Το Μυστικό Που Σκότωσε Έναν Έρωτα

Κεφάλαιο 5

Flashback (2 χρόνια πριν)

Επιτέλους οι πανελλήνιες τελείωσαν. Κάναμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε αλλά η απόφασή μας δεν αλλάζει. Θα σπουδάσουμε αυτό που θέλουμε στο ΙΕΚ της πόλης μας. Εγώ, ήθελα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου να ασχοληθώ με τη μόδα και η Βάσω αγαπάει τόσο πολύ τα παιδιά που το επάγγελμα της νηπιαγωγού είναι μονόδρομος. 
Τη βλέπω να βγαίνει από το σχολείο με το κινητό στο χέρι.
"Έλεος βρε κούκλα μου, ακόμα δεν περάσαμε την πόρτα, αμέσως τον γκόμενο", της είπα και εκείνη καμία σημασία δε φάνηκε να δίνει.
"ΕΕΕΕΕΕΕ, σου μιλάω", της φωνάζω και γυρνά και με κοιτά σα να πήρε τώρα χαμπάρι την παρουσία μου.
"Το βράδυ στις 10:30 να είσαι εσύ και η Ελένη έτοιμη έξω από το σπίτι σου. Θα περάσω να σας πάρω για τρελό πάρτι, να διασκεδάσετε επιτελούς", μου διαβάζει και γελάει.
Ήταν το μήνυμα του Κώστα που τόσες μέρες δεν είχαμε δει καθόλου με τόσο διάβασμα.
"Μωρό μου ανυπομονούμε", του απάντησε και τότε μόνο γύρισε να με πάρει αγκαλιά και να μου πει καλό καλοκαίρι.
Ουφ πάει κι αυτό...

Λίγες ώρες μετά...

"Έτοιμες;" ρωτάει η Εύα που συγκινείται όλη μέρα και κλαίει γιατί όπως λέει "Μεγάλωσαν τα κορίτσια μου..."
"Ναι μανούλα μου, φεύγουμε. Μη με περιμένεις, θα αργήσω... ΠΟΛΥ", της λέω και τη φιλώ λίγο πριν βγούμε από το σπίτι.
Κατευθυνόμαστε προς το σπίτι της Βάσως. Ήρθε από το σπίτι μου πανικόβλητη πως τα ρούχα της ήταν όλα χάλια και έπρεπε οπωσδήποτε να πάρει κάποια δικά μου κι έτσι καταλήξαμε να ετοιμαζόμαστε σε μένα αντί για το δικό της σπίτι όπου ήταν και το ραντεβού μας.
Με τον Κώστα φτάσαμε σχεδόν συγχρόνως. Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και φύγαμε μετά τις γνωστές χαιρετούρες για το στέκι μας.

Ένα μαγαζί πολύ κοντά στο σπίτι μας και από τα αγαπημένα μας. Ελληνική μουσική που αγαπούσαμε όλοι και πάντα το τραπέζι μας έτοιμο με ένα μήνυμα στον μπάρμαν όπου ήταν και πολύ καλός φίλος του Κώστα. 
Μπαίνουμε και πάμε κατευθείαν προς τα εκεί. Μόλις καθίσουμε έρχεται και το μπουκάλι βότκα αλλά σήμερα τα ποτήρια ήταν 4. Γυρνώ κοιτώ τη Βάσω κι εκείνη με τη σειρά της γυρνά και κοιτά τον δικό της.
"Ξέχασα να σας πω, σωστά. Θα 'ρθει και το συνεταιράκι μου, επιτέλους. 1 χρόνο είμαστε μαζί αγάπη μου και δεν τον έχεις γνωρίσει", λέει ο Κώστας.
Ξεκινάμε να πίνουμε χωρίς να τον περιμένουμε, καθότι στερημένες καιρό τώρα και η βραδιά αρχίζει να κυλά πολύ όμορφα. Έφυγαν οι έννοιες μας και όλα...

"Κορίτσια, να σας συστήσω τον Γιώργο", μας διακόπτει από τον χορό μας ο Κώστας.
"Είμαστε 10 χρόνια συνεργάτες και είναι συνομήλικός μου. Γιώργο η Βάσω και η Ελένη".
"Γοητευμένος δεσποινίδες" μας λέει και μας κάνει χειροφίλημα. 
Ομολογώ σοκ. Ένας άντρας, άντρας μπροστά μου. Φαινόταν να ξέρει να φερθεί. Γεροδεμένος στην όψη, ψηλός και με πρόσωπο που έδειχνε τα 31 του χρόνια.