slave from a vampire

hoofdstuk 1

De Spelen waren eindelijk afgelopen en ik leef nog en hoef geen vampier te worden. Ik lig nog steeds op de grond en de meeste mensen die kwamen kijken zijn weer weg. Ik voel dat ik word opgetild door sterke armen en dan word alles zwart.

'Vanessa, roept Liam sta op en maak ontbijt. ik hou van slapen. Maar helaas ik ben nu een slaaf en dan ook nog wel van een hele knappe prins, ik moet dus vroeg op. Snel ga ik uit bed. Ik maak een tosti en wat yoghurt met fruit.

Als ik bij Liams kamer ben maak ik mezelf mentaal klaar want waarschijnlijk is hij niet erg blij dat het zo lang duurde. Als ik de deur open, zie ik Liam zonder zijn shirt liggen in zijn bed. Hij ligt gelukkig wel onder zijn dekbed ik buig en geef hem zijn eten. Hij kijkt me grijnzend aan en trekt me op bed. Hij pakt mijn gezicht zachtjes vast en draait mijn gezicht zijn kant op waardoor ik in zijn prachtige groene ogen kijken. Hij kijkt van mijn lippen weer terug naar mijn ogen dan voel ik zijn lippen zachtjes op de mijne en het voelt alsof alle kriebels in mijn buik beginnen met een feestje te vieren. Zijn tong vraagt om toestemming en zonder dat ik het door heb open ik mijn mond.

De deur gaat open ik kijk beschaamd en ik denk met een rood hoofd naar de deur. Daar staat Emily ze kijkt mij heel boos aan. 'En wat ben jij aan het doen !?' roept ze 'nou ik was gewoon ontbijt aan het brengen' antwoorde ik. 'Libeertje zeg er wat van' zegt ze nu bijna huilend. Ik voel Liams spieren aanspannen. 'Waarom zou ik er wat van zeggen jij begon toch je weet dat je niet zomaar naar binnen kan komen, en ik heet geen libeertje' zei Liam dat laatste kwam er niet zo aardig uit en ik zag dat Emily probeerde te doen alsof ze zich heel erg gekwetst voelde. Ik deed moeite om niet in lachen uit te barsten. Liam draaide mijn hoofd weer zijn kant op en ik voelde zijn lippen weer op de mijnen. Ineens raakte iets hards mijn hoofd en deed iemand mijn lichtje uit.

Het was de laatste dag voor de Spelen. Oftewel de zwaarste dag, eerst gingen we zes uur trainen. Helaas moest Mia, mijn beste vriendin, ook mee doen aan de spelen. Maar zij negeerde mij vooral de hele tijd. Waarschijnlijk omdat we elkaar toch kwijt zouden raken. De meesten gingen dood en als je het wel overleefde, vermoorde ze je alsnog omdat je wist dat vampiers bestaan. Dus één mens overleefde de spelen en die werd in een vampier getransformeerd.

Ik was als achtste aan de beurt voor de eerste opdracht dan moest je door bloed te testen erachter komen welk bloed het lekkerste was voor vampiers. Mia en ik waren gelukkig allebei door. Er waren vijf meiden afgevallen elke ronden vielen er vijf af, er waren in totaal tweeëntwintig meiden. Want in de laatste ronde zijn er nog maar twee meiden over die dan een proef moeten doen met gif

We deden weer een proef. Ik was als zestiende aan de beurt Mia als elfde. Dit was een parcours waar ik gelukkig heel goed in was. Er waren helaas ook bewegende dingen en dingen waar je je aan kon snijden met gif erop. Onder het parcours stonden bakken met gif, met heel erg brandend spul en ook eentje met kokend water. Ik eindigde als een van de besten. Aan het avond eten werd er bekent gemaakt welke meiden er zouden afvallen. Omdat er gelukkig maar drie mensen waren doodgegaan. De twee met de slechtste score werden meegenomen en niemand wist wat er met hun zou gebeuren, maar iedereen wist dat het niks leuks was. De volgende dag zou de hele koninklijke familie komen dus de prinses, de prinsen en de koning en koningin.

We begonnen vandaag niet met trainen. Maar moesten meteen naar de arena. Daar stonden meiden die vorig jaar meededen aan de Spelen of nou ja die allemaal rond die tijd vermist raakte. 'De volgende proef is heel simpel iedereen pakt een pijl en boog en moet zo goed mogelijk langs deze meiden schieten, zei de presentator hoe verder je van hun lichaam afzit hoe lager je scoren.' 'Als je in hun schiet ben je al je punten en je schiet persoon kwijt en kan je dus geen nieuwe punten meer halen'. De koninklijke familie kijkt vandaag ook mee. Ik keek richting de familie en moet zeggen dat ze allemaal extreem knap waren de koningin en prinses leken er geen zin in te hebben. De koning en twee van de prinsen hadden een sadistische blik. Dus die hoopte waarschijnlijk dat er mensen dood zouden gaan. En de laatste prins zijn blik was extreem moordend. Hij leek iedereen met zijn ogen te kunnen vermoorden. Wat hij waarschijnlijk ook wel kon. Maar het zag er vooral heel eng uit.

Ik moest een meisje van ik denk vijftien jaar beschieten en ze keek heel angstig. 'Kijk uit voor de prinsen maar vooral de kroonprins, zorg ervoor dat je niet met hun te maken krijgt' zei het meisje. 'Doorgaan' werd er naar ons geschreeuwd. Het meisje keek mij nog een keer angstig aan. Dit is vast niet het ergste wat ze heeft meegemaakt als ze zo angstig kijkt, wat zou ze verder allemaal moeten hebben doorstaan? Vroeg ik mijzelf af.

Er werd nog een keer geschreeuwd dat we door moesten gaan. Dus spande ik mijn boog en schoot. De pijl kwam boven haar schouder terecht. Gelukkig. Alle pijlen die ik had geschoten waren naast haar lichaam. Toen voelde ik dat iemand mij aanstaarde en ik keek richting de koninklijke familie en één van de prinsen die net nog een sadistische blik had keek nu geïnteresseerd mijn kant op. Onze blikken kruiste elkaar en hij grijnsde terwijl ik niet kon stoppen met in zijn ogen te staren. We mochten gelukkig snel weer naar onze kamers en eten. De uitslag kwam en Mia was één van degene die afvielen. Ik was wel door.