႕ရဲ႕စကားေတြကညရဲ႕အသည္းေတြကိုဓားနဲ႕မႊန္းသလိုခံစားလိုက္ရ၍အဓိကကိုတြန္းကာပါးကိုလက္သီးနဲ႕ထိုးလိုက္သည္။
ပါးျပင္ေပၚသို႔မ်က္ရည္မ်ားလဲက်ဆင္းလို႔လာကာဝမ္းနည္းမႈေၾကာင့္ရွိုက္သံသဲ့သဲ့ပင္ထြက္လာကာ...
"မင္း႐ူးေနတာလားအဓိက..."
ရွိုက္သံနဲ႕အတူေအာ္လိုက္တဲ့ညရဲ႕အသံကအနည္းငယ္တိမ္ဝင္ေနသည္။
"ဟုတ္တယ္..႐ူးေနတယ္..မင္းရဲ႕အင္မတန္းမွရက္စက္မႈႀကီးေၾကာင့္ငါအရမ္းကို႐ူးေနရၿပီ..."
"ဟင့္..အဲဒီကိစၥေတြကၿပီးသြားၿပီေလ..မင္းငါ့ကိုေမ့လိုက္ပါေတာ့..."
"မေမ့နိုင္ဘူး၊ေအး..ငါမင္းကိုမေမ့နိုင္ဘူး၊အဲဒါမင္းကိုသိပ္ခ်စ္လို႔ေတာ့မထင္နဲ႕၊မင္းငါ့အေပၚမွာရက္စက္ခဲ့တဲ့တန္ရာတန္ေၾကးအတြက္မင္းကိုျပန္ၿပီးလက္စားေခ်ခ်င္လို႔၊မင္းကိုငါအရမ္းမုန္းလို႔ပဲသာမည.."
"ဟင့္..."
မ်က္လုံးျပဴးႀကီးမ်ားနဲ႕ၾကည့္ကာညကိုေျပာလာတဲ့စကားလုံးေတြကမာန္အျပည့္နဲ႕ျဖစ္ကာညမွာသူ႕ကိုၾကည့္ရင္းေၾကာက္၍ပင္လာခဲ့သည္။
"မင္းကိုယ္မင္းသိပ္ၿပီးအထင္ႀကီးေနပုံပဲသာမည..ငါကမင္းကိုမေမ့နိုင္ေသးဘူးေပါ့ေလ၊ဟား..ဟား..ရီရတယ္..ငါ့အနားမွာမီတစ္ေယာက္လုံးရွိေနၿပီ၊သူကမိန္းမတစ္ေယာက္၊ငါလက္ထပ္ခ်င္တဲ့အခ်ိန္လက္ထပ္လို႔ရတယ္၊သူမွာမင္းလိုေအာက္တန္းက်တဲ့စိတ္ဓာတ္မရွိဘူး၊မင္းလိုငမြဲတစ္ေယာက္မဟုတ္တဲ့အတြက္ငါ့ဆီကေငြေတြလိုခ်င္႐ုံေလာက္နဲ႕မခ်ဥ္းကပ္ဘူး၊ေနာက္ၿပီးမင္းထက္သူကငါ့အတြက္သာယာမႈကိုေပးနိုင္တယ္၊မင္းငါ့ကိုခ်စ္တာထက္သူငါ့ကိုပိုခ်စ္သလိုမင္းကိုခ်စ္တဲ့အခ်စ္ထက္ငါသူ႕ကိုပိုခ်စ္တယ္..
တစ္ခုပဲ..
ငါမင္းကိုမုန္းတယ္၊ငါ့အေပၚကိုလာေၾကာသြားရင္ျပန္ၿပီးေပးဆပ္ရမဲ့တန္ေၾကးကအင္းအားႀကီးသြားနိုင္တယ္၊အဲေတာ့မင္းျပင္ဆင္ထားပါ၊မင္းအတြက္ဒုကၡမိုးေမွာင္ေတြက်လာေတာ့မွာမို႔..."
အဓိကေျပာကာႏႈတ္ခမ္းထက္မွေသြးစကိုသုတ္၍ထြက္သြားေတာ့ညတစ္ေယာက္ထဲအထဲ၌ငို၍သာက်န္ေနခဲ့သည္။
လုပ္လိုက္ပါ..
မင္းငါ့ကိုမုန္းတဲ့အမုန္းေတြေျပမယ္ဆိုငါဘာမဆိုျဖည့္ဆည္းဖို႔အသင့္ပါ...
ဘယ္ေလာက္ပဲႀကီးမားတဲ့ဒုကၡျဖစ္ေနပါေစေပါ့...
ညနာက်င္စြာငိုေႂကြးရင္းအခ်ိန္ၾကာမွထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္။