Pagkatapos ng klase umuwi agad ako may mga kanya kanyang agenda ang mga kaibigan ko kaya wala akong choice kundi umuwi.
I parked my car in the garage. I grabbed my keys on my hand.
Madilim ang bahay pagdating ko. Nasaan ang mga kasambahay? Napansin kong nakabukas ang ilaw sa kusina.
I peek and just saw the housemaids.
Nagpatuloy ako sa paglalakad papuntang hagdan.
I'm not tired but i feel like i had runned a miles.
Humiga ako sa aking kama pagkatapos maligo.
I'm wondering where's Bandon right now. Hindi ko pa rin maipagkaila na babaero siya. Siguro ngayon naroon siya sa kanyang mga babae.
May narinig akong kumatok sa aking pintuan. Baka iyong kasambahay lang. Tumayo ako at pinagbuksan nalang ng pinto.
"Hi." Bandon is smiling in front of me.
I think my heart just stopped from beating. He saw my shocked face.
"I thought you're not home." hindi na iyon tanong, because he is obviously in my front now.
"Kanina pa ako rito. Pagkatapos ng klase." i don't know either. He's telling the truth right?
"I didn't see you."
"So you're looking for me?" he sounds like teasing me.
Inirapan ko siya.
"Sinabi ko lang na hindi kita nakita pagdating ko." pagkukumpirma ko.
"Oh." he mutter as if he already know my answer to his question.
"Why are you here?" mahinahon kong tanong.
"Tomorrow evening, we have a family meeting. They need us there of course, it is because of the wedding." nakatingin siya sa akin ng diretso pero pansin kong pagkasabi niya ng huling salita ay parang napilitan nalang. Siguro dahil sinabi ko sa kanya na ayaw kong malaman ng mga tao na ikakasal ako dahil sa negosyo. He got my point there thats why when he said the words it feels like he don't want me to hear that.
"Sure." ngumiti ako sa kanya.
Ngayon siya naman ang hindi nakangiti.
Mahirap din siguro sa kanya ang ganitong bagay. I never imagined him committed like this in the future.
"Dinner." huling sinabi niya at umalis.
Pagkatapos ng hapunan hindi na kami nag-usap ni Bandon. I don't know whats wrong with him. Alam ko naman na may sinabi ako na mga salita. I offended him by that ,i guess. Ayoko rin iyong hindi niya ako pinapansin. Kanina habang kumakain kami hindi na siya umiimik. Tumitikhim ako para makuha ang atensiyon pero wala iyong epekto dahil nakafocus lang siya sa pagkain.
I was hurt by his actions. Is that even possible?
Hindi ko naman sinasadya na ma-offend siya dahil rason ko yon. Am i going to say sorry to him? Peace offering like that? Why am i doing this?
Ginulo ko ang aking buhok at nag-isip pa ng puwedeng gawin.
What if i'll lie low? I don't think that work. But i will try. Lahat ng sinabi ko babawiin ko. Papansinin niya na ba ako noon? Hindi ko rin alam kung uubra yon!
Puntahan ko kaya siya sa kanyang kwarto. I will talk to him about this.
Okay, decided to sneak to his room. Hindi muna ako magpapahalata. Nakita ko siya kanina na pumasok sa kanyang kwarto kaya naroon naman siguro siya.
