ZEMHERİ (Askıda)

2.Kadere isyan

Helloo ikinci bölüm geldiii.

Umarım bu halini beğenirsini

Keyifli okumalar💙💙

Bu topraklar ne ölümler gördü. Kimisi diri diri mezara girdi,kimisi kanlar içinde girdi. Kaç annenin feryadı yankılandı bu topraklarda. Gören de olmadı duyan da herkes üç maymunu oynadı. Kaç kadın mecbur bırakıldığı hayatı yaşıyor bunu bilen de yok.

Ben Mislin Bartuçu bu topraklara adım attığım an hayatım bitmişti. Bir annenin daha feryadı yankılanmasın bu topraklarda diye kendi hayatımı bitirmiştim.

Toplantıdan çıktığım gibi beni getirdikleri arabayı alıp gitmiştim. Gözümden akan yaşlar görüşümü engellese de sürdüm. O kadar hızlı sürüyordum ki kaza yapacağımı sandım. Çocukken sık sık kaçıp geldiğim kayalıklara gelince durdum.

Bir süre araba da kalıp ağlarken durmadan çalan telefonum daha da ağlamamı sağlıyordu. Hayatım dudaklarımın arasından çıkan iki kelimeyle bitmişti. Annemin yüreğine evlat acısı düşmesin diye kendimi bitirmiştim.

Daha fazla araçta kalmayıp araçtan indim. Üzerimde ki her şey bana fazla gelirken ceketimi  çıkarıp yere fırlattım. Kayalıklara oturunca ağlamam daha da şiddetlendi. Neden diye düşündüm. Neden bugün neden benim mutlu olmam gereken günde neden bunlar başıma geldi. İçimdekileri tutamayım çığlık atmaya başladım.

"AHHH." Yetmedi bir daha attım. O da yetmedi yine çığlık attım.

Çığlık attıkça ağlamam şiddetlendi. Hayatımın bitişine ağladım. Daha hasret gideremediğim ailemden yeniden ayrı düşeceğime ağladım. Hayatımın gaddar bir insanın avuçlarına bıraktığıma ağladım. En çok da hayallerime ağladım. Ağlamam şiddetlendikçe aklım bir hafta öncesine gitti.

Karşımda oturmuş bir çocuk gibi beni ikna etmeye çalışan kuzenime baktım. Yıllarımı beraber geçirdiğim adam. Şimdi gitmeme için uğraşıyor.

"Gitme Mislin kal burda be."Dedi Şerwan.

"Şerwan yapma ama bir haftadır bu meseleyi konuşuyoruz."Dedim.

"Gerekirse bir ömür konuşuruz. Gitme be kızım."Dedi yine.

"Neden ama Şerwan neden."Dedim bende bıkmış bir şekilde.

"O topraklara adım atan herkes ölmeye mahkum çünkü."Dedi adeta hayrırır gibi.

Ben onun söyledikleriyle donarken o yeniden konuşmaya başladı.

"O topraklar ölüm demek Mislin bilmiyor musun ölüm demek orası. Sen de oraya gitmek istiyorsun."Dedi ve cevap vermem izin vermeden gitti.

Şimdi anlamıştım. Ne demek istediğini şimdi çok iyi anlamıştım. Haklıydı bu topraklar ölüm demekti. Adım attığım an beni bulmuştu. Şerwan'ın korktuğu gibi olmuştu. Öldürmüştü bu topraklar beni hemde geldiğim gün.

Telefonumu kayanın üzerinden aldım. Ellerim o kadar çok titriyordu ki bir türlü aradığım numarayı bulamıyordum. Sonunda istediğim numarayı bulunca aramaya başladım. İkinci çalışta açılan telefonla nefesimi tuttum. Sırdaşım,sığınağım olan adam beni bekletmeden konuştu.

"Efendim prensesim."Dedi Şerwan.

"Şerwan ağabey."Dedim sesimin  titremesine engel olmazken. Ben ona ağabey demezdim ki ona ihtiyacım olduğunda kullandım bir kelimeydi. O böyle istemişti.

"Mislin noldu. Birine bir şey mi oldu?Konuşsana kızım noldu."Diye bağırdı.

Onun bağırmasıyla ağzımdan kaçan hıçkırığı tutamamıştım. Derin nefesler aldığını duydum. Sakinleşmeye çalışıyordu.