HardLife.

Deel 25.

Perspectief Safae:

Paar dagen later zijn we weer eindelijk terug in Nador. Het was me een reis wel. Ik leg mn spullen neer en loop richting de douche en laat de warme stralen over me heen vallen. Even later kom ik de douche uit en bid ik het gebed en kruip mn bed in. Op naar de volgende dag.

9:09- Tfoe. vloek ik in mezelf ik wordt wakker door de vellen zon die door mn gordijn schijnt. Ik zucht en loop de douche in en neem een snelle douche. Even later kleed in me om en scroll wat door mn telefoon. Vandaag komt mn vriendin Selma langs. Ik besloot om toch maar weer op te staan aangezien ik al te lang in mn bed lig.

Ik pak de auto van Samir en rij richting de afgesproken plek waar ik Selma al zie staan. Ik zie haar instappen en ze springt in mn armen. "Ik heb je echt gemist schat" Selma is echt een schat van een meid. We maken er een leuke dag van en na een paar leuke uurtjes zet ik haar af en rij ik weer richting huis.

Thuis aangekomen is niemand thuis en loop ik maar naar boven en even later hoor ik de bel gaan. Ik zucht en loop weer naar beneden. "hey, is Samir thuis?" vroeg een onbekende jonge rond de 25 jaar oud. Nee, en wie ben jij? "Hamza" zegt hij bot. Hamza wie? "Ik doe zaakjes met Samir, wil je hem vertellen dat hij me op dit nummer moet bellen en vertel ook tegen hem de tijd tikt en anders zullen er maaltegelen komen" hij schuift een gekreukeld briefje in mn hand en loopt weg. hmm appart.

Ik loop de keuken in en pak wat te drinken. Even later hoor ik Samir en Amine binnen komen en zie Samir op de bank ploffen. Ik besloot om naast hem te zitten en hem te vragen wie Hamza is aangezien ik het best appart vond.

Samir? ken jij Hamza? Hij zit meteen recht op. "Hoe ken jij Hamza" Hij stond hier net aan de deur, ik moest doorgeven dat je hebt moest bellen en de tijd tikt anders worden er maatregelen genomen. "Hij stond hier aan mijn deur? hier voor de deur?" ik knik en geef hem het blaadje met het nummer erop.

"VOLGENDE KEER ALS IEMAND KOMT DOE JE DIE KANKER DEUR MAAR NIET OPEN BEGREPEN?" schreeuwt Samit tegen mij. "Bro gedraag je uit je woede niet op haar" zegt Amine. Amine loopt met Samir naar de bank toe om te voorkomen dat er wat ergs gebeurd. Ik zucht en loop naar het dak. Tis inmiddels al laat en donker. Ik naar de zwarte lucht en een paar sterrtjes. In de verte hoor ik wat vage voetstappen. Ik negeer het en kijk verder naar de zwarte lucht.

"Heb je t koud" hoor ik iemand zeggen die mij elk seconden van de dag mij warm kan houden door zijn woorden en zijn aanwezigheid. Beetje. Antwoord ik schor terug. "je vraagt je zeker af wat dat net was" Ik knik en zeg niks. Het lijkt alsof mn stembanden mij in de steek hebben gelaten. "Je gaat het niet begrijpen"
oke, lopen jullie gevaar? vroeg ik. "Nee, Samir niet in ieder geval" en jij? loop jij gevaar? rolt er zomaar uit mn lippen. Hij kijkt me aan met een apparte blik. "Ik ook niet geloof me" ik zucht. Weetje ik ben echt toe aan... "knuffel" zegt Amine die zijn arm opent om me een knuffel te geven. Ik kijk hem aan en ga mee in zijn knuffel. "Maak je maar geen zorgen over ons er gebeurd niks beloofd" zegt Amine die een kusje drukt op mn wang. mn hart heeft de neiging om te stoppen met kloppen. ohgod

Hellow babes ik plaats dit om 5 over half 7 in de ochtend. Ik heb nog geen oog dicht gedaan dus dacht hmm laat me even wat schrijven. Ik hoop dat het goed gaat met jullie. Zouden jullie alsjeblieft willen stemmen en zoveel mogelijk reageren alsjeblieft. Dat geeft mij ook veel motivatie. Oke doei tygers!🐯