"Geç olmadan gitmem lazım."
▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬
Nisan bir şeyleri tekmelemek istiyordu. Abilerinin geçen doğum gününde hediye olarak bodrumlarındaki mini spor salonunu onun kütüphanesine çevirmelerinden ilk defa şikâyetçiydi.
Yüsra'ya, gideceğine inanamıyordu. Kötü şeyler yaşamadan böyle yapmayacağını biliyordu ama yine de bir veda edemez miydi?
Arşın'ın odasının önünde durmuş, eli havada bir şekilde bekliyordu. Yüsra'yla konuştuklarından bu zamana yarım saat geçmişti bile. Yüsra fotoğraf isteyince kararının sonuçlarına katlanmasını söyleyip acımasızlık yapmayı düşünmüştü ama kıyamamıştı. Onun yerine kendisini bir saniye koymak yetmişti.
Talha'yı bir daha asla göremediğini ve elinde bir fotoğrafının bile olmadığını düşünmek canını yakmıştı.
Havadaki elini aşağı indirdi ve kapının önüne çöktü. Şimdi yapamayacaktı. Abisinin yıkımını ertelemeliydi.
Yüsra'ya çok kızmıştı ve attığı mesajların arkasında duracaktı. Onların bir daha görüşmemesi için elinden geleni yapacaktı. Yüsra neler olduğunu anlatmamıştı ama gitmesine sebep olan her neyse bunu abisine yapamazdı.
O her zaman gülümseyen, diğerlerinden azıcık da olsa daha çok sevdiği abisinin mutluluğunu elinden alacaktı. Arşın'ınki öylesine bir ilgi değildi, bunu görebilmişti ve o görmüşse ondan daha zeki olan Yüsra'nın görmemesi mümkün değildi. Kesinlikle görmüştü ve göre göre bunu ona yapıyordu.
Arşın'ı hak etmiyordu.
Bacaklarını kendine çekti ve başını dizlerine yaslayıp ofladı. Abisi ağlayacak mıydı? Onun ağladığını daha önce hiç görmemişti, ağlarsa ne yapacaktı?
Başından beri buna izin verdiği için kendinden nefret ediyordu.
"Nisan?" Sezgin abisinin sesini duyduğunda başını kaldırdı. Evleri kocamandı ama aynı katta kalan üçüzlerden birinin odasının önünde diğerlerinden birine rastlaması çok olağandı. "İyi misin?" Sezgin çoktan yanına gelip ellerini omuzlarına koymuştu bile.
Toparlanmaya çalıştı. "Ne oldu?" diye sordu Sezgin onun ayaklanmasına yardım ederken. "Arşın'la mı tartıştınız?" Açıklamasına izin vermiyor değildi, Nisan'ı hep yaptığı gibi konuşmaktan kurtarıyordu. Konuşmayı sevmezdi ve ailesi bunu çok iyi biliyordu. "Sarı Velet yüzünden mi?"
Konunun aniden Talha'ya gelmesine hiç şaşırmadı, Talha'yla olduklarından beri konu bir şekilde ona gelirdi. Her konuşmada, her zaman...
"Bir şey yok," dedi sadece. Birine anlatmak zorken diğerine de anlatmak istemiyordu.
"Bir şey yoksa niye dünyan başına yıkılmış gibi duruyorsun?" Sezgin onun dudaklarının kenarlarına parmaklarını bastırıp iki yana doğru çekti, suratsız gülümsüyormuş gibi oldu. "Şu şekilde olsa bir şey olmadığına inanabilirdim." Yüzünü rahat bıraktığında dudakları yine dümdüz olmuştu. "Aslında öyle olduğunda şaşırıp sorun aramam gerekiyor," diye kendi kendini düzeltti.
Abisinin bugün susası yoktu. "Benimle ilgili değil," dedikten sonra arkasını dönüp diğer abisinin odasına girmenin kaba olacağını düşündü. Yanağına o eğilmeden yetişemeyeceği için yanağını öpmektense sarılmayı tercih etti.
Şimdi arkasını dönmesinde bir sorun yoktu.
Kapıyı çaldı, Arşın'ın neşeli sesini duyunca içeri girdi. Dönüp kapıyı kapatmadan önce Sezgin'e zorlukla gülümsedi. Onu kaygılandırmak istemiyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BOY HIRSIZI
Umorismo"Ulan, diyor insan ister istemez. Bu kadar küçük bir şey de yaşıyor, konuşuyor. Hatta iç organları da var." Arşın yıllarca kardeşinden dinlediği Yüsra'ya karşı içten içe bir ilgi besler. Ufak, sevimli bir buzdolabı poşetine benzettiği kızı görmek iç...
