"Je kan mee, maar als je niet in de weg ga lopen. Ze verwachten van je dat je in de auto blijf zitten." Zei Namoo. "Oke." Zei Jimin. "Dan kan je nu mee, er is een team onderweg naar daar." Zei Namoo. "Jongens ik ga. Ik kom terug met haar." Zei Jimin en stond op van bed. Hij volgde Namoo tot ze bij haar auto waren. Ze stapte in en ze reed weg van de parking. Jimin weet niet wat er met haar was maar hij voelde zich onveilig als Namoo rijd.
Want ze rijd super snel de straten in. Prisies dat ze aant race is. Ze stopte voor een huis waar de anderen politie waren. Ze wachten op een bevel van iemand anders. "Blijf in de auto." Zei Namoo en stapte uit. Jimin keek toe hoe de politie mannen in het huis gingen. Jimin stapte ook uit en bleef bij de auto staan.
Lise lag in bed en was nog altijd opgesloten in de zelfde kamer. Ze weet nu wie de persoon is. Ze herinner haar alles nu. Ze kan niet geloven dat Taemin haar ontvoerde en haar sloeg. Ze had een blauw plek op haar arm door hem. Taemin kwam er achter dat Lise nu samen was met Jimin, en dat hij nu haar ex is. Lise mist Jimin zo erg. Taemin wilde binnenkort Korea verlaten voor goed. Zodat hij samen kon zijn met Lise. Maar Lise wil dat niet. Ze houw niet meer van Taemin, maar van Jimin.
Tranen kwamen op als Lise weer aan aan Jimin denk. Het is nu al 2 week. Zal hij haar vinden of ga ze hem nooit meer zien. Lise wilde er niet aan denken. Ze wilde bij hem zijn. Taemin is niet thuis hij had een fotoshoot en ging pas om 3 uur terug zijn. Lise keek naar de klok het was pas half 3. Hij is achter een half uur thuis. En dan moet ze luisteren hoe zijn dag ging. Lise zuchte en zette haar recht. Ze was echt een vogel in een kooi. Gevangen voor het gevaar van de buiten wereld.
Hoe dan ook Lise wilde weg. Tranen kwamen uit haar ogen. "Jimin kom me alstublieft me helpen, ik wil hier weg en bij je zijn, waar is het geluk, waar mensen over spreken. Plaese geef me het. Zodat ik weer bij Jimin kan zijn." Weende Lise. Ze wist niet meer wat ze moest doen. Ze wilde zo graag weg. Opeens hoorde ze de voordeur open gaan. Ze hoorde veel voetstappen onder. Erna hoorde ze dat het naar boven komen. Lise werd er beetje bang van en bleef op haar plaats. Opeens stopte ze voor de deuren. Lise kon ze horen praten.
"Een deur op slot." Hoorde Jimin Namoo zeggen. Namoo keek Jimin aan. Hij keek Namoo bezorgd aan. "Breek die deur open." Zei Namoo. Opeens kreeg ze groten ogen en een glimlach kwam op haar gezicht. Namoo keek Jimin dan aan. "Ze is gevonden." Zei Namoo. Jimin voelde zicg gans blij worden en opgelucht. Hij rende naar het huis en hoorde Namoo zijn naam roepen. Maar erna hoorde hij haar nog achter hem aan rennen.
Jimin keek rond het huis en rende dan naar de bovenste verdiep. Een politie man kwam met haar uit de kamer. Jiminstond stil en keek haar aan. "Lise." Zei hij blij. Lise hoorde dat iemand naam zei. Ze keek op en zag Jimin voor haar staan met glimlachte.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Lise glimlachte terug. Ze was zo blij om Jimin weer te zien. "Jimin." Zei Lise blij en rende naar hem toen. Jimin opende zijn armen en zij kom hem direk een knuffel geven. Jimin sloeg zijn handen rond haar heen. "Waar bleef je zo lang?" Vroeg Lise en kreeg van blijdschap tranen in mijn ogen. "Het spijt me, Ze moeten eerst weten waar je kon zijn." Zei Jimin. "Sorry het is ons fout dat het lang duurde, Taemin heeft ons op een foute spoor laten zoeken." Zei een meisjes stem. Een stem dat Lise al een lang niet gehoord had en haar goed kon herinneren. "Namoo." Zei Lise en keek de meisjes stem aan. Een glimlach was op haar gezicht.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
"Lang niet gezien Lise." Zei Namoo. Namoo ging naar haar toe en gaf haar een knuffel. "Dankje Namoo." Zei Lise blij. "Waarom bedank jij mij, hij heeft de juiste spoor gevonden. Anders waren we je nog aant zoeken." Zei Namoo. Lise keek Jimin aan. "Dankje Jimin." Zei Lise glimlachend. Lise zag dat Jimin alleen maar breder glimlachte en beetje rood werd. Opeens was er geluid onder. "Ik denk dat de duivel thuis is." Lachte Namoo. Ze liepen naar beneden en iderdaad Taemin was thuis.
De politie mannen hadden hem in de boeien geslaan. Taemin keek hun aan als ze de trap af liepen. "Je heb geluk nu Lise. Als ze er niet waren was je nu niet vrij meer." Zei Taemin wat kwaad. "Leg maar alles uit op het bureau Taemin." Zei Namoo. "Ah leuk om jouw weer te zien Namoo." Zei Taemin chagrijnig. "Neem hem maar mee." Zei Namoo. De politiemannen namen hem mee. "Kom ik breng jullie naar huis." Zei Namoo. Lise knikte. Lise had de anderen ook gemist. Ze volgde Namoo tot te auto en gingen achterin zitten.
Namoo en Lise praten bij. Het is lang geleden dat elkaar zag. Het waren messchien 2 jaar of zo. Maar dat is ook lang hoor. Nadat Namoo de auto geparkeerd had liep ze met hun mee. Namoo zei dat Hoseok haar iets wilde vragen maar wat. Wanneer ze de apartament binnen kwamen, kwam iedereen op haar af en omhelsde haar. Ze waren echt bezorg om haar geweest dat ze haar nu pletten. Lise moest eron lachen. Blijkbaar vroeg Hoseok Namoo uit. Om ins te gaan eten.
Waar ze moeilijk nee kon op zeggen. Gelukkig kan alles nu weer terug normaal zijn. Lise wilde niet aan denken als ze niet op tijd waren geweest. Dan was ze waarschijnlijk met Taemin nu naar de USA gegaan. Namoo ging weg en zei dat ze ins moeten afspreken. Natuurlik zei Lise ja. Erna was Lise gezellig met de anderen aant eten en na het eten was ze als een blok in slaap gevallen.
