One Night Mistake

XIII

"Starting tomorrow, sa bahay ko na ikaw titira." Sabi niya sabay tingin sa paligid.

"Why? Is it too sudden? Madami pa akong dapat asikasuhin, kailangan ko pang pumunta sa opisina at maraming dapat gawin. Pwede bang sa susunod na linggo na lang? Let me fix my things first too."

Ibinato ko ang gamit sa sofa at dumiretso sa kusina.Sinundan niya naman ako at umupo sa harapan ko.

"No buts, and stop talking about works. Alam mong buntis ka, dapat mong alagaan muna ang sarili mo at hindi isipin ang trabaho." Hinarap ko siya at pinanliitan ng mata.

At anong pake niya naman doon? I can take care and handle myself without him. Pumayag lang ako dahil anak niya ito pero wala siyang karapatan para pakielaman ang buhay ko.

"You don't care. Wag kang makielam sa buhay ko, gagawin ko ang gusto ko." Pabagsak kong inilapag ang mga strawberries at chocolates mula sa ecobag.

Natahimik siya pero nanatiling nakatingin siya sa akin. Napaiwas naman agad ako ng tingin ng tumama ang mata namin sa isa't-isa. Bakit ba naguguilty ako sa sinabi ko? Pero tama naman ako diba? Wala siyang pakielam sa buhay ko dahil ama lang siya ng anak ko, wala ng iba.

"Fine, bahala kang gawin ang gusto mo pero pag may nangyaring masama sa anak ko, hindi kita patatawarin. Bye, I need to go." Gusto kong sanang magsalita pa kaso tuloy-tuloy lang siyang naglakad palayo.

Geez, bakit ganun? Bakit nasaktan ako sa sinabi niya? Napahawak ako sa tiyan at hinimas ito. Don't worry baby, hindi ko hahayaang may mangyari sayong masama.

I packed my importang things as well as my clothes and shoes. I been packing for almost 4 hours dahil hindi ako makapili kung anong mga dadalhin ko. Sa dami ba naman ng gamit ko, hindi ko alam kung magkakasya pa sa bahay niya yun kaya namili na lang ako na magagamit ko talaga.

Hays, I don't know why I'm hurt when I feel that he is upset to me kaya bukas din ay lilipat na ako sa bahay niya. I don't know if its a condo or what, basta makalipat ako para hindi na siya magalit.

Geez, I'm having this emotional imbalance kaya pati ako naweweirduhan sa sarili. After the last bag ay napahiga ako sa higaan sa sobrang pagod.

Hays, ano na kayang mangyayari sa akin? Kakayanin ko kaya ito lahat? Lalo na at wala ang mga magulang ko. I felt sad when I remember again my parents, I really hope na ligtas sila. Hindi pa ako handa.

I decided to called Mico, my father's secretary. In just three rings ay sinagot niya agad ito.

"Hello this is Alpizar Company Agency, what can I help you?"

"Ah Mico do you already know what happened to my parents?" Nahirapan pa akong sabihin ang mga katagang yun.

"Ah yes, sorry Ms. Alpizar." Malungkot na sabi nito sa kabilang linya.

"Don't be so formal Mico, I already told you to call me Leanne?" I hissed to him.

"Fine, so ano ng gagawin mo Leanne? Your tito Raoul handle the company for a while since last week na wala ang mga magulang mo."

"I see, I want you to held a conference meeting with our business partners and investors. I'm going to start to manage the company next week, I just need to do and fix things bago hawakan ang kumpanya."

"Yeah sure, are you okay now? We can meet and talk if you want?"

"Are you sure? Mukhang busy ka sa trabaho mo?"

"I'm having a day-off this thursday, are you okay with it?"

"Ahh yes sure, just text me where and what time. I should go now Mico, I'm sleepy na eh. Thank you for your time."

"You're always welcome Leanne. Goodnight and sleep well."

Napangiti ako ng ibinaba niya ang tawag. Atleast I know someone is still cares for me.

I was really sleepy that I don't have any strength to get up and change my clothes. Nakatulog na lang ako sa sobrang pagod.