KENT HİKAYESİ

🖤-11-🖤

1 AY SONRA

Akşam Ada, Defne, Volkan, Kerem abi, ablam ve ben hep beraber bizim evde oturuyorduk. Sohbetler falan ediyoruk. Ablam ameliyattan sonra bir ay kadar hastanede kaldı ve sonunda sağlıklı bir şekilde taburcu oldu. Hepimiz için yorucu zamanlardı. O zamanlarda Defne kendi durumunu unutmuştu, Kerem abim işe gitmeyi bile bırakmıştı. Herkes kendini unutmuştu ve hepimiz ablamı düşünüp onunla ilgilenmiştik. Ama şimdi evdeydik, hepsi geçti ve biz hiçbir şey olmamış gibi oturup sohbet ediyorduk. Ada'ya baktım abisiyle barışmıştı ama kendi evine geri dönmektense burada kalmayı tercih etmişti. Hem de annesine rağmen. Annesi burada kalmasından rahatsız oluyordu. Büyük ihtimalle babası da annesi gibi düşünüyordu. Ama anlamadıkları şey; Ada burada kalmayı değil, bizimle birlikte kalmayı tercih etmişti. Volkan da bize çok destek olmuştu. Defne "Şu gizemli donör sağolsun, sonunda Masal'ı sağlıklı bir şekilde evde görmek çok güzel." diye sessizliği bozdu. Kerem abi "Şu gizli yardımı yapan donör hakkında tek bir bilgiye ulaşamadık." dedi rahatsız bir şekilde. Ablam "Sadece iyilik yapmak istemiş ve iyilikler gizli yapılır, bunda yanlış bir şey yok. Yaptığı bu iyilikle hayatımı kurtardı. Tabi tanışıp teşekkür etmek isterdim ama o her kimse böyle olmasını istemiş." dedi. Volkan "Tüm bunlar geride kaldı artık önümüze, gelecek güzel günlere bakalım." dedi ortamı yumuşatmaya çalışarak.

***

Ablam çocuk gibi heyecanlıydı ellerini çırparak "Yarın Hayal için üniversite hayatının ilk günü!" dedi. Benden daha çok heyecanlıydı. "Abla üniversiteye gidecek olan benim, heyecanlanan sensin." dedim gülerek. Defne "Gerçekten heyecanlı değil misin?" diye sordu. "Tabiki heyecanlıyım ama ablam kadar değil." diye yanıtladım. Ada "Ayyy yarın benim de okulumun ilk günü." dedi sızlanarak. O okulların açılmasını hiç istemiyordu. Sonuçta lise son sınıftı, Ada için bu yıl sınav yılıydı. Kerem abi "Masal acaba hediyeni unutmadan versen mi?" diye sordu ablama. Ablam birden ayaklanarak "Ben onu tamamen unuttum!" dedi ve içeri gitti. Kerem abiye dönüp "Ne hediyesi?" diye sordum. "Gelince görürsün." dedi gülerek. Ablam elinde hediye paketiyle geri döndü. Yanıma oturup hediyeyi bana uzattı ve "Aç bakalım beğenecek misin?" dedi. "Ne ki bu?" dedim paketi açarken. Bana telefon almışlardı! "Yaa ablam!" dedim ona kocaman sarılarak. "Ee artık üniversiteye de başlıyorsun. Bir telefonun olması şart." dedi. "Keşke hiç zahmet etmeseydin." dedim. Ablam "Of Hayal saçma saçma konuşma ya." dedi. Ada "Hayırlı olsun Hayal'cim. Artık seni aramak daha kolay olacak." dedi gülerek. Akşam eğlenceli geçmişti. Volkan ve Kerem abi dinlenmek için kendi evlerine gittiler.

Ada numaraları kaydetme, telefon kullanma gibi şeylere yardım etti. Tabiki hayatımda ilk defa elime telefon almıyordum, kullanmışlığım bile var ama ilk defa kendime ait bir telefonum vardı. Telefonu kullanmayı iyice öğrendim, numaramı bile ezberledim. Ada "Hayal hadi sana bir instagram hesabı açalım." dedi. "Ada saçmalama, hatırlarsan ben buraya kaçarak geldim oldu olacak direk babamı arayıp adresi söyleyeyim. Ablam bunun için hattını bile değiştirdi." dedim. Ablam "Bu konu da arada kaynadı gitti. Kerem de neden değiştirdiğimi bilmiyor." dedi. Defne "Bir ay geçti üzerinden, bulacak olsa bulurdu çoktan. Belliki hiçbir şey bulamamış korkmayın bence." dedi. "Haklısın ama biz yine dikkatli olalım, hesap açmak falan yok. Kendi telefonumuzdan da memleketten kimseyi aramak yok." dedim. Ablam "Haklısın. Onların daha benim kanseri atlattığımdan bile haberleri yok." dedi. Bucularla bir aydır hiç konuşmamıştık. Bizi merak ettiklerine eminim, büyük ihtimalle ablamın hattı değişince ulaşamak isteseler bile ulaşamadılar. Onlar iyi mi diye düşünüp duruyorum, sonuçta en son onları aradığımda telefonu babam açmıştı. Ya babam onlara bir şey yaptıysa? Gerçi Sedat abi buna asla izin vermez. Ablam "Hayal'cim daldın gittin ablacım." dedi. Ada "Neyse hadi iyi geceler, ben yatıyorum. Yarın iğrenç bir okul senesini ilk günü." dedi. Ablam "Hadi senin içinde yarın büyük gün, git yat." dedi. Başımla onayladım ve kalktık birbirimize iyi geceler dedikten sonra yataklara dağıldık.