army love (voltooid)

21

Pov lexi

Ik lig nu al een week in het ziekenhuis en elke dag werd er een pakje afgegeven. Bloemen, knuffels, chocolaatjes, films,...
Telkens als ik de deur open doe staat er iets. Ik weet zeker dat het van Jason is, ik moet toe geven dat ik het wel schattig vind. Ik hoor weer voetstappen naar de deur gaan maar deze keer loop ik naar de deur en trek hem open, ik zie dat Jason net weg loopt en laat hem stoppen.
'wacht!' roep ik en hij draait zich om.
'als je wilt dat ik stop, dan stop ik wel hoor' zegt hij terwijl hij nerveus in zijn nek krabt.
'wil je binnen komen' vraag ik en verbaast knikt hij van ja. Ik ga terug in bed zitten en Jason gaat op de zetel zitten.
'je hebt alles gehouden van wat ik je had gegeven' zegt hij en ik word rood.
'ja, ik vond het wel lief' zeg ik.
'het spijt me echt lexi, ik was dronken en het was nooit de bedoeling om dat te doen' zegt hij.
'je hebt mijn hart gebroken' fluister ik.
'ik weet het en ik haar me daarom, ik had mezelf belooft om je te beschermen en ik ben degene die je pijn deed. Ik hou van je lexi, geef me alsjeblieft nog een kans' smeekt hij en ik zie dat hij het meent. Ik kijk in zijn ogen en zie dat hij bijna moet wenen.
'ik vergeef het je, maar vergeten ga ik nooit. Ik kan ook niet meer met je samen zijn, op dit moment toch zeker niet' fluister ik en Jason springt blij op.
'ik zal de kans niet verspillen lexi, ookal kan ik je nu niet kussen of knuffel en je hand vasthouden, ik zal je tonen dat je me terug kan vertrouwen en ik ga van je houden tot ik sterf, en ik hoop dat mijn laatste jaren dan samen gaan zijn met jou' zegt hij terwijl hij een kus op mijn wang drukt. We beginnen over van alles te babbelen. Na paar uur gaat hij weer weg en komt lena binnen.
'zag ik nu net mijn broer met een lach weg lopen?' vraagt ze en ik knik.
'hij was zo lief om cadeautjes achter te laten dus had ik besloten om het hem te vergeven maar niet te vergeten, hij moet mijn vertrouwen nog verdienen' zeg ik.
'goed gezegd meid' zegt ze en we geven elkaar een high five.
'er is iets dat ik je moet vertellen' zegt ze ineens.
'oké, vertel maar' zeg ik enthusiast.
'er is een jongen die ik leuk vind maar ik weet niet of hij mij ook leuk vindt' zegt ze.
'ik heb meer info nodig lena'
'hij zit in het leger, hij heeft bruin haar en mooie blauwe ogen, hij is lief en beschermend' zegt ze dromend.
'je bent wipped meid' zeg ik lachend.
'heeft die jongen ook een naam' vraag ik en ze knikt.
'levi' zegt ze.
'Levi broer, je bedoelt Levi van onze vriendensquad' vraag ik verbaast en gegeneerd knikt ze van ja.
'eeeeeeek dit is geweldig, ik vond jullie altijd al goed samen als koppel' zeg ik super blij en lena word weer super rood.
We beginnen te roddelen en al snel moet ze weg van de verpleegsters. Ik doe het licht uit en leg me goed. Al snel val ik in slaap.

Ik ga even niet meer updaten in dit boek omdat ik eerst mijn ander leger boek ( my soldier) ga afschrijven en dan dit boek.
Sorry