"Lise is ontvoerd, iemand zag dat mannen die helemaal zwart waren haar mee namen!" Riep Jimin. "Laten we de politie verwittigen." Zei Jin. Snel liepen ze naar de persoon dat alles zag. "Dit is de persoon dat alles zag." Zei Jimin. "Hallo, laten we gaan er is geen tijd. Ik wil niet weten wat ze haar gaan aan doen." Zei de persoon. Ze rende naar hun auto. De manager reed naar de politie bureau. "Mevrouw mogen we weten wat je naam is?" Vroeg Jin.
"Haha sorry, ik ben Choi Namoo." Zei de persoon. "Aangenaam ik ben - ik weet wie jullie zijn." Lachte ze. "Ow sorry." Zei Jin. "Is niet erg." Lachte ze. Nadat ze bij de politie bureau aan kwamen stapte ze uit. De politie keek hun aan als ze met de hele groep af komen. "Wat kan ik jullie mee helpen?" Vroeg de politie man. "Appa er is een meisje ontvoerd, ik zag het met mijn eigen ogen." Zei Namoo. Ze keken haar met groten ogen aan. Is ze dochter van de Commissaris. "Heb je iets gezien?" Vroeg de commissaris aan Namoo. "Nummerplaat." Zei ze.
"Schrijf het op." Zei hij en gaf haar een pen en papier. Ze schreef het op en de commissaris nam de papier. "Mag ik een van jullie nummers als we haar vinden?" Vroeg de commissaris. Namjoon liep naar voor en schreef zijn nummer op. "Ik zal jullie snel iets laten weten, we doen ons best. Namoo neem jij het van hier over." Zei De Commissaris. "Ja Appa ga je werk nu maar doen." Zei Namoo. Hij liep erna weg. "Bedank Namoo, Ik hoop dat ze haar snel vinden." Zei Jimin bezorgt. "Geen zorgen ze vinden haar." Ze gaf ons een glimlach.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Jimin probeerde de glimlachen zoals de anderen ook. Jungkook en Hoseok hadden er niet zo moeilijk mee. "Als er iets is bel me." Zei Namoo. Ze schreef op een papier een nummers op en gaf het aan Jin. "Dit is mijn nummer, als je soms van die telefoontjes krijgt dat ze geld vragen of zo. Dan kan je me bellen." Zei ze. "Dankje dat zullen we zeker doen als ze ons ervoor bellen." Zei Jin. "Dan ga ik maar ins, nog veel geluk en messchien tot nog ins." Zei ze. Namoo liep naar achter waar net de commissaris weg ging.
"Omg niet te geloven dat zo iemand bij de politie is." Zei Jungkook. "Jungkook daarvoor zijn we niet hier." Zei Jin. "Sorry Hyung. Jimin Hyung geen zorgen ze vinden Lise snel." Zei Jungkook. Ze verlieten erna de politie bureau uit. Hun manager bracht hun terug naar hun dorn. Jimin liep naar zijn kamer zonder iets te zeggen tegen de anderen. Jimin maakte zich zorgen om Lise. Hij wilde weten hoe het is met haar. En wie nu haar ontvoerde. Vragen kwamen op waar hij zelf geen antwoord op kan geven.
Jimin wil weten waar ze is en dat alles in orden is. Hij liep naar het raam en keek naar buiten. Het zag erna uit dat het ging regen. En het klopte want het begon opeens te regenen. Een zucht ontsnapte uit Jimin zijn mond. Opeens zag hij een poes voor het raam en het wilde de regen druppels ontwijken. Snel deed Jimin het raam open en haalde de poes binnen en liet erna het raam open en ging op de vensterbank zitten met de poes in mijn armen. Hij aaide de poes met zijn vinger en keek naar mijn benen.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
"Kom je me opvrolijken, dan moet ik je teleurstellen poes want ik ben niet in de stemming om opgevrolijkt te worden. Ik ben iemand kwijt dat ik snel terug wil, Ik kan niet zonder haar." Zei Jimin triest. De poes bleef stil liggen in zijn armen. Het mauwde even. Prisies dat de poes het toch probeerde op te vrolijke. "Lise waar ben je, Ik maak me groten zorgen. Alstublieft God laat haar veilig zijn." Smeekte Jimin.
Lise werd wakker en keek rond haar heen. Ze zag dat ze in een vreemde kamer is. Paniek kwam op snel op bij haar. Snel zette ze haar recht. Want ze lag blijkbaar op een bed. Zonder bij na te denken rende Lise naar de deur. Maar ze kreeg die niet open. Ze rende zelfs naar het ramen om die open te doen maar ze waren ook op slot. Ze gaf op en liet haarzelf op de grond zaken en keek naar buiten. "Wat moet ik doen, waar ben ik. Jimin kom me alstublieft helpen." Begon Lisr lichtje te wenen. Opeens hoorde Lise een klik en de deur ging open. Er kwam een persoon naar binnen die een kamp droegt.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
"Je bent wakker, Dat is goed. Ik heb eten voor je." Zei de persoon en zette een Plato met eten op het bed. De persoon keek haar nog even aan voor dat hij weg liep naar de deur en de kamer verliet. Je hoorde weer een klik. Lise beeft op de rond liggen ze had negens goesting in. Ze wilde zo graag dat Jimin haar vind. Lise vraagt haar af hoe het is met Jimin. Zouw hij haar nu zoeken. Of moeten doen die mensen van politie het. Opeens kreeg lise weer een fele steek in haar hoofd, ze zag een meisje. Ze waren prisies 12 jaar oud.
"Hi ik ben Choi Namoo laten we vrienden zijn." Zei het meisje. Een glimlach kwam op haar gezicht. Lise zag alles van haar tot de laaste keer. Ze had fel hoofdpijn. "Choi Namoo. Dochter van de commissaris. En een oude vriendin van me." Fluisterde Lise. Namoo was er voor haar toen de politie vertelde dat haar ouders zijn omgekomen. Zij was de persoon dat het vertelde. Dankzij Namoo herinneringen weet Lise nu dat haar ouders omgekomen zijn in een vliegtuig ongeluk.
Lise begon haar meer te herinneren. Maar er waren nog altijd personen dat vaag voor haar waren. Lise keek uit het raam terwijl ze nog op de grond lag. "Jimin vind me alstublieft snel." Fluisterde Lise.
