slave from a vampire

hoofdstuk 2

Ik werd wakker in Liam zijn bed door een heleboel geschreeuw. 'Hoe kan je nou haar zomaar zoenen? Werd er wanhopig geroepen, je bent mijn libeertje dan ga je haar toch niet zoenen.' 'Wij hebben niks wanneer ga je dat nou is begrijpen' roept Liam gefrustreerd. 'Libeertje je kan het niet ineens zomaar uit maken' huilde Emily 'wij hebben nooit iets gehad' antwoorde Liam schreeuwend. Het was een tijdje stil.

'Je weet dat het niet netjes is om mensen afteluisteren'. Ik schrok en draaide me om en keek in blauwen ogen van Levi. 'Het spijt me uwe koninklijke hoogheid' zei ik terwijl ik boog. 'Je bent wel lang buitenbewustzijn geweest'. 'Hoelang dan uwe koninklijke hoogheid?' 'Drie dagen.' Antwoorde Levi 'als in tweeënzeventig uur? 'Vroeg ik verbaast. 'Jap antwoorde Levi lachend, ben je verbaast?' 'Ja, die meid kan echt hard gooien' zei ik verbaast. Levi moest grinniken. De deur ging open en Liam kwam binnen. 'Wat heb je met die meid gedaan broer?' 'Die is nu een leuk testje aan het doen met die nieuwe machine' zei Liam met een sadistische glinstering in zijn ogen. Ik huiverde. Levi zag het en keek me bezorgt aan. Hij leek iets te willen zeggen maar Liam trok me opdat moment op zijn schoot. 'broertje zou je ons alleen willen laten?' vroeg Liam. Mijn gevoel zei me dat ik een heel groot probleem had toen ik Liams duistere stem hoorde. Levi liep de kamer uit en deed zachtjes de deur dicht. Niet veel later knalde de deur weer open en ik zag daar en niet zo heel blij meisje staan die ik niet ken maar ze is wel knap. 'Wat is er Elisa?' ze heet dus Elisa. 'Doe niet alsof je het niet weet' antwoorde Elisa bot. 'Ik weet het niet, dus vertel' 'je hebt Emily in de kerkers opgesloten!' Zei Elisa pissig en haar ogen werden rood. De deur knalde opnieuw open en Levi kwam binnen lopen en keek Elisa en Liam geïrriteerd aan 'waar maken jullie nu weer ruzie over?' Hij heeft Emily opgesloten in de kerkers en ze is flink gewond, ik hoop dat ze morgen nog leeft' 'het was haar eigen schuld moest ze maar niet zo'n toon tegen me aanslaan.' Levi kwam naast mij staan en keek Liam en Elisa geïrriteerd aan. Hij pakte mijn pols vast en bracht die naar zijn mond en beet. Liam keek Levi boos aan en zijn ogen werden langzaam rood van dorst. Het ene moment stond ik nog naast Levi en het volgende moment lag Levi op de grond en werd ik door Liam tegen de muur geduwd. Ik voel zijn tong op mijn nek en er schiet een scherpe pijn door mijn nek. Liam zet zijn tanden in mijn nek gelukkig verdwijnt de pijn snel. Levi staat grommend op en Liam stopt met drinken.' Wat is er broertje? Vraagt Liam grijnzend heb je dorst?' Elisa rende de kamer uit met rode ogen. Ik voelde een koude hand mij naar zich toe trekken en dit keer beet Liam me aan de andere kant van mijn nek. Ik voelde mezelf zwak worden en zakte door mijn benen. Dat was het moment dat Liam stopte met drinken en met zijn tong over mijn nek heen ging zodat de beet plekken zich sloten. En hij liep zijn kamer uit mij achter laten op de vloer. Twee sterke koude armen tillen mij op.

De volgende ochtend word ik wakker in mijn eigen bed. Als ik richting de keuken loop kom ik Levi tegen ik buig en zeg 'goedemorgen uwe koninklijke hoogheid' Levi kijkt me alleen geïrriteerd aan en loopt verder. Als ik in de keuken ben maak eten voor Liam en ik hoop dat ik zelf ook snel mag eten. Maar dat ligt aan Liams humeur. Ik loop de prachtige grote kamer van Liam in en hij staat voor zijn raam die uit kijkt op de grote groene achtertuin. 'Vanessa' 'ja, uwe koninklijke hoogheid' zeg ik terwijl ik buig. 'Ik ga weer terug in het koninklijk paleis wonen en jij gaat mee' 'waarom gaat u daar weer wonen?' 'Ik denk niet dat dat jou iets aangaat'. Ik keek de kamer nog een keer goed rond en het viel me nu pas op dat er maar een wand met muur was. Er was een muur volledig van glas dat is de achterwand. De zij wand was volledig van boekenkasten en de andere zij wand was grotendeels aquarium. De laatste wand was wel muur en daar stond het bed tegen aan en zat de deur in naar zijn inloopkast. In de wand met het aquarium zat de deur naar de badkamer. De kamer was groten deels met donkere kleuren ingericht. Het enige lichte in de kamer was eigenlijk de lakens op het bed maar daar lag ook weer een donkerrood dekbed op. Ineens vroeg ik me af wanneer we gingen 'mag ik iets vragen uwe koninklijke hoogheid?' vroeg ik. Liam knikte als teken dat ik verder moest gaan. 'Wanneer gaan we naar het Koninklijk paleis?' 'We vertrekken morgen antwoorde Liam, dus ik zou maar alvast gaan inpakken, voor mij hoeft er niks ingepakt te worden ik heb daar nog genoeg kleren liggen'. Ik knik en maak een buiging om vervolgens de kamer uit te lopen om mijn spullen in te pakken.

Ineens werd ik een kamer in getrokken en keek ik in de blauwe ogen van Levi. 'Jij gaat mij elk woord vertellen die Liam zei toen hij vertelde dat we weer terug moeten naar het koninklijk paleis' 'Hij zei alleen dat hij daar weer heen ging en ik mee moest maar toen ik vroeg waarom hij daar weer moest gaan wonen zei die dat dat mij niks aan ging' antwoorde ik terwijl ik naar de grond bleef kijken. Ik voelde twee vingers onder mijn kin en mijn ogen ontmoete de blauwen ogen van Levi. Hij moest grijnzen toen hij de angst in mijn ogen zag. Gelukkig mocht ik snel weer gaan ik pakte al mijn kleren in, maar de koffer was maar half vol dus liep ik door het huis heen kijken of er nog andere dingen mee moesten. Toen ik voor een van de laatste keren door het huis liep viel één deur me op het was gewoon een houten deur die normaal op slot zat. Toen ik erheen liep zag ik dat de deur op een kier stond. Achter de deur was een trap. Twijfelend liep ik door de deur de trap af en kwam in een grote kelder waar het flink stonk. Ik liep de gang door en zag een aantal wezens me smekend aankijken het leek wel alsof ze opgesloten zaten. Verder in de gang waren nog meer deuren. Ik zag een aantal weerwolven achter deuren en tralies zitten maar ik zag ook mensen en grote katachtingen. Als ik halverwege de gang ben hoor ik voetstappen mijn kant op komen en ik loop snel verder. 'Hé wat doe jij hier' hoor ik iemand zeggen. Dus ren ik snel verder gelukkig kom ik een nieuwe deur tegen die er hetzelfde uitziet maar deze zit wel op slot. Dan zie ik een andere gang die ren ik snel in en ik blijf door rennen. Na een half uur rennen stop ik om uit te rustten maar dan besef ik dat ik verdwaald ben. Langzaam krijg ik een paniekaanval. Ik begin in paniek te gillen. Dan hoor ik die voetstappen weer. 'Dom dom slaafje' zegt een stem die ik nu niet thuis kan brengen.