Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Eylem arkasını dönerken gülümsemek için kendini zorladı. "Beni mi çizdin sen boş zamanlarında?" sorduğu soruyla tarihe bakmadığını göstermeye çalışıyordu. Fethi gergin duruşunu düzeltip başını salladı "Beğendin mi?". "Çok" dedi Eylem kısaca ve kapıya yürüdü. Birlikte salona indiklerinde Eylem gerginliğini atamıyordu. Fethi hakkında bildiği her şey koca bir yalanmış gibi hissediyordu. Sessizce kahvaltılarını ettiklerinde Fethi yandan kadını inceliyordu. Eylem tabağını bitirdiğinde aklına yeni bir şey gelmiş gibi başını adama çevirdi. "Benim gitmem gerek bir kaç ödevim kalmıştı onları yetiştirmem gerek yarına kadar" hızlıca kalktığında adama kısa bir bakış atıp kapıya yöneldi. Kapıyı açmak için hamle yaptığında kilitli olduğunu görünce kalbinin atışını dahada hissetti. Yutkunurken adamın kalktığını hissetmişti. "Tarihi gördüğünü biliyorum" Fethi kadının yanına yaklaştı. Eylem arkasını dönüp bilmiyor gibi kaşlarını çattı. "Gördüm orda çok daha uzun bir zamandır duruyordum" dedi Fethi açıklama yaparak. Eylem'in kolunu tuttuğunda koltuğa oturmasını sağladı.
Sessiz geçen bir kaç dakika sonra Fethi'nin sesiyle Eylem bakışlarını ellerinden adama çevirdi. "Ben seni yaz tatilinde görmüştüm. Bir doğum gününde.. İlk anda gözüme çarptın ve ben seni tüm gece izledim. Dans edişinden içkini içişene kadar. Ozamanlar saçların uzundu ve hafif dalgalı yapmıştın. Kahkullerin yoktu ama sana çok yakışmış" dedi ellerini kadının saçlarında gezdirirken. "O günden sonra seni araştırdım burda olduğunu öğrendim. Okuluna gelebilmek için okulumu değiştirdim her şeyimi geride bıraktım. Tablona boya döktüm konuşmaya başlayabilmemiz için. Sen kalbini bana verdin Eylem ve bak çok mutluyuz". Eylem duyduğu şeylerle şaşkınlıkla ağzını araladı. "Sen şimdi karşıma geçip psikopat yada sapık gibi kurduğu planı mı anlatıyorsun! Sen kafayı yemişsin ne mutluluğu hepsi yalan üstüne kurulmuş!" hızla yerinden kalkıp kapıyı işaret etti. "Hemen aç şu kapıyı". Fethi yerinden kalkıp kadının ellerine uzandı "Hayır gidemezsin. Seni kazanmışken kaybedemem. Ben senin için her şeyden vazgeçtim!". Eylem sinirden gülmeye başladı. Yanda duran vazoya uzanıp adamın ayağın ucuna attı. Vazo bir gürültüyle parçalanırken Eylemde kalbinin öyle parçalandığını hissediyordu. "Sen beni kandırdın! Beni gözetlemişsin resmen ya! Ne sanıyordun asla öğrenmeyeceğimi mi. İğrenç bir insansın sen". Fethi panikle kadının yüzünü ellerinin arasına aldı "Hayır sen beni sevdin bende seni. Sadece tanışmamız farklı yoksa hepsi aynı!". Eylem adamı ittirdi ve gitmek için bir hamlede bulundu. Adımını attığında Fethi'nin boynuna yaklaştığınu hissediyordu. Yer altından kayarken ve gözlerinin önü kararırken kendini boşluğa bıraktı. Duyduğu son şey "Buna beni sen zorladın" olmuştu.
Fethi yatağında yatıyorken dün yatakta yaşananları hatırladı. Eylem'in yattığı yerde elini gezdirdiğinde gözlerinden akan yaşlara engel olamadı. "Ben böyle olsun istemedim. Sadece mutlu olalım istedim". Gözlerini kapattığında kadınla birlikte yaşadıkları anıları hatırladı ve gülümsemekten kendini alamadı. "Seni kaybetmeyeceğim" dedi ve yataktan kalkıp kadının yanına gitti. Eylem gözlerini aralamış etrafa bakıyordu. Ellerini ve ayaklarını hareket ettirmek istediğinde hissettiği acıyla yüzünü buruşturdu. İplere baktığında onları asla açamayacağını düşündü. "Merak etme iz kalmaz bileklerinde" duyduğu sesle başını oraya çevirdi. "Beni burda hayatının sonuna kadar tutacak mısın?" diye sordu kadın bakışlarını adamın gözlerinden çekmeden. "Hayır sadece beni dinlemeni ve anlamanı istiyorum".
Fethi bir sandalye çektiğinde Eylem'in hep merak ettiği tabloya çevirdi bakışlarını. "Annem ben küçüken öldü. Babamla hep tartışırlardı ve her gördüğümde ağlıyordu. Bana hep derdi ki bir gün aşık olursan sevdiğin kadının göz yaşlarını sadece mutlu olduğu için akmasına izin ver. Onu üzme ve hep sev ne hatalar yaparsa yapsın. Ozamanlar ne dediğini anlamıyordum" bir iç çekti ve Eylem'e döndü. Kadının gözleri dolu bir şekilde kendisini dinlediğini gördüğünde devam etti "Annem senin gibi çizim yapmayı çok severdi. Bu tabloyu çizmeye başlamıştı ama asla bitiremedi bu yüzden sağ köşesi boş. Senin çizmeni çok isterdim sevgilim". Eylem başını yana eğip hıçkırdı. "Bir gün eve geldim banyodan sesler duydum. Girdiğimde annem suyun içinde yatıyordu hareketsiz bir şekile.." kendini tutamayıp ağlamaya başlamıştı. Eylem karşısında küçük bir çocuk gibi ağlayan adama baktı ve içinden yanına gidip sarılmak istedi. Her ne kadar adam ona büyük bir yalan söylemiş olsada onu seviyordu ve bunu asla yalanlayamazdı. "Biliyorum gözünde bir sapığım ama ben sadece sana çok değer verdim. İlk görüşte aşık oldum". "Fethi benim sana karşı olan duygularım değişmedi ama şuan ne yaptığının farkında mısın? Beni bağlamış bir şekilde tutuyorsun. Sence bu normal mi? Bak beni çöz sana yardımcı olabilirim. Annen yüzünden çok büyük bir travma yaşıyorsun bu yüzden panikliyorsun ve ellerin titriyor. Lütfen sana yardım etmeme izin ver" dedi Eylem adamın gözlerine güven verircesine bakarken. Fethi kadının bakışlarında gördüğü güvenle kalkıp ellerini ayaklarını çözdü. "Özür dilerim ben sana zarar vermek istemedim. Ben.. ben sadece beni dinle istedim" bir yandan konuşuyordu bir yandan Eylem'in onu odaya çekmesine izin veriyordu. Bu konu hakkında daha fazla konuşup adamı zorlamak istemiyordu. Eylem yatağa uzandığında adamı üstüne yatırdı. Fethi göğsüne yaslanmış huzurla kadının saçlarıyla oynuyordu aynı zamanda kadının saçlarını okşaması yüzünden uykuya teslim olmamaya çalışıyordu. "Her şey çok güzel olacak" Eylem bir öpücük bıraktı adamın saçlarına.
Fethi akşam uyandığında yatağın boş olmasıyla afalladı. Hemen yataktan çıktıp kadının gitmiş olma ihtimalini aklından çıkarmaya başladı. Her attığı adımda gözleri doluyordu ki mutfaktan gelen seslerle durdu. İçine dolan rahatlamayla başını kapıdan uzattı ve kadının yemek pişirme çabasını izledi. Eylem hem dikkatle telefonuna bakıyordu hemde yemek videosuna uymaya çalışıyordu. Fethi daha fazla dayanamayarak yanına yaklaşıp ensesine büyük bir öpücük bıtakı. "Fethiii" Eylem hızla arkasını döndü ve adamın yanaklarından öptü. Az önce olanlar yaşanmamış gibi davranması Fethi'yi rahatlatıyordu. "Sana yemek hazırladım. Tabi tadı nasıl bilmiyorum ama görüntü çok fena değil" Fethi gülerek başını salladı "Sen yaparsında ben beğenmez miyim" kadının burnuna dokundu. Kısa sürede masayı kurmuşlardı ve beraber yemek yiyorlardı. Eylem çıkardığı sonucunun gururunu yaşarken adamda mutlulukla izliyordu bu hallerini. "Benim sana bir şey daha söylemem gerek. Tanıdığım biri var kendisi psikolog senin için bir randevu aldım" dedi Eylem konuyu açmak adına. Fethi sakince ağzında ki lokmayı bitirdi ve başını salladı "Teşekkür ederim. Senin için gideceğim ve bu yüzden bana destek olmanı çok isterim". Eylem adamın eline uzanıp okşadı "Ben hep yanında olacağım. Sana destek vereceğim beraber aşacağız bunu"
İki ay sonra...
Fethi doktordan çıkmış evine yürüyordu. Kadın bugün geleceğini söylemişti ve o gelmeden her şeyi hazırlamak istiyordu. Eylem doktor sürecinde hep yanında olmuştu ve doktorla görüştüğünden beri kendini çok daha iyi hissediyordu. Eve girdiğinde kulağına dolan seslerle Eylem'in çoktan geldiğini anlamıştı. Mutlulukla sesinin geldiği yere yani çizim odasına ilerledi. Kadın yere oturmuş haftalardır annesinin yarım bıraktığı çizimi tamamlamak için son vuruşlarını yapıyordu. Fethi sessizce kadının arkasına oturup sırtını göğsüne yaslamasını sağladı. Eylem hemen kıkırdamaya başladığında kadının peşine düştüğü için içten içe mutlu oluyordu.
