army love (voltooid)

13

Pov lena

Ik, Megan en Levi zijn nadat we zijn weggegaan naar het eethoekje om de hoek gegaan. We hebben de hele dag Jason vermijdt. Vandaag zitten we weer met zijn drieën naar het eethoekje. Net wanneer onze bestelling aankomt word ik gebeld. Als ik zie dat het lexi is neem ik op en zet het op luidspreker.
'hoi' zeg ik.
'is er iemand in de buurt'
'alleen ik, Megan en Levi, je staat op luidspreker'
'oké, ik word binnen een uur op missie gestuurd'
'naar waar'
'ik mag niet zeggen waar, maar het is een solo missie en het is in het gevaarlijkste land. Ik zal wel even weg zijn denk ik.'
'blijf veilig oké, ik wil je niet kwijt'
'voor jullie 3 altijd, ik moet gaan, doei'
'doei'
Ik leg af en ik zie dat Levi helemaal wit is weggetrokken.
'levu, wat is er' vraag ik.
'ze gaat naar tsjernobyl, Oekraïne'
Ik en Megan kijken alkaar geschrokken aan.
'Jason moet dit weten' zegt Meg. Ik knik. We eten rap ons eten op, betalen en gaan dan rap naar huis.
'jongens, noodgeval, Jason kom' roep ik, wetende dat hij anders niet komt. We gaan allemaal zitten en ze kijken ons aan. Levi is nog steeds wit en Meg antwoord niet.
'we hebben telefoon gehad van lexi' en ja hoor, direct heb ik de aandacht van Jason.
'ze vertrekt nu op solo missie, naar een gevaarlijke plek'
'waar' vraagt Jason.
'tsjernobyl' de jongens happen lucht en Jason begin te vloeken.
'normaal gingen we binnen een week met beide squads op missie, waarom gaat ze ineens solo' vraagt Mason.
'nadat ze Jason had gezien is ze vertrokken naar het leger, ze heeft gevraagd om een solo missie, ze wou weg en normaal mochten we dit niet gezegd hebben maar we dachten dat jullie het wel moesten weten.' iedereen knikt en blijft stil. Ineens pakt Jake zijn telefoon en begint te bellen. Hij legt het op tafel en zet het op luidspreker.
' hallo' het is lexi.
'waar dacht je heen te gaan dame' zegt hij boos.
'zo te zien hebben ze het verteld' zegt ze gevoelloos. 'sorry' roep ik.
'niet erg Leen'
'sorry lexi' hoor ik Jason fluisteren.
'het is sergant Smith voor jou' ik zie de pijn in Jason zijn ogen staan.
'mijn vliegtuig vertrekt elk moment.'
'lexi, ik hou van je, echt waar, ik was dronken en wist niet wat ik deed. Alsjeblieft geloof me, ik kan niet zonder je, je betekent alles voor mij.'
'had daar dan eerder aangedacht jason' ze spreekt zijn naam vol verachting uit en legt toe.

Pov lexi

Zodra ik toe leg begin ik weer te wenen en stap het vliegtuig op. Ik ga langs het raam zitten en kijk naar buiten. Niet veel later voel ik mezelf in slaap vallen.

'we gaan landen, ik herhaal we gaan landen' ik word wakker van de luidsprekers en zet me klaar. Zodra we geland zijn stap ik uit en loop naar de basis 5 km buiten de gevaren zone van tsjernobyl.
'jij bent vast sergant Smith, ik ben comandant halola, maar noem me maar Pepijn' ik knik.
'vanavond vertrek je met een scooter naar tsjernobyl, er zit daar een gang en je moet ze uitschakelen en de bom die ze hebben ontmantelen. Je hebt maar 4 uur de tijd als je in de gevarenzone bent aangezien de stralen veel erger is geworden. Ik wil je alvast bedanken voor je dienst en als er iets zou gebeuren voor je opoffering. Mag god je bijstaan. '
Ik knik en leg mijn spullen weg waarna ik ga eten. Misschien moet ik Levi nog maar eens bellen en mijn squad, ze zijn mijn familie.