Psychologia Według Nastolatki

Fobia

Któż z nas nie doświadczył w swoim życiu uczucia strachu? Chyba nie ma takiej osoby i nic w tym dziwnego, ponieważ pełni on funkcję ochronną. Powstrzymuje nas m.in. przed działaniami niebezpiecznymi dla naszego dobrostanu.

Zastanawiałeś się kiedyś, co oznacza samo słowo "fobia"? A więc jest to zaburzenie nerwicowe, którego objawem jest uporczywy lęk przed określonymi sytuacjami, zjawiskami lub przedmiotami, związany z unikaniem przyczyn go wywołujących i utrudniający funkcjonowanie w społeczeństwie.

Istnieje bardzo dużo rodzajów fobii. U jednych jest ona silniejsza, a u drugich słabsza. Teraz przedstawię wam dziesięć najbardziej powszechnych fobii.

1. Strach przed gadami — reptilliofobia

2. Pająkami — arachnofobia

3. Zamkniętym pomieszczeniem — klaustrofobia

Według statystyk na różnego stopnia klaustrofobię może cierpieć nawet do 7% populacji ludzkiej.

4. Wysokością — akrofobia

5. Innymi ludźmi — antropofobia

W odróżnieniu od fobii społecznej antropofobia oznacza lęk przed ludźmi w ogóle, natomiast fobia społeczna lęk przed relacjami interpersonalnymi i odrzuceniem oraz ośmieszeniem.

6. Ciemnością — achluofobia

Achluofobia to lęk przed ciemnościami. Na tę przypadłość cierpi wiele dzieci, ale niekiedy i dorośli mają taki problem. Człowiek bojący się ciemności może wyobrazić sobie, że może wyłonić się z niej coś niebezpiecznego. Dziecko wyobraża sobie, że wybiegnie z niej potwór, a dorosły może myśleć, że ciemnościami w sypialni są okryte myszy czy pająki. Achluofobia może też mieć swoje korzenie w podświadomości, a wtedy pacjent nie zdaje sobie sprawy, dlaczego się lęka.

7. Zjawiskami meteorologicznych — brontofobia

Strach, przed nagłą zmianą pogody.

8. Lataniem — awiatofobia

Osoby, które cierpią na tą fobię muszą wybierać tylko drogę lądową.

9. Psami — kynofobia

Pies, dla niektórych najlepszy przyjaciel człowieka może przestraszyć osobę cierpiącą na kynofobię (chorobliwy lęk przed psami). Fobia ta często zaczyna rozwijać się u osób po tym, jak ugryzł je pies lub były świadkiem ataku na inną osobę. U dzieci lęk przed psami jest zupełnie normalny.

10. Dentystą — dentofobia

Prawie 20% ludzi boi się chodzić do dentysty. Na tę fobię narażone są najbardziej dzieci.

***

Przez wiele lat przychylano się do teorii, że wszelkie zaburzenia lękowe są wynikiem traumy doznanej w dzieciństwie lub błędów wychowawczych. Nadal wielu lekarzy uznaje to za najistotniejszy czynnik. Tymczasem równie duże znaczenie wydają się mieć doświadczenia z życia dorosłego, a zarówno jedne, jak i drugie, mają mniejszy wpływ niż dziedziczenie.

Objawy emocjonalne.

narastający niepokój,
stałe uczucie napięcia,
problemy z koncentracją,
nerwowe reakcje na niewielkie bodźce,
stały stan gotowości,
nadmierna czujność i oczekiwanie na oznaki zagrożenia,
myślenie katastroficzne,
drażliwość,
trudności z zasypianiem, bezsenność,
„uciekanie" myśli, ktoś jest „nieobecny duchem",

nagłe uczucie paniki,
uczucie utraty kontroli,
poczucie oderwania i nierealności.

Objawy fizyczne

przyspieszone bicie serca,
palpitacje, kołatanie serca,
skurcz żołądka, ból,
nudności,
duszność,
zawroty głowy,
ból głowy,
hiperwentylacja,
błyski przed oczami, dzwonienie w uszach, dreszcze,
napięcie mięśni i związanym z tym ból,
zmęczenie,
senność.

***

Aby fobia została zdiagnozowana, musisz się zgadzać z przynajmniej jednym stwierdzeniem z poniższych:

doświadczasz silnego niepokoju w reakcji na kontakt z tym, co jest przyczyną lęku,
denerwujesz się na samą myśl, że musisz się z tym zmierzyć (także na widok fotografii),
lęk jest poza kontrolą, czasem do tego stopnia, że przypomina atak paniki,
unikanie przyczyny lęku w jakiś sposób zmienia życie na niekorzyść.
Lekarz lub terapeuta pomaga ocenić, czy strach jest już fobią, czy leży w granicach normy.

To tyle, jeśli chodzi o fobię. Mam nadzieję, że przybliżyłam ci choć trochę ten temat.

U mnie nie wiem, czy to jest fobia, czy zwykły strach, ponieważ nie jest to stwierdzone przez lekarza, ale od 6 roku życia nie miałam pobieranej krwi. Dlaczego? Miałam mieć, ale tak panicznie boję się igieł, że za nic w świecie nie dam sobie jej pobrać. Gdy miałam chyba siedem lat, to kopnęłam pielęgniarkę i wyszłam zadowolona z sali. Na szczęście nie miałam jeszcze wtedy igły w żyle, bo mogło to się skończyć inaczej. Miałam jechać też jakiś miesiąc temu, ale wykręciłam się tym, że mam bardzo ważny sprawdzian, którego w rzeczywistości nie było. Jeśli kogoś by to ciekawiło, to taka fobia nazywa się trypanofobia.

Pamiętaj, że każdy z nas się czegoś boi i wcale nie jest to złe, jeżeli twoje zachowanie jest w normie!