🖤-10-🖤

25 5 3
                                    

Aceleyle çıktım ve ablamın odasına doğru koştum. Ada, Defne, Volkan, Kerem abi hepsi kapının önünde bekliyordu. "Ne oldu?" diye sordum. Defne "Biz de bilmiyoruz, doktor önce Masal'la konuşmaya gitti." dedi. İnşallah kötü bir şey yoktur. Merakla odanın kapısana baktım. Doktor odadan çıkınca hepimiz onun etrafına toplandık. Doktor konuşmaya başladı: "Size güzel haberlerim var. Aradığımız donör bulundu. Masal hanımı yarın ameliyata alacağız." dedi. "Gerçekten mi?" dedim sevinçle. Hepimiz mutlulukla birbirimize sarılmaya başladık. Ada, Defne falan herkese sarılırken o sevinçle bir anda Kayra'ya da sarıldım. Bunu fark edince birden geri çekildim. Ona bakmamaya çalıştım. Doktor gitmişti. Hepimiz birden ablamın odasına daldık. Ablam yatakta oturuyordu ve çok mutluydu. Gidip ona kocaman sarıldım, o da bana. "Ablacım bak kötü günlerin hepsi geldi geçti. İyileşeceksin ve biz hep beraber evimize gideceğiz." dedim. Bir süre kahkalarla ve sarılmalarla geçti. Artık hepimiz çok mutluyduk.

Odaya baktığımda Kayra yoktu. Koridora çıktım ama burada da yoktu. Gitti mi acaba? Sadece bana destek olduğu için teşekkür etmek istemiştim. Cama yaklaştım, hastanenin otoparkına göz gezdirdim, arabası yoktu. Anlaşılan teşekkür etme işi biraz ertelenecek. Geri döndüğümde, Ada, Defne ve Volkan'ın odadan çıktığını gördüm. Yanlarına gidip "Ne oldu?" diye sordum. Ada "Kerem abiyle, Masal ablayı yalnız bırakmak istedik." dedi. "Anladım." dedim ve geri camın öne gittim. Biraz dışarıyı izledim. Ne tuhaf, dün ablamla dışarı çıktık ve ablam bayıldı, hastaneye gelince doktor kötü olduğu va artık hastanede kalacağını söyledi. Bugün ise sabah uyandığımda kötüydüm ablamı iyileştiremediğim için, o orada o halde diye sürekli ağlıyordum. Şimdi ise iyileşeceği haberini aldık ve çok mutluyuz. Sadece iki günde hayatımız karadı ve geri aydınlandı. Her şeyin bu kadar çabuk olup bitmesi tuhaf değil mi? Donör bir günde nasıl bulundu ki? Normalde bu süreç aylarca sürmez miydi? Ama biz sadace bir günde atlattık tüm bunları. Acaba bizim bu mutluluğu yaşamamızı sağlayacak olan kim?

***

Hastane çalışanlarına sorarak sonunda doktorun odasını buldum. Kapıyı tıklatıp 'gir' sesisinin gelmesini bekledim, gelince de odaya girdim. "Merhaba doktor bey." dedim. Doktor "Buyrun Hayal hanım. Bir sorun mu var?" diye sordu. "Hayır bir sorun yok. Ben sadece iliği bağışlayacak kişiyi merak etmiştim." dedim. Doktor düşünceli bir hâl aldı. "Sizi anlıyorum Hayal hanım ama donörün bilgilerini sizinle paylaşamam." dedi. "Neden? Ben sizden özel bir bilgi istemiyorum ki. Sadece adını, hastanede kalıyorsa hangi odada olduğunu söylemeniz yeterli." dedim. "Bu donörün özel isteği. Size hiçbir şey söyleyemem. Üzgünüm." dedi. "Ama neden böyle bir şey istemiş ki?" dedim. "Bilemiyorum ama bu durumda malesef size yardımcı olamıyorum Hayal hanım." dedi. "Donör nasıl bu kadar çabuk bulundu?" diye sorularıma devam ettim. "Kendisi bizzat geldi ve Masal hanıma iliğini bağışlamak istedigini söyledi. Bilgilerinin kimseyle paylaşılmamasını da özellikle rica etti." dedi. "Nasıl yani? Kendini neden gizliyor?" dedim. "Sanırım bu iyiliği karşılıksız yapamak istediği için böyle bir ricada bulundu." diye açıklama yaptı doktor. "Bakın doktor bey en azindan sadece bir teşekkür etmek için sizden rica ediyorum. Ona ulaşabileceğim bir numara ya da en azindan adını soyadını öğrenebilir miyim?" diye ışrar ettim. Doktor "Üzgünüm sizinle bu bilgileri paylaşamam. Başka bir konu yoksa bir hastamı kontrol etmem gerekiyor gitmeliyim." dedi. Anlaşılan doktordan hiçbir şey öğrenemeyeceğim.

Bu durumda daha fazla burada durup soru sormanın anlamı yoktu. "Anladım doktor bey teşekkür ederim." dedim ve odadan çıktım. Koridorun dönüş kısmında durdum ve kendimi göstermeden doktorun odadan çıkmasını bekledim. Belki odada bir şeyler bulabilirdim. Ne yani hırsız gibi gizlice doktorun odasina girip donörün bilgilerini mi çalacağım? Ne saçmalıyorum ben! Tam gidecekken durdum. Ama donörün bir gun içerisinde gelip ablama iliğini bağışlamak istemesi ve adını bile bilmemizi istememesi tuhaf değil mi? İçim içimi kemiriyordu. Doktorun odasına doğru baktığımda kapı açıldı ve doktor dışarıya çıktı. Şimdi tam zamanı! Doktorun uzaklaşmasını bekleyip odaya girmeyi planlıyirdum ki doktir kapısını kilitledi, anahtari cebine koyup uzaklaşmaya başladı. Ve tüm planlarım bu şekilde iptal oldu.

KENT HİKAYESİ Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin