One Night Mistake

XIV

-Tok,tok,tok-

"Ma'am Leanne, may naghahanap po sa inyo sa baba."

I woke up ng ilang beses na may kumakatok sa pinto ko. I stretched my arms as I yawn. Inaantok pa ako, anong oras na ba? I looked at the clock beside my table. Gosh, it's still 8:30  a.m.

"Sige Manang, bababa na ako." Sino naman ang pupunta sa bahay ko ng walang paalam? Geez, dapat tumawag man lang yun kung sino man siya.

I took my cotton sleeping robe and rinsed my face first tsaka bumaba. I saw my tito Raoul, sitting in the couch habang umiinom ng kape.

When he finally saw me, ngumiti at lumapit siya sa akin para halikan ako sa pisngi. Sinuklian ko din naman siya ng ngiti. Iginaya ko siya sa sofa at umupo sa tapat niya.

"Goodmorning, Leanne. How are you?" Humigop siya saglit ng kape at muling tumingin sa akin.

"Goodmorning din tito, I-I'm not really okay but I'm trying." Mapait akong ngumiti sa kanya at nagrequest ng gatas kay manang.

"I'm sorry Leanne sa nangyari sa magulang mo. I know you hurt the most sa ating dalawa but I will assure you that even that they are gone now, I will protect you and help you in everything."

"T-thank you tito b-but what do you mean by that? Did they finally found my parents?" Malungkot na tingin lang ang ibinigay sa akin ni tito.

"Unfortunately your parents didn't survive the crash. Their bodies are burned at hindi na sila makilala. You can go to the hospital morgue later to get their bodies. Do you want to have a burial or cremate their bodies?"

I was speechless for a moment. T-they did really leave me. W-wala na talaga sila. Unti-unting tumulo ang mga luha ko, my parent's are gone now and I left here alone, by myself.

"I-I think it will be better to c-cremate their bodies. T-thank you for the imformation tito." Sabay punas ng luha sa mukha ko. Why? Bakit ngayon pa? Bakit ngayon pang magulo ang lahat? Why, mom and dad?

"I'm really sorry Leanne but hindi ito ang pinunta ko dito. The company needs someone to handle now at ikaw yun. Are you ready, right?" Puno ng pag-asang tanong ni tito.

I-I really don't know. Pwede ko ng hawakan ang kumpanya pero sa kondisyon ko ngayon ay delakado. Maybe I can work for how many months but kailangan ko ding magleave  agad. Being a chairwoman/CEO of a big company is a big deal to me. I need to make a big decision here.

"A-ahh as you can see tito, I have a little problem..." tumigil muna ako at tumingin sa kanya. Napakunot naman ng kunti ang noo niya.

"What is it, Leanne?"

"K-kasi po... I'm 11 weeks pregnant." pikit mata kong sabi. Dahan -dahan kong idinilat ang isang mata para makita ang reaksyon ni tito. He was shocked at kitang-kita yun sa mukha niya. Shit, ito na nga ba ang sinasabi ko.

"T-that's great Leanne. I never expect na mabubuntis ka agad in a young age." Napayuko naman ako sa sinabi niya.

"But it's okay, your parents will definitely happy to hear that but what will you do in the company?"

"I'm sure they will. I already made a decision tito, kung papayag ka po. Kaya ko pa namang imanage ang company for how many months but after that I will take a leave for a while-"

"Congratulations, did you tell it to Gab?" Napatigil ako ng biglang magtanong si tito. Napatanga ako ng ilang minuto dahil di ko alam ang isasagot. Sasabihin ko ba kay tito? Argg, mababaliw na ako.

"Hindi po si Gab ang ama ng dinadala ko. S-si Grayen po." Humigop si tito sa kape niya at napatingin sa akin ng marinig ang sinabi ko.

"Who?" Parang nabingi ako saglit ng may magsalita sa bandang likuran ko.

"Me, Mr. Alpizar." Napatayo ako ng makitang may isang bulto ng lalaki ang papalapit sa akin.

What the hell? Anong ginagawa niya dito?