salir : yoonmin

6| "Bataklığın ilk adımı."

19.01.2015

Bacaklarım yanıyordu ve terden sırılsıklam olmuştum. Kalbim yerinden çıkacakmış gibi atıyor, göğüs kefesime sığmıyordu artık. Terleyen saçlarımı elimle dağıttım ve ısırmaktan acıyan dudaklarımı yaladım. Bacaklarımın yanma hissi yetmiyormuş gibi bir de nefes nefese kalmıştım.

"Yoongi! Duralım artık." dedim ağlayan bir sesle.

"Saçmalama Jiminie, daha yeni başladık."

Ağlamaklı bi ifadeyle yüzüne bakıp sızlandım. "Yoruldum ama!"

"Pekâlâ. Son tur."

Benim sızlanmalarım Yoongi'nin de gazlarıyla basketbol sahasında beşinci tur koşuyu da tamamladık. Düdüğü çaldığı an kendimi yere attım. Bacaklarım hala yanıyordu. Ben spor adamı değildim cidden.

"Hainsin sen. Ayrılıyorum senden be!" dedim şakayla karışık. Yoongi su içerken bana kaşlarını çattı ve yanıma oturdu. "Şaka bile olsa benden ayrılacağını söyleme sevgilim." dedi.

Kıkırdayıp cilveli bi şekilde iyice yanına sokuldum. Ter falan kokmuyordu ve eminim ki ben leş gibi kokuyordum. Boynuna bi öpücük konudurup alttan gözlerine baktım. "Sen ne kadar duygusal bi adam oldun Yoongi... Benim küçük ayıcığım." dedim azarlayacağını bile bile. Tamda dediğim gibi olmuş beni kolumdan tuttuğu gibi kucağına oturtmuştu.

"Kaşınıyorsan kaşıyayım güzelim, ne dersin?"

Tabii ki de her zaman ki gibi yüzümde cilveli bi ifade vardı. Yoongi'yle sevgili olduğumuzdan beri böyleydim. Sürekli ona kur yapıyor, bana deli olan bakışlarını hayran bi şekilde izliyordum. Bana ne zaman temas etse onu ne kadar istediğimi gösteriyor, daha fazlası için onu cesaretlendiriyordum. Asla ona karşı utangaç olmayacağıma dair kendime söz vermiştim.

"Ben sana karşı hep kaşınıyorum ama burada kaşımanı istemem." dedim uzaktan öpücük atıp. Kucağından kalkmaya yeltenirken "Biraz daha kalalım böyle," deyip kucağında daha rahat bir konuma getirdi beni. İtiraz etmedim, uslu bir bebek gibi kucağında bekledim. Zaten yorulmuştum ve iyice mayışıyordum.

"Evde başımın etini yedin bende geleceğim diye. Hemen bitti mi pilin yoksa?" dedi Yoongi. Elleri saçlarımda dolaşıyor nefesi çeneme vuruyordu. "Hayır bitmedi! Ama çok yordun beni ya. Ben basketbol oynayacağız sandım sen anca koşturdun beni." dedim kızgın bir suratla.

"Ne sandınız Jimin bey, kimse başarı merdivenlerini elleri cebinde tırmanmıyor. Antreman yapmadan oynasaydın asıl o zaman mahvolurdun." dedi Yoongi. Bildiği ve uzmanlaştığı bir konuda konuşurken kendinden çok emin oluyordu. Bu hallerine bayılıyordum. "Tamam tamam, demedik bi şey."

Orada öyle sessizce birkaç dakika bekledik. Sıkılmıştım ve artık basketbol oynamak istemiyordum. Yerimde kıpırdanıp Yoongi'ye döndüm. "Bugün bu kadar yapsak olmaz mı sevgilim? Sıkıldım ve yoruldum eve gidel-"

"Jimin kucağımdayken çok kıpırdanmasan iyi edersin." dedi Yoongi sanki zorlanıyormuş bir sesle. "Yoongi sen iyice utanmaz bi adam oldun!"

"Ne var be? Sevgilimi arzulayamaz mıyım?" dedi göz kırparak. Öldürecekti bir gün beni bu adam. Kalpten gidecektim onun yüzünden. "Utandırma beni." dedim yüzümü boynuna gizleyerek. Evet az önce utangsç olmayacağımı söylemiştim değil mi? Unutun gitsin. Bir anda yüzümü ateş basmıştı. "Jimin yanaklarına ısıtıcı mı taktırdın güzelim? Boynum bile yandı." dedi eğlenen bi sesle Yoongi.