Rekindled Feelings (Chavez Primos Series #1)

Chapter 4

Nakatitig lang si Mama sa lumuluhod na si Joshua at hindi nag imik. Lumapit ako sa kanila at pinilit kong itayo si Joshua pero nagpumigil siya.

"Tita, I'm not a bad guy, I'm no harm to your daughter, I just really love her so bad." sumubsob na talaga siya sa sahig, pero nag iwas lang ng tingin si Mama and hindi sumasagot.

Kinabahan ako ng todo ng nakita kong bumaba si Daddy habang nakakunot ang noo," What's this? Eira!" sigaw niya. Pinilit ko na talaga tinayo si Joshua at hinayaan niya lang ako, dahan dahan siyang humarap kay daddy. Nang makita ni Daddy ang mukha ni Joshua ay parang nakakita siya ng multo, at napahawak sa kanyang dibdib.

"Dad!"

"Hon!"

Lumapit kaming dalawa ni Mommy nang nawalan siya ng balanse. Nawala na ang pansin ko kay Joshua at nakatuon na ito kay Daddy. Daddy stilled his eyes on Joshua parang hindi siya makapaniwala sa nakita niya.

Naguguluhan ako...

"Hello po, tito. I'm Joshua... Montiveros, the boyfriend of your daughter." nag-bow siya sa harap ni Daddy.

"Don't call me TITO! Diba I told you to break up with him Eira?!"

"Pa I did what you told me, pero nagpumilit siyang-" dahan dahan namang bumagsak ulit ang mga luha sa aking mga mata.

"Eira! Go to your room!"

"Pero-"

"No buts, manang dalhin mo yan sa kwarto niya!" tumingin muna ako kay Mommy to ask for help pero umiling siya and mouthed me 'Sige na'. Kaya hinayaan kong alalayan  ni Manang papunta sa kwarto ko habang umiiyak.

Nang makarating sa kwarto ay nanatili parin si Manang doon. At lumapit sa akin.

"Anak, just understand your parents." hinagod ni Manang ang likod ko at niyakap siya.

"Manang, parang nasasakal na ako sa pag c-control nila sa akin." ani ko habang humahagulgol.

"Wala na tayong magagawa, diyan. Stress din sa trabaho ang mga magulang mo, kaya wag mo ng dagdagan-- O, siya matulog kana." Lumabas na ng kwarto ang ginang. Kaya nahiga nalang din ako sa kama.

HINDI ko nalamayang nakatulog pala ako nang biglang may tumawag sa cellphone ko, I checked the time first its 8:35 P.M so ilang minuto lang pala akong natulog.

I'm still hesitating kung sasagutin ko ba si Joshua but my hand did answer the call, damn. "Nagising ba kita?" tanong niya sa mahinang tono. I wondered kung kamusta ang conversation nila ni Papa.

"Hindi naman."

"Can you go down here for just a bit?" agad akong dumungaw sa bintana at nakita ko siyang nasa harap ng gate namin. Mabilis akong bumaba.

Nang magkaharap kami ay ngumiti siya sa akin na parang sinasabing 'everything's okay' but I know it isn't knowing na si Dad ang kabangga niya. Lumapit ako sa kanya at niyakap siya.

"Are you okay? Are you hurt?" tanong ko sa kanya habang sinusuri ang kanyang mukha, at ayon nga may pasa sa pisngi. Napansin ko siyang lumunok at inalis ang kamay ko.

"I'm fine, it's nothing. Don't worry." he let out a smile, but I know it's fake.

"But may pasa ka sa pisngi. Hali ka punta tayo sa hospital." I dragged him to his car pero pinigilan niya ako. We had an eye contact for a several second, his eyes were so damn cold that I can't believe na si Joshua ang nasa harap ko. He is always smiley in school.

"I'm fine, it's just a small crap."

"Fine! But stay there I'm just gonna go and get my med kit." without hesitation I run inside the house to get the med kit which is inside my room, each of us got med kit incase of emergency. Nang makuha ko ito ay bumalik ako ka agad kay Joshua.