Innocence Love (Zawgyi + Unicode) Completed

Part 29

Zawgyi

"ဘာ..မင္းနဲ႕သာမညကခ်စ္ေနၾကတာ၊ဟုတ္လား.."
ဦးျမဦးရဲ႕ေလသံကျပင္းထန္ေနသလိုအံဩမွင္သက္၍ေနပုံ။တီဘီ႒ာနေရွ႕မွာညကိုသူ႕မိဘေတြဇြတ္အတင္းေခၚသြားၾကကတည္းကတစ္ခုခုေတာ့တစ္ခုခုလို႔ထင္၍အိမ္ေရာက္ေတာ့သားျဖစ္သူကိုေမးၾကည့္ရာသားရဲ႕စကားေၾကာင့္သူလန့္သြားရသည္။
"သားသူ႕ကိုခ်စ္တယ္အေဖ..သားသူနဲ႕မခြဲနိုင္ဘူး.."
"အဓိက..မင္း..မင္းေယာကၤ်ားမဟုတ္ဘူးလား.."
"ေယာကၤ်ားေတြကတျခားေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္လို႔မရဘူးလားအေဖ.."
"မရဘူး..ေယာကၤ်ားဆိုတာမိန္းမေတြကိုပဲႀကိဳက္ရမယ္၊ေယာကၤ်ားခ်င္းႀကိဳက္တယ္ဆိုတာအေျခာက္ေတြမွကြ.."
"အေဖႀကိဳက္သလိုအမည္တပ္ပါ၊ဒါေပမဲ့သားသူ႕ကိုခ်စ္တယ္၊သားတို႔ခ်စ္ျခင္းကိုအေဖလက္ခံေပးပါေနာ္.."
"ဘာ..ငါကလက္ခံေပးရမယ္လား..အဓိက..မင္းငါ့ဘက္ကိုလဲၾကည့္ေပးပါအုံး၊ငါ့မွာဒီသားေလးတစ္ေယာက္ထဲေမြးထားတာ၊အဲဒီတစ္ေယာက္ကဒီလိုျဖစ္ေနလို႔မျဖစ္ဘူး..မင္းကိုအျမန္ဆုံးမီနဲ႕ေပးစားမွျဖစ္မယ္.."
"သားလက္မခံနိုင္ဘူးေနာ္..သားညကလြဲၿပီးဘယ္သူနဲ႕မွအတူမေနနိုင္ဘူး၊အေဖတို႔အတင္းအက်ပ္စီစဥ္မယ္ဆိုရင္သားဒီအိမ္ေပၚကဆင္းသြားရလိမ့္မယ္.."
"မင္းျဖစ္ခ်င္သလိုဘယ္ေတာ့မွမျဖစ္ရဘူးလို႔ငါဂတိေပးတယ္၊အခုခ်က္ျခင္းမင္းအခန္းထဲကိုမင္းသြားပါ၊ဒါမွမဟုတ္ငါအတင္းၾကပ္လုပ္ရမွာလား.."
"အေဖမတရားဘူးဗ်ာ..အေဖတို႔မတရားဘူး.."
"ဖိုးေအာင္၊လွဦး.."
"ဟုတ္ဆရာႀကီး.."
"သူ႕ကိုအခန္းထဲလိုက္ပို႔လိုက္၊ၿပီးရင္တံခါးကိုေလာ့ခ်ထား၊ငါ့အမိန္းမရပဲဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ဖြင့္မေပးနဲ႕.."
ဦးျမဦးကထိုသို႔ေျပာေတာ့အဓိကကိုဖိုးေအာင္တို႔လာဆြဲရာဖိုးေအာင္တို႔ရဲ႕လက္ေတြကိုျဖဳတ္လိုက္ၿပီး..
"ငါ့ကိုထိစရာမလိုဘူး၊ငါဘာသာငါသြားမယ္..သားကအေဖတို႔ရဲ႕သားဆိုေတာ့အေဖရဲ႕အမိန့္ကိုတစ္ခုေတာ့လက္ခံေပးမယ္၊တျခားကြၽန္ေတာ့္ကိုဘာမွအတင္းၾကပ္မစီစဥ္ပါနဲ႕၊ကြၽန္ေတာ္ညကလြဲၿပီးဘယ္သူ႕ကိုမွမခ်စ္နိုင္သလိုဘယ္သူ႕ကိုမွလဲလက္ထပ္မွာမဟုတ္လို႔ပဲ.."
အဓိကေျပာကာအိမ္ေပၚသို႔တတ္သြားေတာ့ဦးျမဦးသက္ျပင္းရွည္တစ္ခုခ်လိဳက္သည္။
"မင္းဘယ္ခ်ိန္ကတည္းကသိေနတာလဲ.."
ဦးျမဦးေဒၚသင္ဇာကိုေအးလိုက္ေတာ့ေဒၚသင္ဇာျပာသြားကာ..
"ဟိုအရင္တုန္းတကည္းကပါ.."
"အဲဒီတုန္းကတည္းကမင္းငါ့ကိုဘာလို႔မေျပာတာလဲ.."
"ရွင္သိရင္ပိုၿပီးရႈပ္ကုန္မွာစိုးလို႔ပါ.."
"ဒီကိစၥကငါမသိပဲနဲ႕ၿပီးသြားမွာလား၊မင္းသူ႕ကိုေစာင့္ၾကည့္ထား.သူ႕ကိုဟိုေကာင္နဲ႕ဆက္သြယ္လို႔ရမဲ့ဖုန္း၊ကြန္ျပဴတာနဲ႕တျခားဟာေတြကိုသိမ္းထား၊အခန္းထဲကဖုန္းကိုလဲသိမ္းခဲ့.."
ဦးျမဦးေျပာကာအိမ္ထဲမွထြက္သြားေတာ့သည္။ထိုအခါေဒၚသင္ဇာအဓိကရဲ႕အခန္းသို႔တတ္လာကာတံခါးကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့အခန္းထဲမွာအဓိကကုတင္ေပၚ၌ထိုင္၍ေနသည္။
"မင္းအေဖကဖုန္းေတြ၊ကြန္ျပဴတာေတြအသိမ္းခိုင္းလိုက္တယ္.."
အဓိကကိုေျပာလိုက္ေတာ့အဓိကသူ႕အေမကိုၾကည့္ကာသက္ျပင္းခ်၍ဖုန္း၊တတ္ပလက္၊လက္ပ္ေတာ့၊ကြန္ျပဴတာစသည္တို႔ကိုကုတင္ေပၚတင္လိုက္သည္။
"သားအေဖကိုနားလည္ေပးလိုက္ပါသားရယ္.."
"အေမတို႔ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့အတိုင္းျဖစ္ေနၿပီပဲ..သူယူခိုင္းတာေတြအားလုံးကိုလဲဒီမွာေပးၿပီးၿပီ၊ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲလြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနခ်င္လို႔အေမဒီအခန္းထဲကထြက္သြားပါေတာ့.."
ထိုသို႔အဓိကေျပာလိုက္ေတာ့ေဒၚသင္ဇာထြက္သြားေတာ့မွအဓိကမွန္တင္ခုံေပၚမွအလွကုန္ပစၥည္းတခ်ိဳ႕ကိုလြင့္ျပစ္လိုက္သည္။
စားပြဲေပၚမွဖန္ခြက္ကိုလဲနံရံသို႔ပစ္ေပါက္ကာသူေပါက္ကြဲလို႔ေနသည္။
"ဟား....."
အခန္းထဲမွာက်ယ္ေလာင္စြာေအာ္လိုက္ေသာေၾကာင့္ေဒၚသင္ဇာသားရဲ႕အခန္းကိုၾကည့္ေနမိသည္။
တဖက္မွသာမညမွာလဲမိဘႏွစ္ပါးရဲ႕ေရွ႕မွာထိုင္ေနၿပီးေဒၚျမေသြးကသားကိုနားမလည္နိုင္စြာၾကည့္၍...
"မင္းငါတို႔ကိုဂ႐ုမစိုက္တာလား.."
"......"
"ငါတို႔လက္မခံနိုင္ဘူးဆိုတာသိရဲ႕နဲ႕မင္းငါတို႔ကိုမထီမဲ့ျမင္ျပဳလိုက္တာလားသာမည..ငါ့ကိုဝမ္းေရစက္ေအာင္လုပ္ေနတာလား...ဟင့္..."
ေဒၚျမေသြးကသားရဲ႕ရင္ဘက္ကိုထုကာငို၍ေျပာေတာ့ညပါးျပင္ေပၚသို႔မ်က္ရည္မ်ားစီက်လာခဲ့သည္။
"သားသူ႕ကိုခ်စ္တယ္အေမ..သားအေမတို႔ရဲ႕စကားကိုနားေထာင္ခ်င္ပါတယ္၊နားလဲနားေထာင္ခဲ့တယ္၊တခ်ိန္ကသားေၾကာင့္အေမႏွလုံးေဖာက္ခဲ့လို႔သားရင္အကြဲခံၿပီးရင္နာနာနဲ႕သူ႕အမုန္းကိုခံၿပီးအေမ့ရဲ႕အသက္ကိုရေအာင္ကယ္ခဲ့တယ္၊သားသူ႕ကိုနာက်ည္းေအာင္လုပ္ခဲ့ေပမဲ့သူသားကိုမနာက်ည္းပဲအခုခ်ိန္ထိခ်စ္ေနခဲ့တယ္၊ဒါကိုသားဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ..သူသားကိုမုန္းေနတယ္ဆိုရင္သားရင္အကြဲခံၿပီးသားေနနိုင္ပါတယ္၊ဒါေပမဲ့သူသားကိုမေမ့နိုင္ပဲခ်စ္ေနျခင္းကသားကိုနာက်င္ေစတယ္အေမ၊သားဘယ္လိုနာက်င္မႈကိုမဆိုခံနိုင္ေပမဲ့သူနာက်င္ေနမွာကိုသားမလိုလားဘူးအေမ..သားကိုခြင့္လြတ္ပါ.."
"မခြင့္လြတ္ဘူး..မင္းကိုဒီမွာမထားနိုင္ေတာ့ဘူး၊အိမ္ကိုျပန္လိုက္ခဲ့ေတာ့၊ေဆး႐ုံကလဲထြက္လိုက္ေတာ့၊ေဆးခန္းကိုလဲပိတ္လိုက္..ကိုသာဦး..ရွင္သားရဲ႕အဝတ္အစားေတြကိုသြားသိမ္း၊သားကိုဒီမွာေပးေနလို႔မျဖစ္ေတာ့ဘူး.."
"......."
"ရွင္ဘာလုပ္ေနတာလဲ၊သားအဝတ္အစားေတြကိုသြားသိမ္းလို႔ဆိုေန.."
ေျပာေနေပမဲ့မသြားပဲေနျခင္းေၾကာင့္ေဒၚျမေသြးထပ္ေအာ္လိုက္ေတာ့ဦးသာဦးမွာသားကိုၾကည့္ေနျခင္းျဖစ္ေနသည္။
"ဘာၾကည့္ေနတာလဲ..အဝတ္အစားေတြသိမ္းပါဆို၊ေတာ္မသိမ္းရင္က်ဳပ္သြားသိမ္းမယ္.."
သူျဖစ္ခ်င္တာသာသိၿပီးေယာကၤ်ားကိုေျပာမရေတာ့သူဘာသာအခန္းထဲဝင္သြားတဲ့ေဒၚျမေသြးေနာက္သို႔ဦးသာဦးလိုက္မသြားပဲအံကိုတင္းတင္းႀကိတ္ကာမ်က္ႏွာလႊာကိုခ်ကာငူငူႀကီးျဖစ္လို႔သြားတဲ့သားျဖစ္သူကိုၾကည့္ေနသည္။
"သား.."
"......"
ဦးသာဦးကေခၚေတာ့ညသူ႕ကိုေမာ့သာၾကည့္ေပမဲ့မည့္သည့္စကားမွမေျပာ၊မ်က္ဝန္းအိမ္မွာေတာ့မ်က္ရည္မ်ားလွဲ႕လို႔ေနသည္။
"သားအေမကိုသားနားလည္ေပးလိုက္ပါ.."
"......"
"သား..."
ဦးသာဦးကေျပာေတာ့ညရဲ႕ပါးျပင္ေပၚသို႔မ်က္ရည္စီးက်လာကာသူ႕ရဲ႕အေဖကိုၾကည့္၍..
"သားသူ႕ကိုခ်စ္တာပုံမွန္မဟုတ္ခဲ့လို႔အေဖတို႔လက္မခံနိုင္တာေၾကာင့္သားရင္အကြဲခံၿပီးေနာက္ဆုတ္ေပးခဲ့တယ္။အေဖတို႔ကိုသားနားလည္ေအာင္ႀကိဳးစားခဲ့တယ္၊နားလဲနားလည္ေပးခဲ့တယ္၊ဒါေပမဲ့အေမသားကိုနည္းနည္းေလးေတာင္နားလည္မေပးပဲသူလုပ္ခ်င္တာလုပ္တယ္၊ဒါကိုသားကဘာကိုနားလည္ေပးရအုံးမွာလဲ၊ကြၽန္ေတာ္ကခင္ဗ်ာတို႔သားပဲ၊ခင္ဗ်ားတို႔ကြၽန္ေတာ့္ကိုႀကိဳက္သလိုသာလုပ္ပါ၊ကြၽန္ေတာ္နားလည္ေပးဖို႔မလိုပါဘူး.."
ညရဲ႕ေလသံကတိုးညွင္းေနေပမဲ့တိမ္ဝင္မသြား၊ေလးပင္ေနသလိုေအးစက္ေနကာအသဲ့မဲ့သူတစ္ေယာက္ပမာ...
ဒါကိုျမင္တဲ့ဦးသာဦးကသားရဲ႕ပုံစံကိုၾကည့္ကာစိတ္ထဲမွာခံစားသြားရတာကေတာ့အေသအခ်ာ...