HardLife.

Deel 9.

Perspectief Safae:

We hebben besloten om de stad in tegaan met mn familie. We trekken onze schoenen aan en stappen in de auto. Ik zit achter het stuur , Naast mij zit Amine en achterin zet Samir met mn neef en nicht. Aangekomen bij de stad gaan we winkel in en winkel uit en splitsen onze wegen. De jongens doen hun ding en ik ga de andere kant op met m'n nicht. "Eerlijk Amine is wel echt lekker" zegt ze na een lange stilte. Vind je? antwoord ik droog terug. "Ja duh abnormaal is toch een droomman voor elke vrouw" zegt mn nicht. Ik knik en kijk wat voor me uit. "Heb je z'n nummer dan kunnen we contact houden" vraagt ze onbeschoft. Ja ik heb z'n nummer maar ik ga het niet geven als hij er niks van weet. Langzamerhand begint mn geduld op te raken. "Is die Single" Ik zucht. Ik weet het niet antwoord ik terug. "Denk je dat hij me ziet staan" Ik zou het niet weten vraag hem. "Ik ben nu al verliefd op hem omg" Nu begint mn geduld op te raken. Weetje wat je ziet hem zo weer praat niet meer over hem helerijd praat je alleen maar over hem ben klaar met jou ik ga terug naar garage. Ik zie haar versteld kijken en loop weg. Ik loop richting de bijenkorf en neem de route richting de garage. Ik zie Amine daar tegen de auto aan leunen en toch zie ik dat er iets is aan zijn blik. Ik trek mn blazer uit en doe ik achterin de auto.
"Ja oke bel me als er iets is" hoor ik Amine zeggen tegen z'n telefoon. En heel eerlijk hoe Amine tegen de auto aan leunt is echt wauwie.
Wat is er? vraag ik aan Amine. "Er is niks" Amine ga je weer zo doen want heb hier echt geen zin in. "Was je niet boos" antwoord hij terug. Was ja maar ik kan niet lang boos op je blijven schat en je weet het zelf. Ik zie een lach verschijnen op zijn gezicht wat me ook blij maakt.

Perspectief Amine:

Aangekomen in de stad van België lopen we winkel in en uit. Ik zie dat ik veel gemisten gesprekken heb van mn vader het zal vast over mn moeder gaan. Ik loop terug richting de garage van de bijenkorf en loop naar de auto en zet mijn jas daar in. Ik bel mn vader terug en inderdaad het gaat over m'n moeder na een lang gesprek hang ik op. "Wat is er" vraagt Safae. Er is niks. Antwoord ik snel terug. "Amine ga je weer zo doen want heb hier echt geen zin in" zegt Safae. Was je niet boos? vroeg  aan Safae. "Was ja maar ik kan niet lang boos op je blijven schat en je weet het zelf" Ik krijg een lach op mn gezicht. "Nou vertel me wat is er" Nja alles zit me wel dwars m'n moeder ligt in t ziekenhuis maar wilt me niet zien. Mn vader praat met me alsof ik z'n zoon niet ben. "Ik weet hoe het is schat ik heb mn ouders ook nooit gekend" Klopt maar ik heb m'n ouders wel maar ze doen alsof ik niet hun zoon ben en dat raakt me gewoon. "Ik weet het maar jij moet je gewoon sterk houden schat" Ik knik. Waar is je nicht? vraag ik haar. Ik hoor haar zuchten "Ze begon alleen maar over jou te praten en ik werd geïrriteerd dus heb der alleen gelaten" waarom sprak ze over mij dan? vroeg ik aan Safae. Ik hoor haar moeilijk slikken "Ze wilt je beter leren kennen en je nummer hebben" Oh maar ik wil haar niet leren kennen ze is lief en verder niks. Ik zie de rest al komen en rijden weer richting hun huis.

23:00-We hebben de familie gedag gezegd en we rijden richting huis. De neef en nicht van Safae en Samir zijn meegegaan. Ik zit achter in met Safae en haar nicht. Haar nicht begint me al snel irritaties te geven. Bro wat heb je me aangedaan hier achter? vraag ik aan Samir. "HAHAHAHAHA SORRY BRO WOLLAH" toch moest ik ook lachen. Ik scroll wat door mn telefoon en zie dat Safae in slaap is gevallen in m'n arm. Ik voel haar nicht haar zware hoofd op me echt schrik. HE WAT DOE JE zeg ik terwijl ik beweeg waarna Safae wakker schrikt. "Bro ruil om laat Safae in het midden zitten. Terwijl Samir rijdt ruilen we om van plek en leunt Safae weet op mn arm.