Innocence Love (Zawgyi + Unicode) Completed

Part 34 (Final)🔞

Zawgyi

အခ်စ္ဆိုတာခ်ိဳၿမိန္ျခင္းလား...
အခ်စ္ဆိုတာခါးသီးျခင္းလား...
ဆိုတဲ့လူတခ်ိဳ႕ရဲ႕ေမးခြန္းကိုကြၽန္ေတာ္ေျဖခ်င္ပါတယ္...
အခ်စ္ဆိုတာဖီလင္မ်ိဳးစုံေပးစြမ္းတဲ့အရသာစုံျဒပ္သစ္သီးတစ္လုံးပါလို႔။
ခါးသီးတဲ့အခ်ိန္မွာေထြးထုတ္ျပစ္ခ်င္စိတ္ျဖစ္မိေပမဲ့တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ဝါးရင္းထိုအခါးဓာတ္ကိုပင္သေဘာက်သြားတတ္တာမ်ိဳးပါ။
ခ်ိဳတဲ့အခ်ိန္မွာလဲသကာရည္လိုအရည္တလဲ့လဲ့နဲ႕ခါက်င္ေကာင္ေတြအုံခဲေစနိုင္ေလာက္တဲ့အထိပင္။
ေနာက္ၿပီးငိုတလွည့္ရယ္တလွည့္..
လူဆိုတာအၿမဲတမ္းလဲရယ္မေနနိုင္သလိုအၿမဲတမ္းလဲမငိုရပါဘူး။မုန္တိုင္းေတြၿငိမ္သက္သြားရင္ေအးျမတဲ့ေလေျပႏုႏုေလးေတြလဲတိုက္ခတ္လာစၿမဲပါ...
ကြၽန္ေတာ္အခ်စ္အတြက္အရာအားလုံးကိုတိုက္ပြဲဝင္ခဲ့ၿပီးပါၿပီ။သူ႕ရဲ႕လက္ကိုတြဲၿပီးေပါ့...
အဆိုးဆုံးဆိုတဲ့ဒုကၡေတြ၊နာက်င္မႈေတြ၊ငိုေႂကြးမႈေတြနဲ႕စေတးၿပီမွအခုလိုသာယာတဲ့ဘဝတစ္ခုကိုပိုင္ဆိုင္ရေတာ့မွာေလ...
ညသူ႕ရဲ႕ေဘးမွကားကိုေမာင္းေနတဲ့အဓိကကိုၾကည့္ကာၿပဳံးလိုက္သည္။
သာယာတဲ့ေန႕ေလးျဖစ္သလိုသူ႕ရဲ႕မိဘအိမ္ကိုသြားလည္ျခင္းျဖစ္၍သူတို႔ေပ်ာ္႐ႊင္ေနၾကသည္။
"ကို..ကို႔မိဘေတြကညကိုၾကည္ျဖဴပါ့မလားဟင္.."
"မေျပာတတ္ဘူး..ဒါေပမဲ့ညကိုသူတို႔ျငင္းမွာမဟုတ္ပါဘူး.."
"အဲလိုႀကီးလား..ညရဲ႕အေဖနဲ႕အေမကို႔ကိုဘယ္လိုဆက္ဆံတယ္ဆိုတာကိုသိတယ္မလား.."
ညကခပ္ျငဳျငဳေလးေျပာေတာ့အဓိကညကိုၾကည့္ကာၿပဳံး၍..
"ညရဲ႕အေဖနဲ႕အေမကကို႔အေပၚအရမ္းေကာင္းတာေပါ့၊ကိုယ္မထင္ထားဘူးသိလား..ညကိုေလအားေပးေနရေပမဲ့ညရဲ႕အေမ့စိတ္ကိုကိုယ္နိုင္လိမ့္မယ္လို႔မထင္ထားဘူး.."
အဓိကေျပာကာလြန္ခဲ့တဲ့ရက္တခ်ိဳ႕ကိုျပန္ျမင္ေယာင္လာခဲ့သည္။အဲဒီတုန္းကအဓိကတို႔အားလုံးျပင္ဦးလြင္မွာ..
ေဒၚျမေသြးကအဓိကကိုတြန္းလိုက္၍အဓိကနဖူးနဲ႕အ႐ုပ္နဲ႕ေစာင့္မိရာအဓိကေမ့လဲသြားျခင္းျဖစ္သည္။
ထိုအခ်ိန္တုန္းကေဒၚျမေသြးအရမ္းကိုထိတ္လန့္သြားခဲ့တာ...
သူ႕ရဲ႕လုပ္ရက္မွားၿပီလားဆိုၿပီးေတြေဝကာျပာယာခတ္ေနသည္။ညကေဒါက္တာဆိုေတာ့အဓိကကိုစမ္းသပ္ၿပီးေခခါင္းကိုပတ္တီးစည္းကာညေနတဲ့အခန္းမွာထားလိုက္သည္။
ညသူသတိမရမခ်င္းဘယ္မွမသြားသလိုဘာမွမစား၊ဘယ္သူ႕ကိုမွစကားမေျပာကာသူ႕ရဲ႕အေမကိုဆိုပို၍ပင္စကားမေျပာ..
ေဒၚျမေသြးကသူ႕ေၾကာင့္ျဖစ္တာကတစ္ေၾကာင္း၊တခ်ိန္ကသံေယာဇဥ္ေလးနဲ႕အဓိကကိုစိုးရိမ္စြာလာၾကည့္တတ္ေပမဲ့ညကိုသူ႕ကိုစကားေျပာဖို႔ေနေနသာၾကည့္ေတာင္မၾကည့္ေတာ့သူမခံစားသြားရသည္။
ညသူ႕ကိုေရပတ္တိုက္ေပးရန္ေရဇလုံးလာယူစဥ္ဧည့္ခန္းကသူ႕အေဖနဲ႕အေမကိုျမင္၍ရပ္ေနလိုက္သည္။
"ဟင့္..ကိုသာဦး..က်ဳပ္အရမ္းမွားသြားၿပီလားဟင္..သားေလးကကြၽန္မကိုအရမ္းမုန္းသြားၿပီထင္တယ္၊အခုဆိုသားေလးကကြၽန္မကိုၾကည့္ေတာင္မၾကည့္ေတာ့ဘူးကိုသာဦးရဲ႕.."
ေျပာကာအေဖ့ရဲ႕ရင္ခြင္ထဲခိုဝင္ကာငိုေနတဲ့အေမ့ေၾကာင့္ညေရွ႕ဆက္တိုးရန္အင္အားမရွိေတာ့ပါ။သူ႕ေၾကာင့္အေမငိုေနရတဲ့အျဖစ္ကိုစိတ္မေကာင္းျဖစ္မိေပမဲ့ညထြက္ၿပီးမေျပာလိုပါ..
အခုခ်ိန္မွာအဓိကထက္အေရးႀကီးတာဘယ္သူမွမရွိပါ..
ဟုတ္တယ္..ခ်စ္တယ္..
အရမ္းခ်စ္တယ္..႐ူး႐ူးမိုက္မိုက္ကိုခ်စ္တာ..
သူ႕အတြက္အခုလိုျဖစ္သြားတဲ့အဓိကကိုခ်စ္တယ္ဆိုတာထက္သူ႕အခ်စ္ကိုယုံၾကည့္ေလးစားသြားခဲ့တာ..
အဲဒီအတြက္ညအားလုံးထက္သူ႕ကိုပိုၿပီးဂ႐ုစိုက္ဖို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္တာ..
ညဆက္ၿပီးနားမေထာင္ခ်င္ေတာ့တာနဲ႕ေနာက္ေဖးမွထြက္ရန္ဆုံးျဖတ္ကာထြက္လာခဲ့သည္။
"ကြၽန္မဘာလုပ္ရမလဲဟင္..ကြၽန္မသားေလးကြၽန္မကိုမမုန္းေအာင္ကြၽန္မဘာလုပ္ရမလဲ.."
"အဓိကအခုလိုျဖစ္သြားေတာ့သားေလးအရမ္းခံစားေနရရွာမွာေပါ့၊သားကမင္းကိုမမုန္းပါဘူး၊စိတ္ဆိုးတုန္းခဏပါ..ဒါေပမဲ့မင္းသားကိုစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ထားသင့္တယ္လို႔ငါထင္တယ္၊ငါတို႔ေမြးထားတာဒီတစ္ေယာက္ထဲ၊ငါတို႔အတြက္အခ်စ္ဆုံး၊သူ႕ရဲ႕ေ႐ြးခ်ယ္မႈကမေျပာင္းလဲေတာ့ဘူးဆိုသူ႕ရဲ႕ျဖစ္တည္မႈကိုလက္ခံေပးသင့္တယ္၊ဘယ္သူေတြဘယ္လိုေျပာေျပာသားတို႔စိတ္ခ်မ္းသာရင္ငါတို႔ေက်နပ္တယ္၊ငါတို႔သားေလးကိုေမြးထားတာသားကိုေပ်ာ္႐ႊင္ေအာင္ထားရမယ္၊ငါတို႔အတၱကိုပဲၾကည့္ေနလို႔မရဘူး.."
ဦးသာဦးရဲ႕ေဖးမအားေပးမႈေတြကိုနားေထာင္ရင္းေဒၚျမေသြးတသိမ့္သိမ့္ရွိုက္လိုငိုေနသည္။
ေရပတ္တိုက္ရန္ျပင္လာတဲ့ညကသတိလစ္ေနတဲ့အဓိကရဲ႕လည္ပင္းနဲ႕နဖူး၊လက္ေတြကိုေရပတ္တိုက္ေပးေနသည္။
"အင္း..အား..ကြၽတ္..ကြၽတ္.."
"ဟင္..အဓိက..အဓိကမင္းသတိရလာၿပီ.."
ထိုစဥ္အဓိကသတိရလာ၍ညစကားကိုစ၍ေျပာလိုက္သည္။
"ဖြားဖြားေရဖြားဖြား..ဒီမွာအဓိကသတိရလာၿပီ၊တီေလး.."
ညဝမ္းသာအားရနဲ႕ေအာ္ကာေခၚ၍ေျပာေတာ့အားလုံးအခန္းထဲသို႔ေျပးဝင္လာၾကသည္။
"သားေလး..သက္သာရဲ႕လား.."
"ဟုတ္တယ္..ေျမး..ေခါင္းေတြဘာေတြေရာမူးေသးလား.."
အဖြားနဲ႕တီေလးကသူသတိရလာသည္ကိုၾကည့္၍ဝမ္းသ.အားရနဲ႕ေမးၾကသည္။
"ဟို..သက္သာပါတယ္.အဖြားနဲ႕တီေလး.."
"သားအဓိက.."
"အန္တီ.."
အေမကအဓိကဆီသို႔လာကာေခၚေတာ့အဓိကျပန္ေျပာလိုက္သည္။
"သက္သာရဲ႕လား.."
"ဟုတ္ကဲ့သက္သာပါတယ္အန္တီ.."
"အင္း..သက္သာေအာင္ေနေနာ္..ေနျပန္ေကာင္းေအာင္ႀကိဳးစား၊ဒါမွအေမ့သားနဲ႕တစ္သက္လုံးအတူေနနိုင္မွာ.."
"အေမ့သား..အေမ့သားဆိုတာ..ဒါ..ဒါဆို..အေမသားတို႔ကို..အား..ကြၽတ္..ကြၽတ္.."
"အဓိက..သတိထားမွေပါ့၊ဘာလို႔ထတာလဲ.."
အဓိကကလွဲေနရာမွထ၍ေမးေတာ့ေခါင္းကိုက္သြားကာညေျပာလိုက္သည္။
"ကိုယ္ဝမ္းသာလို႔ပါ..ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုအေမခြင့္ျပဳလိုက္ၿပီလား.."
"အင္း..အေမ့သားကိုမင္းဂ႐ုစိုက္ရမယ္၊စိတ္ဆင္းရဲေအာင္မလုပ္ရဘူးေနာ္.."
"စိတ္ခ်ပါအေမရဲ႕..သားညကိုဘယ္ေတာ့မွစိတ္ဆင္းရဲေအာင္မလုပ္ဘူး..သားဂတိေပးပါတယ္.."
အဓိကဝမ္းသာသြားၿပီးညရဲ႕လက္ကိုဆုပ္ကိုင္ထားကာတစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ၾကည့္ကာၿပဳံးေတာ့..
"ဟင္း..အခုမွပဲစိတ္ကိုေအးသြားေတာ့တယ္၊အခုလိုက်ေတာ့ငါ့မွာသားႏွစ္ေယာက္ရသြားသလိုပဲ.."
ေဒၚျမေသြးကသက္ျပင္ခ်ကာသူ႕ကိုယ္သူေျပာေတာ့ညအေမ့ကိုၾကည့္ကာ..
"သားအေမ့ကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္အေမ.."
"သားေလးရယ္..အေမ့ကိုသားကခြင့္လြတ္ရမွာပါ၊အေမ့ေၾကာင့္သားအမ်ားႀကီးစိတ္ဆင္းရဲခဲ့ရၿပီးၿပီ.."
"ဟင့္အင္..သားတို႔ခ်စ္ျခင္းကိုနားလည္ေပးလို႔အေမ့ကိုသားေက်းဇူးတင္ပါတယ္၊ပုံမွန္မဟုတ္တဲ့သားတို႔ခ်စ္ျခင္းကိုအေမလက္မခံနိုင္တာမမွာပါဘူး..သားအေမ့ကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္.."
"သားေလးရယ္.."
ညအေမ့ကိုဖက္ကာငိုေတာ့အေမကပါငိုေတာ့သည္။
မိဘဆိုတာဘယ္ေလာက္ပဲကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာလုပ္လုပ္၊ကိုယ့္ေၾကာင့္ကိုယ့္သားသမီးနာက်င္ခံစားရရင္မိဘမွာလဲထပ္တူနာက်င္ရစၿမဲပါ..
ေနာက္ဆုံးေတာ့သားသမီးအလိုကိုလိုက္ရစၿမဲပါ..
ေလာကမွထာဝရနားလည္ေပးနိုင္ဆုံးလူကမိဘပါ။ရယူပိုင္ဆိုင္လိုစိတ္မရွိပဲေပးဆပ္ေနရရင္ေက်နပ္ပီတိျဖစ္ေနတတ္တဲ့အနႏၱဂိုဏ္ဝင္ေက်းဇူးရွင္ေတြပါ..