Innocence Love (Zawgyi + Unicode) Completed

Part 7

Zawgyi

"ဪ..မင္းသန့္ျပန္လာၿပီလား.."
"အင္း..မင္းဒဏ္ရာေရာသက္သာရဲ႕လား.."
ညေနေက်ာင္းဆင္းၿပီအထင္အေဆာင္သို႔ျပန္လာတဲ့မင္းသန့္ကိုျမင္ေတာ့ညေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
"သက္သာပါတယ္..ငါ့ဘာသာဆိုေက်ာင္းတတ္ပါတယ္၊မင္းကမတတ္နဲ႕ဆိုလို႔သာမတတ္ရတာ.."
"မင္းလက္ကဒဏ္ရာနဲ႕မေန႕ညကမအိပ္ရဘူးေလ.အဲဒါေၾကာင့္မတတ္ခိုင္းတာ၊မုန့္ေတြ၊ပန္းသီးေတြနဲ႕ပါလား၊ဘယ္သူလာသြားလို႔လဲ.."
စားပြဲေပၚကမုန္းေတြကိုျမင္ေတာ့မင္းသန့္ေမးလိုျခင္းျဖစ္ကာညလဲထိုမုန့္ထုတ္ေတြကိုၾကည့္ကာ..
"ဦးေလးျမလာသြားတာေလ.."
"ဪ..."
ညေျပာရင္းနဲ႕ေနခင္းကဦးေလးျမလာသြားတာကိုျပန္ျမင္ကာဦးေလးျမေျပာေသာစကားမ်ားကိုျပန္ၾကားလာခဲ့သည္။
"ဦးေလးျမရဲ႕သားကိုကူညီရင္းျဖစ္ရတာဆိုေတာ့ဦးေလးျမတကယ္စိတ္မေကာင္းပါဘူးကြယ္၊ဒါနဲ႕ဒီလိုျဖစ္တာမင္းအေဖနဲ႕အေမကို.."
"မေျပာပါနဲ႕ဦးေလး..ဘာမွလဲႀကီးႀကီးမားမားမျဖစ္ေတာ့အလကားသက္သက္စိတ္ပူစရာေတြျဖစ္မွာစိုးလို႔ပါ.."
"ေအးေအး..ဒီမွာသားစားဖို႔သစ္သီးနဲ႕မုန့္ေတြဝယ္လာတယ္.."
"အလုပ္ရႈပ္ခံၿပီးဝယ္လာေသးတယ္ဦးေလးရာ.."
"ဘယ္ဟုတ္ပါ့မလဲ..ဦးေလးသားရဲ႕အသက္ကိုကယ္ခဲ့တာအလုပ္ရႈပ္တယ္ဟုတ္ပါ့မလား.."
"ဟို..ဒါနဲ႕ေလ၊မေမးသင့္ေမးသင့္မသိေပမဲ့ကြၽန္ေတာ္ေမးပါရေစ၊ဟို..အဓိကနဲ႕ဦးေလးတို႔ဆက္ဆံေရးကဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ.."
"ဟင္..."
သူ႕ရဲ႕အေမးေၾကာင့္ဦးျမဦးဘယ္လိုေျဖရမလဲမသိကာျဖစ္သြားေတာ့ညလဲသူ႕အေမးကမေမးသင့္ဘူးထင္ကာ..
"မေျဖလဲရပါတယ္..ကြၽန္ေတာ္လွ်ာရွည္ၿပီးစပ္စုသလိုျဖစ္သြားၿပီထင္တယ္.ေတာင္းပန္ပါတယ္ဦးေလး..."
"မဟုတ္တာ..သားဘယ္လိုလုပ္သိတာလဲ၊ေအးေလ..ဒီကိစၥကတစ္ေန႕သိၾကရမွာပဲ၊ဦးေလးတို႔ကသူ႕ကိုစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္မထားနိုင္လို႔ပါ၊သူ႕ရဲ႕ေပ်ာ္႐ႊင္မႈကိုမေပးနိုင္လို႔ဆိုရင္လဲမမွားဘူး.."
ဦးျမဦးစကားေျပာရင္းနဲ႕တစ္စုံတစ္ခုကိုေငးကာၾကည့္ေနသလိုေနရင္းကဆက္ကာ..
"သားကေလတကယ္ေတာ့စိတ္ေကာင္းရွိတဲ့လူတစ္ေယာက္ပါ၊သူ႕ရဲ႕စိတ္ထားကအရမ္းကိုႏူးညံခဲ့တာ၊ဦးေလးတို႔ရဲ႕အိမ္ေထာင္ေရးအဆင္မေျပမႈကေနမွသူစိတ္ထိခိုက္သြားၿပီးအခုလိုပုံစံျဖစ္သြားရတာပါ၊တကယ္ေတာ့ဦးေလးတို႔ရဲ႕အျပစ္ေတြပါကြယ္.."
ဦးေလးရဲ႕စကားေတြကိုနားေထာင္ရင္းညအဓိကအတြက္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရသည္။
မိဘေတြေၾကာင့္ရခဲ့တဲ့စိတ္ဒဏ္ရာေတြကေနမွတကိုယ္ေကာင္းဆန္မႈေတြ၊အတၱဆန္မႈေတြျဖစ္ေစနိုင္တယ္ဆိုတာညစာအုပ္ေတြထဲမွာဖက္ဖူးထား၍နားလည္သည္။
"သာမည.."
"ဟင္.."
မင္းသန့္ရဲ႕ေခၚသံၾကားမွညရဲ႕အေတြးအာ႐ုံမ်ားပ်က္ျပယ္သြားခဲ့သည္။
"ဘာေတြစဥ္းစားေနတာလဲ..ငါေခၚေနတာၾကာၿပီ.."
"ဒီလိုပါပဲ..ဘာလို႔လဲ.."
"ဒီမွာေရာ့.."
"အဲဒါဘာလဲ.."
မင္းသန့္လက္ထဲမွစာအုပ္ကိုျမင္ေတာ့ေမးကာညယူလိုက္သည္။
"ဟင္..မင္းငါ့အတြက္ကူးေပးထားတာလား.."
"ငါမဟုတ္ဘူး..အဓိက.."
"ဟုတ္တယ္..အဓိကမင္းအတြက္ဒီေန႕သင္တဲ့သင္ခန္းစာေတြအားလုံးကူးေပးထားတာ.."
မင္းသန့္ရဲ႕စကားေၾကာင့္ညအံဩသြားကာစာအုပ္ကိုဖြင့္ၾကည့္ေတာ့စာအုပ္ထဲမွာစာလုံးဝိုင္းဝိုင္းေလးေတြနဲ႕အဓိကရဲ႕လက္ေရးကိုနဲ႕စာေတြကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။
"ဦးေလးရဲ႕သားကသားအေပၚမွာဘယ္လိုပဲဆိုးဆိုးအတတ္နိုင္ဆုံးသည္းခံေပးပါ၊သားရဲ႕စိတ္ဒဏ္ရာကိုလဲနားလည္ေပးလိုက္ပါေနာ္.."
ဦးေလးရဲ႕စကားကိုနားေထာင္ရင္းနဲ႕ညေခါင္းဆတ္လိုက္မိေပမဲ့စိတ္ထဲမွာေတာ့..
"သူ႕ေၾကာင့္ဒဏ္ရာရခဲ့တာကိုတခ်က္ေလာက္ေတာ့လာၾကည့္သင့္တယ္.."
ဆိုၿပီးေတြးလိုက္မိသည္။ဂ႐ုစိုက္ဖို႔ေနေနသာသူဆီသို႔တခ်က္ေလးေတာင္မလာတဲ့အဓိကကိုလဲမေက်မနပ္ျဖစ္ရေသးသည္။
သို႔ေပမဲ့အခုလိုသူ႕အတြက္စာေတြကူးေပးထားတယ္ဆိုေတာ့ညၿပဳံးလိုက္မိသည္။
"သူကဘာလို႔ကိုယ္တိုင္လာမေပးတာလဲ.."
ညၿပဳံးရင္းေျပာလိုက္ရာ..
"အဲဒါကအဓိကေလ၊တျခားသူမွမဟုတ္တာ၊ဒါေပမဲ့မင္းေက်ာင္းမတတ္ေတာ့မင္းထိုင္တဲ့ခုံကိုသူၾကည့္ၾကည့္ေနတတ္တယ္၊ေနာက္ၿပီးထူးထူးဆန္းဆန္းငါ့ကိုလဲစကားေတြလာေျပာတယ္.."
မင္းသန့္တစ္ေယာက္ညေနကသူနဲ႕အဓိကေျပာတဲ့စကားမ်ားကိုညအားအက်ယ္တဝင့္ရွင္းျပေနသည္။
"ေအာင္မင္းသန့္.."
ညေနေက်ာင္းဆင္းလိုျပန္အလာအခန္းအျပင္ကိုေရာက္ေတာ့အဓိကကသူ႕ကိုေခၚေတာ့မင္းသန့္လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။
"ဘာလဲ.."
"သာမညသက္သာရဲ႕လား.."
"သိခ်င္သြားၾကည့္ေလ.."
"ငါအေကာင္းေမးေနတာေနာ္.."
"ငါကလဲအေကာင္းေျဖေနတာ၊အဓိက..သာမညအခုလိုျဖစ္ရတာမင္းေၾကာင့္ဆိုလဲမမွားဘူး၊အဲဒါေတာင္မင္းသူ႕ကိုလာမၾကည့္ဘူး.."
"ငါလာခ်င္ပါတယ္.ဒါေပမဲ့သူကငါ့ကိုစိတ္ဆိုးေနတာေလ၊ငါသူနဲ႕စကားမေျပာရဲလို႔.."
"မင္းပဲစိတ္ဆိုးေအာင္လုပ္တာေလ.."
"ေအးပါကြာ..ငါသူ႕ကိုေတာင္းပန္မွာပါ၊ဒါေပမဲ့အခုေတာ့အဆင္သင့္မျဖစ္ေသးဘူး၊ဘယ္လိုလဲ..သူမသက္သာဘူးလား.."
"ဟုတ္တယ္..ညကတစ္ညလုံးမအိပ္ရဘူး၊အဲဒါေၾကာင့္ေက်ာင္းမလာတာ.."
"....."
အဓိကသူ႕ရဲ႕စကားကိုၾကားေတာ့မ်က္ႏွာမေကာင္းျဖစ္သြားသည္။တကယ္ဆိုရင္သူ႕ေၾကာင့္ဒဏ္ရာရခဲ့တာကိုသူကေအာ္ၿပီးထားရစ္ခဲ့ေတာ့သူ႕ကိုယ္သူမွားမွန္းလဲသိပါသည္။
ဒါေၾကာင့္လဲညကသူ႕အခန္းကိုလာမယ္မလာဘူးနဲ႕ကအဆင္သင့္မျဖစ္ေသးတဲ့သူ႕ရဲ႕စိတ္ကမသြားဖို႔ျဖစ္လာခဲ့သည္။
မနက္ေရာက္ေတာ့မနက္စာလဲဆင္းမစား၊ေက်ာင္းကိုလဲမလာေတာ့ဓိကသူကိုစိတ္ပူလာခဲ့သည္။
"ဒါပဲမဟုတ္လား..ငါသြားမယ္.."
"ေနပါအုံး..ေရာ့..ဒါကိုသူ႕ကိုေပးေပးပါ.."
"ဘာလဲ.."
"ဒီေန႕သင္တဲ့သင္ခန္းစာေတြငါကူးထားတာ၊အဲဒါကိုသူ႕ေပးေပး.."
"ကိုယ္ဘာသာေပးေလ.."
"ငါအဆင္သင့္မျဖစ္ေသးလို႔ပါ၊ေက်းဇူးျပဳၿပီးေပးေပးပါ.."
ေက်းဇူးျပဳၿပီးဆိုတဲ့အႏူးၫြတ္ေတာင္းခံတဲ့စကားလုံးေၾကာင့္မင္းသန့္တကယ္အံဩသြားရသည္။
အေျပာအဆိုရိုင္းတဲ့အဓိကမွာထိုသို႔ေတာင္းဆိုတဲ့စကားမ်ိဳးမေျပာဖူးခဲ့။ဒါေၾကာင့္လဲမင္းသန့္ယူလာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
"သူကလက္ေရးလွတယ္ေနာ္.."
ညစာအုပ္ကိုလွန္ၾကည့္ကာေျပာေနေပမဲ့မင္းသန့္ကသူ႕ေဘးမွာအိပ္ေပ်ာ္လို႔ေနသည္။ညစာ႐ြက္ေတြကိုလွန္ၾကည့္ရင္းေနာက္ဆုံးစာ႐ြက္မွာေတြ႕လိုက္ရတဲ့အဂၤလိပ္စာေၾကာင္းေလးေၾကာင့္အံဩသြားရသည္။
ထိုစာေၾကာင္းက..
I am so sorry & Thank you for save me.
တဲ့။ေက်းဇူးတင္စကားနဲ႕ေတာင္းပန္စကားကိုစာနဲ႕ေရးေပးလိုက္တဲ့အဓိကရဲ႕ကေလးဆန္တဲ့အျပဳအမူေၾကာင့္ညၿပဳံးလိုက္မိသည္။