BİTMEYEN HİKAYE

4.Bölüm: BÜYÜK GÜN

MEDYA: Lavinya ÖZSOY :)

3 Ay Sonra...

İşte geldi o büyük gün. Bugün hangi üniversitede olacağımız açıklanıyor sonunda. Elis de bugün bizde kalmıştı. Çünkü bu haberi beraber almamız gerekiyordu. İkimizde yaklaşık aynı puanları almıştık. Tercihlerimizi de yalaşık aynı yapmıştık. Heyecandan yerimizde duramıyorduk. Annem babam Elis ve Elis'in annesi ve babası oturmuş açıklanan sonuçları görmeyi bekliyorduk. Galiba kalbim duracaktı.

''Hadi Lavin kızım açın da bakalım. Beş saattir bilgisayara öylece bakıp duruyoruz.'' her zamanki gibi annem sabırsızlanıp atıldı konuşmaya. Ne yapalım bu hayatımızın sonucu aşırı heyecanlıydık.

''Tamam açıyoruz. Elisiimm tabi ki ilk sıra senin canım arkadaşım.''

''Bana at topu her zamanki gibi ama seninkine de bakacağız, kaçınılmaz son biliyorsun dimi ?''

''Evet ama çok heyecanlıyım ne yapıyım, hadii aç .'' Elis açarken hepimiz nefeslerimizi tutmuş bekliyorduk. 

''Yapamayacağım Lavin benimkine sen bak.'' Bilgisayarı alıp tercih sonuçlarına girdiğimde mutluluktan bağırmamak için kendimi zor tuttum. 

''Eliiissss ilk tercihimiz ikimizin de istediği üniversite..... OLMUŞ!!! Artık bir diyetisyen adayısıınn!!''Diye bağırarak boynuna atladım. Acaba ben kazanabilmiş miydim. Bir an suratım düştü. Kazanamazsam gerçekten çok kötü olurdum.

''Elis hadi sende benimkine bak ben yapamayacağım çünkü aşırı heyecanlıyım. Ya kazanamadıysam.'' dememle gözümün dolması bir oldu.

''Ah Lavin her şeyin en kötüsünü düşünmeyi ne çok seviyorsun. Beke bakıyorum.'' Elis bilgisayara geçti ve bakmaya başladı. Bende dayanamayıp ellerimle gözlerimi kapattım. Sanırım heyecandan ölebilirdim.

''Lavinya Özsoy sizde artık benimle aynı üniversitede diyetisyen adayısınııız !!'' dediği an birlikte çığlık atıp birbirimize sarıldık. Evet bu bizim en büyük hayalimizdi ve sonunda oldu. O kadar mutluydum ki.

''Güzel kızlarım benim sizi tebrik ederim gelin buraya.'' diye açtı kollarını annem. Sonrada Elisin annesi Melek teyzenin kollarına koştuk. Babam ve Engin amca da sarılıp bizi tebrik etti. Evet şuan hayatımın en mutlu gününü yaşıyor olabilirim.

Melek teyze ve Engin amca biraz daha oturup gittiler ama tabi ki de Elisimi bırakmadım. Onunla bu günün acısını çıkarmamız lazımdı.

''Harika bir üniversiteye gidiyoruz artık farkında mısın Lavin.''

''Ay Elis şöyle söyleyip durma heyecandan çığlık atasım geliyor.''

''Kız Lavin orda yakışıklı çocuklarda vardır şimdi. Yok ya yakışıklı filan olmasın adam olsun, belki birazcıkta yakışıklı olabilir. Ay işte eli yüzü düzgün bir insancık buluruz belkii.'' demesiyle gözümün önüne  bir çift yeşil göz geldi. Ara ara geliyordu aklıma. Belki bir şarkıda, belki bir kelimede... Kızgınlık vardı içimde bir kırgınlık vardı. Ama artık aklıma gelsin istemiyordum.

''Hey Lavin kime diyorum ?''

''He efendim, ne diyordun ?''

''Ooo bizim kız uçmuş. Lavin ne oldu anlatmak için 1 dakikan var hatta zamanın yok hemen anlat.''

''Aklıma bir şey geldi de amaan boşver Elisim gereksiz. Evet eli yüzü düzgün birileri buluruz yada onlar bizi bulur. Hayırlısı neyse o olsun ya.'' 

''Aynen öyle Lavinim. Aman erkekleri boşver biz ne giyeceğiz ilk gün?'' dediğinde birbirimize bakıp kahkahalara boğulmamız bir oldu. Ben bu kızı çok seviyorum ya!

Bütün gece Elisle muhabbet edip sabaha karşı uyuduk. Artık her şey güzel olacaktı. İnanıyorum.

1 Ay Sonra...

Evet büyük gün geldi. Sabaha kadar heyecandan uyuyamamıştım resmen. Bugün üniversitenin ilk günü. Hemen altıma siyah kotumu üstune sıfır kollu gri body i giyip belime de kareli kırmızı gömleğimi bağladım. Rimelimi ve parlatıcımı sürüp evden çıktım. Hava çok güzeldi. Etrafa bakınarak Elislerin evine doğru yürümeye başladım. Şimdiki o çiçek açan ağaçlar birer birer dökmeye başlamıştı çiçeklerini. Aklıma konser zamanını getirmişti. Ama hatırlamak istemiyordum. Bugün çok güzel bir gündü. Kötü düşünceleri kafamdan def etmeye başladım. Karşıdan gelen Elisi görüp gülümsememin büyümesine engel olamadım.

''Üniversiteli genç hazır mısın benmle üniversite hayatına.''

''Hiç bu kadar hazır olmamıştım Elisim. Hadi yeni hikayemize başlayalım. '' diyerek gülerek otobüs durağına doğru yürümeye başladık.  

Yaklaşık yarım saat sonra okuldaydık. Okulun bahçesine adımımı attığım ilk an heyecandan buz kestim. Yepyeni bir kitabın ilk sayfasına başlıyordum şuan. Tertemiz bir sayfa sunulmuştu önüme. Hayallerime ulaşmak için bu kitabın çok iyi yazarı olacaktım.