slave from a vampire

hoofdstuk 9

Na een tijdje val ik weer in slaap want ik heb toch niks anders te doen. Door zacht gehuil word ik wakker. Verbaast kijk om me heen en besef dat ik nog steeds gevangen zit. Dan dringt het tot me door dat er iemand zit te huilen. Al snel kom ik erachter dat Olivia weer terug in haar cel zit en degene is die aan het huilen is. 'wat is er gebeurt' vraag ik haar zachtjes. Ze antwoord niet. 'Olivia?' nog steeds krijg ik geen antwoord. Ik denk dat ze in slaap is gevallen dus ik geef het op. Ik leun met mijn hoofd tegen de muur en wacht totdat Olivia wakker wordt. Dezelfde jongen blijft de hele tijd heen en weer lopen andere mensen. Als hij weer aan komt lopen stopt hij bij mijn cel. Als de deur op is blijf ik zitten in het achterste hoekje waar ik al in zit. De jongens grijpt mijn arm vast en trekt me mee door de hele gang. Hij stopt me naar voren trekken als we weer bij die kamer aankomen. Deze keer is er ook iemand in de ruimte. Diegene doet me denken aan een aantal schilderijen in het paleis. 'A01' is het enige wat de nog steeds onbekenden zegt. Degene die me vast heeft duwt me naar een van de muren met kettingen waar A01 opstaat. Voorzichtig duwt hij me tegen de muur en bind me vast. Nog steeds verbaasd en aan het rond kijken vergeet ik tegen te werken. Degene die me vastheeft gebonden gaat. Nu er niks gebeurt heb ik de tijd om goed rond te kijken. De hele ruimte lijkt op een combinatie van een gevangenis, een ziekenhuis en een laboratorium. Het is vooral wit maar er staan dingen die in een ziekenhuis horen maar ook allemaal chemische dingen verder kan je door de helft van de zaal ongeveer 30 mensen vastbinden en ik sta precies met mijn rug naar de deur toe. Degene die nog wel in de zaal is vult een spuit met een witachtig spul. Met de spuit nog is zijn hand komt hij deze kant op lopen. Met zijn lege hand duwt hij mijn hoofd aan de kant zodat hij bij mijn nek kan. Op de een of andere manier ben ik niet bang maar voel ik me veilig. Door het veilig gevoel merk ik niet dat de spuit in mijn nek geprikt wordt. De onbekenden begint te praten 'vertrouw nooit een vampier' hij buigt naar mijn oor toe en fluistert verder 'en al hellemaal een vampier prins niet'. Dan dringt het tot mij door wie dit is dit is niet zomaar een vampier het is de kroonprins genaamd Ace. Er wordt gezegd dat hij nog hartelozer is dan zijn ouders. Wat ik van andere slaven en vampiers gehoord heb is de beste van alle vampiers in spoorzoeken en dan vooral in het vinden van andere magische wezens. Er wordt ook gezegd dat hij een van de knapste en krachtigste vampiers is en er daarom altijd een aantal meiden om hem heen hangen. Ik word steeds slaperiger. Valk voordat mijn ogen volledig dicht vallen voel ik in mezelf een enorme kracht ontploffen.

Er vlogen allemaal beelden mij voorbij. Eerst alleen één witte flits op een wit doek. Daarna kwam een witte veer door een donkere ruimte. Er komen steeds meer veren totdat ik het gevoel krijg dat ik erin ga stikken. Als ik bijna stik komt er een zwarte windvlaag die alle veren laad verdwijnen. Er zit een vrouw voor me met een litteken op haar rug in de vorm van een V. Tegenover haar zit een man in het zwart in een zwarte stoel met een glas met rood spul vast. Het enige wat ik kan onderscheiden zijn z'n intens blauwe ogen. Zijn ogen lijken op dit moment de vrouw te kunnen vermoorden.

P.O.V Ace

Vlak voordat ze haar ogen sluit schiet er een enorme kracht uit haar. Door die kracht schiet ik achteruit midden in de tafel die doormidden breekt. Ze doet me denken aan iemand waar ik lang geleden ruzie mee heb gehad die had dezelfde blauwe ogen als de slaaf die nu bewusteloos voor me hangt. Ik ga als ik zeker ben wat ze is sowieso een feest geven en ervoor zorgen dat die slaaf volledig naar me luistert. Liam kan gedag zeggen tegen z'n slaaf.

A/N

Sorry voor het korte hoofdstuk maar ik wou iets geheim houden tot het volgende hoofdstuk. Het volgende hoofdstuk zal langer zijn.