Το Μυστικό Που Σκότωσε Έναν Έρωτα

Κεφάλαιο 14

Για πρώτη φορά μετά από 2 χρόνια κοιμήθηκα μόλις ακούμπησα το κεφάλι μου στο μαξιλάρι. Ήρεμη. Χωρίς εφιάλτες. Με την καρδιά μου να ακολουθεί τις σκέψεις του μυαλού, κοιμήθηκα. Όταν άνοιξα τα μάτια μου το πρωί, ήμουν αποφασισμένη πως θα ζήσω αυτό που θέλω και ελπίζω να έχω τους ανθρώπους μου δίπλα μου, κι όχι απέναντι μου.
"Καλημέρα μανούλα μου". Βρήκα την Εύα στην κουζίνα να στέκεται με την κούπα του καφέ στο χέρι. Κυριακή. Θα είναι όλη μέρα σπίτι και δεν έχω σκοπό να το αποφύγω για πολύ. Θα της τα πω όλα με συνοπτικές διαδικασίες. Βέβαια, δεν υπολόγισα τη Βάσω που θα με έπαιρνε εκείνη τη στιγμή τηλέφωνο!
"Καλημέρα κολλητούλα" είπα και η απάντηση της ήταν μια τσιριδα που με έκανε να απομακρύνω το κινητό από το αυτί μου αλλά και που κατάφερε να φτάσει στα αυτιά της μαμάς μου.
"Σκάσε, μωρή, σκάσε. Σε περιμένω!". Έκλεισα το κινητό, κοίταξα τη μαμά μου στα μάτια και με όσο κουράγιο είχα μαζέψει της είπα πως θα ρθει η Βάσω για πρωινό. "Και για καλό και για κακό, μανούλα μου, δε ρίχνουμε μια ματιά στην πίεση σου;".
"Τι έγινε κορίτσι μου. Ανησυχώ!"
"Λοιπόν. Το story έχει ως εξής..." και ξεκινώ να της λέω τα γεγονότα με τη σειρά. Κάτι Παναγία μου ακούστηκαν τη στιγμή που της ανέφερα το περιστατικό με τον μαλάκα που προσπάθησε να με πειράξει αλλά σε γενικές γραμμές παρακολουθούσε ήρεμη.
"... Και μετά με γύρισε σπίτι και κοιμήθηκα! Τώρα, η σειρά σου. Πες μου τι σκέφτεσαι!"
"Κορούλα μου. Το σημαντικό είναι να είσαι ευτυχισμένη. Αυτός ο άνθρωπος σε πλήγωσε πολύ. Δεν υπολόγισε την καρδούλα σου και σε άφησε βάζοντας πάνω από όλα τον εγωισμό του. Ναι, ήταν άρρωστος κι ίσως τον δικαιολογούσα αλλά δεν ξεχνάω πως ήξερε τι περνούσες και δεν έκανε τίποτα. Ακόμη κι όταν αποφάσισε πως θα παλέψει για τη ζωή του. Ακόμη και τότε δεν πήρε το θάρρος να σε πάρει ένα τηλέφωνο. Έστω να μάθεις την αλήθεια και να μην πιστεύεις πως απλά σε παράτησε. Ξέρεις, πως την απόπειρα σου θα του την φορτώνω μια ζωή. Επίσης, πάντα θα τον κατηγορώ για τη δειλία του. Όχι μόνο που δειλιαζε να περάσει όλη αυτή τη φάση της αρρώστιας του μαζί σου αλλά και που τολμούσε να σκεφτεί να αποφασίσει τον θάνατο του. Με τη μαμά του έχω εξαίρετες σχέσεις και δε θα της καταλογισω τίποτα. Σε εκείνον όμως, ναι."
"Εύα, αυτά που λες τα σκέφτομαι κι εγώ αλλά δεν τον ξέχασα ποτέ. Τον αγαπάω και δε θέλω να το αρνούμαι άλλο."
"Ελένη μου, είμαι μαζί σου πάντα σε όλα αλλά.... Φοβάμαι αγάπη μου. Φοβάμαι πως αυτός ο άνθρωπος πάντα στα δύσκολα θα λακιζει. Και δεν ξέρω αν θα είσαι ποτέ έτοιμη να διαχειριστείς μια ακόμη φυγή του."
Τη συζήτηση την διέκοψε το κουδούνι. Της άνοιξα και έπεσε με τέτοια ορμή πάνω μου που παραλίγο να πέσουμε κάτω.
"Ηρέμησε παιδάκι μου, ηρέμησε. Πρώτα έλα να πούμε τα ευχάριστα στην Εύα. Μαμαααααα, έλα λίγο. Δες το δάχτυλο της Βάσως."
"Αχ κοριτσάκι μου, επιτέλους το έκανε το παιδί. Μεγάλη βραδιά η χθεσινή τελικά για τα κορίτσια μου" λέει και μας κλείνει το μάτι. "Εγώ αποσύρομαι στην κουζίνα μου και λέω να φτιάξω ένα υπέροχο δείπνο. Τι θα λέγατε να καλέσετε τα αγόρια σας σήμερα για φαγητό; Και για να σας προλάβω. Εγώ θα λείψω για ώρες!"
"ΕΥΑ ΣΕ ΛΑΤΡΕΥΟΥΜΕ" είπαμε με μια δυνατή φωνή. Την αφήσαμε να τα ετοιμάσει όλα και καθίσαμε στο σαλόνι να της πω τα πάντα.
Ε:"Δε θα σε ρωτήσω πως το έμαθες. Φαντάζομαι."
Β:"Πρωί πρωί ήρθε από το σπίτι αλλά το μόνο που είπε μπροστά μου ο ευλογημένος είναι πως είστε μαζί. Πήρε τον Κώστα και έφυγαν αμέσως κι εγώ σε πήρα κατευθείαν τηλέφωνο."
Ε:"Έφυγαν; που πήγαν τέτοια ώρα και γιατί δεν πήγες μαζί τους;"
Β:"Δεν ξέρω. Μου είπαν πως έχουν μια δουλειά για το μαγαζί και πως καλύτερα ήταν να έρθω σε σένα εγώ."
Ε:"Εντάξει. Δε θα ανησυχήσω τώρα για βλακειες. Θα τον ρωτήσω και θα μου πει σίγουρα. Λοιπόν. Όταν φύγαμε...."
Β:"Αχ μανάρι μου πόσο χαίρομαι για σένα."
Ε:"Εσυ δεν έλεγες να μην ασχοληθώ ξανά μαζί του; Περίμενα να με βρίσεις κι όχι να χαρείς."
Β:"Κοίτα μωρό μου. Φοβάμαι πολύ κι αυτό δε θα στο κρύψω. Σου έχω πει πως η όλη του συμπεριφορά έδειξε έναν άνθρωπο δειλό και αδύναμο. Δεν ξέρω αν συμβεί το οτιδήποτε πως θα το αντιμετωπίσει. Αλλά όσο κι αν φοβάμαι κι όσο κι αν τον μίσησα για όσα πέρασες, δεν μπορώ να μην παραδεχτώ πως τον αγαπάς. Και αυτό είναι κάτι που το έβλεπα σε εσένα δύο χρόνια, κοριτσάκι μου. Ζήσε το. Όπως ήρθε τώρα. Εγώ θα είμαι πάντα δίπλα σου."
Τα δάκρυα δεν άργησαν να έρθουν και για τις δύο. Έχω περάσει τόσα μαζί της και πότε της δεν εναντιωθηκε σε καμία πράξη μου. Είναι πάντα δίπλα μου και την αγαπάω τόσο πολύ.
"Πάλι κλαίτε εσείς; Ολόκληρες κοπέλες κι ακόμα κάνετε σαν κοριτσάκια. Για μαζευτείτε και ελάτε να κάνετε καμία δουλειά."
Η γνωστή Εύα μας επανέφερε στην πραγματικότητα. Θα ετοιμάσουμε ένα υπέροχο δείπνο για τα παιδιά απόψε. Μας αξίζει για όσα έχουμε περάσει.