DENİZKIZI - MİN YOONGİ

9. BÖLÜM

Gözlerimi açtığımda hava çoktan kararmıştı ve bulunduğum yerde hiç ışık yoktu. Ayrıca çok acımıştım.

-Benim burada ne işim var?

Birkaç saniye etrafa baktım. Ayaklarımı hissedemiyor, diğer odadaki adamın düşüncelerini okuyamıyordum. Bana ne yapmışlardı? Korkuyordum.

Bir anda odaya giren küçük ışıkla gözlerimi kırptım. O adam gelmişti.

-Bana ne yaptınız? Neden böyle hissediyorum?

Dedim. Boğazım kuruyordu bu yüzden hemen gitmeliydim. Kolayca ellerimi çözerdim ama ayaklarım olmadan kaçamazdım. Uykum da geliyordu. Uyumak istemiyordum.

-Çok önemli bir şey değil. Sadece bir süre hareketini engelleyeceğim. Vücudun çok hızlı iyileşiyor. Beni çok yordu.

Birkaç saniye yüzüme baktı.

-Hiç tepki vermedin. İlginç.
-İğnelerden bahsettiğini biliyorum.
-Nereden biliyorsun başka bir şey yapmadığımı?
-Yerdeki iğnelerden anlayabilirim.

Bir de benim isteğim dışı bir insan bana dokunursa onu için kötü şeyler olur. Mesela diğer odada sakinleştirmeye çalıştıkları adam gibi.

Bana yaklaşmaya başladığında onu uyardım.

-Dokunduğun an sonun diğeri gibi olacak.

Duraksamıştı.

-Ona ne oldu?
-Acı çekecek.

Bir sürü çocuğa zarar veren o adam çok acı çekecek.

-Sana dokunmadan zarar veremem mi sanıyorsun?

Verebilirdi. Ben de bundan korkuyordum. Uykum vardı. Uyumak istiyordum.

-Sana göstermem gerekecek sanırım.
-Benden ne istiyorsun?

Omuz silkti. Bana yaklaşmaya başlamıştı. Düşüncelerini okuyamadığım için ne yapacağını bilemiyordum.

Ben çok korkuyorum.
Lütfen bulun beni.

Görmek veya hissetmek istemiyordum. Sadece uyumak istiyordum. Gözlerimi kapattım.
Neden bu kadar uykum vardı?

Uyumamak için düşünmeye başladım. Aşktan öleceğimi düşünüyordum. Böyle bir ölümü hiç düşünmemiştim.

Kendimi zorlamaya başladım. Bilmek istiyordum ama anlayamıyordum. İnsanlar neden böyleydi?

-Bu da ne?

Kapı kırılıp yere düşmüştü. Sonra ben nasıl olduğunu anlayamadan adam da düşmüştü.

-Jae Rim? Jae Rim! İyi misin? Cevap ver. Jae Rim?

Yanıma gelip ipleri çözmüştü. Sonrada yanaklarıma vurmaya başlamıştı. Zorla gözlerimi açtım.

-Ben... Korkuyorum.
-Hepsi geçti. Eve gideceğiz korkma.

Beni kucağına aldığında hiçbir şey demeden yaslandım. Kendimi çok güvende hissediyordum.

-Artık uyuyabilirim. Güvendeyim.

Min Yoongi beni bulmuş ve kurtarmıştı.

*****

Uyanmıştım. Kendimi çok daha iyi hissediyordum.

-Uyanmış!
-Uyanmışsın!

Hana ve Yoora bana sarıldığında bir anlık nefesim kesilmişti. Kılçığım acıyor.

-Uyandım.
-Bizi çok endişelendirdin. Çok korkmuş olmalısın. Nasıl hissediyorsun?

Yoora'nın sorusuna düşünmeden cevap verdim.