Uyandığımda saat on civarıydı.Telefonumu elime bir hevesle almıştım,neyin hevesiyse... Araf'tan tek bir mesaj bile yoktu.Gerçi saat daha on iki olmamıştı ama en azından bir günaydın mesajı atabilirdi.Kendine gel Asel,bu zamana kadar her gün Araf'tan günaydın mesajı mı alıyordun?Şaçmalamayı bırakta yatağından kalk artık,diye içimden söylendim.Yüzümü yıkayıp saçımı düzelttikten sonra kahvaltı için mutfağa doğru ilerledim.Kimse yoktu.Benim varlığımdan bir haberlerdi sanırım.Dolaptan kahve almak için ilerlediğim sırada içerden annem,
-Asel kızım bir gelebilir misin?
-Ooo Beliz Sultan siz orda mıydınız ya?
-Evet kızım.Hadi bir gel.
-Tamam geliyorumm.
Neden bu kadar istekli bir şekilde çağırıyordu acaba? Salona gider gitmez etrafıma bakmadan direkt koltuğa oturdum.
-Annee!Bilmiyor musun? Asel'in sabah sabah bedenini uyandırabilirsiniz ama ruhunu asla.
Bu cümleleri kurarken tabiki de gözüm kapalıydı.Annemin kahkaha sesinin arkasından duyduğum,
-Bence artık bedeninizi de uyandırmanın vakti küçük hanım.Size de günaydın.
Ne? Sanırım iki gündür sürekli onunla olduğum için kafamın içinde onun sesi yankılanmıştı.Araf'ın burda olması imkansızdı.Annemin,
- Kızım artık uyan da misafirimize hoşgeldin de.
Bu sesle imkansız olmama ihtimali gözümde canlandı.Korkuyla gözümü araladığım sırada Araf karşımda duruyordu.Nasıl yani ya,bu nasıl olabilirdi? Annemle tanışma kısmı,ondan önce eve girme kısmı bunlar nasıl gelişmişti?Şaka olmasını çok isterdim.Çünkü kırmızı ve üzerinde çilek figürleri olan pijamamla onun karşısına çıkmış olma fikri beni yeterince utandırmıştı.
-Anne haber verseydin eğer üzerime düzgün şeyler giyerdim.
Dediğim sırada annem,
-Kızım boşver şimdi üstündekini,evde abiye elbiseyle mi gezmeyi düşünüyorsun?Hadi,Araf'a ayıp oluyor.Kalkıp merhaba mı desen artık.
Hayır ya onun kızı bendim.Sanki Araf onun gerçek oğluymuş gibi davranıyordu.Yani tamam biraz hoşuma gitmiş olabilirdi.Bunları içimden geçirdiğim sırada annemin haklı olduğunu düşündüm.Ayağa kalkarak yanına doğru yürüdüm.
-Herzaman ki gibi beni yine şaşırttın.
-Böyle şeylere artık alışman gerekecek küçük hanım.
-Hoşgeldin bu arada.Üzgünüm anın getirmiş olduğu şokla bir an ne yapacağımı şaşırdım.
-Hoşbuldum.Sorun yok,ben olsam ben de şaşırırdım.
Derken babamın evde olmayışını yeni anlamıştım.Etrafıma bakındığım sırada anneme,
-Babam nerde?
-Acil bir işi çıktı onun için erkenden gitti.
Sadece peki dercesine kafamı sallarken annemin,
-Şimdi sen kahve yapacaktın biliyorum ama bardaklarımın kırılmasını istemediğim için ben yapayım.Bu fikre ne dersin Asel?
-Yaa anne...
-Hadi hadi siz biraz bugün için plan yapın.Ben de kahve yapayım.Araf nasıl içersin kahveni?
-Sade olabilir Beliz teyze.
-Aaa sen de bizdensin.Tamamdır şimdilik görüşürüz gençler.
Annem içeri kahve yapmaya gittiği sırada kafamda binlerce soru vardı.Cevaplarını bulmaya çalıştığım sırada Araf oradan,
