20 Yıl Önce
Yavrumu nasıl bırakır da giderim.Bu savunmasız yavruyu daha süt kokan yavrumu. .Ben olmasam ne yapardı ,nasıl yaşardı bilemiyordum ama bunu yapmak zorundaydım.Zorundaydım çünkü onu bulduklarında öldürürlerdi.Benim yüzümden bu masum bebeği ölüme terk edemezdim.Ben ölsem de yavrum, yaşamalıydı.Arkamdan ayak sesleri duyuluyordu.Beni bulamazlardı. Daha yavruma güvenli bir yer bulmalıydım.En azından yetimhaneye bırakmalıydım.Derken koşmaya başlamışlardı.Aman Allahım nolur bana yardım et onu bulmasınlar.Derken onlardan iyice uzaklaşmistim .Hemen bir çöpün kenarına bırkıverdim yavrumu.Allahım nolur onu bu kötü insanlar bulmasın yavrumu,diye dua ediyordum. Kızım şunu bilki hepsi senin iyiliğin içindi.
Hem ağlayıp hem koşuyordum.Yavrum ben seni bırakıp gitmek istemezdim ama bu adamlar sana zarar verir.Senin kokuna bile kıyamıyorken,onların eline veremezdim seni.
Düşünceler içinde boğulurken kolumdan tutan iki adamla kaderime doğru yürüyordum.
Siyah arabanın içinde yüzünü hiç görmek istemediğim ama her gördüğümde de midemin bulunmasını sağlayan adam.
Seni bulamıyacağımı mı sandın Nihal.Hemen bebeğin yerini söyle .Ha söylemesen,o bebeği buldum da belki sana gösteririm ,belki.Zehir zemberek sözleriyle başlamıştı söze.Bu adam daha ne istiyordu benden bütün hayatımı çalmıştı.Hem bebeğimi hemde sevdiğim adamı almıştı ellerimden.Araba hareket ederken silah sesi ile irkilmiştim.
2 Saat Sonra
Çöpçüler her zamanki gibi saatinde gelmiş.Çöpleri arabaya atıyorlardı.Her zamanki gibi günleri sıradandı.Taki bebek ağlamasını duyana kadar.Ezilmiş çöplerin arasından bebek çığlıkları yükseliyordu.Çöpçü Yasin amca arabayı durdurmuş,çöpün içinden gelen sesi dinliyordu.Evet gerçekten de çöpün içinde bir bebek vardı.Ezilmekten son anda kurtulmuş .Ama donmaktan ve ağlamaktan bitap düşmüş bir bebek vardı. Yasin amca yıldır çalışıyorum daha önce hiç böyle bir olayla karşılaşmadım demiş besmele çekiyordu.Bebeği çöplerin içinden çıkarırken 20 yıldır bu işi yapıyorum ilk defa böyle bir durumla karşılaştım.Yazık yavrucağı çöpe atmışlar insafsız insanlar nolcaktı anne kokusundan baba şefkatinden mahrum bırakmışlar diye söyleniyordu.
Bebeğe baktığımda nefes alamıyormuş gibi morarmıştı yüzü.Hemen nabzına baktım çok düşüktü.Bebeği hemen hastaneye götürmesek ölebilirdi.Çöp kamyonunun içine girip doğru hastaneye gidiyorduk.İnsallah yaşarsın be savaşcı diyip duruyordum.Sen yaşa ki bu hayata da güzel şeyler oluyormuş diyebilelim.
Hastaneye vardımızda bebek artık nefes almayı bırakmıştı.Doktor onu elimden almış sedyenin üstüne koyup kalp masajı yapıyordu.Bizde hastane polisine ifade veriyorduk.Herkes, hemşireler ve doktorlar bebeğin başında toplanmış sırayla kalp masajına devam ediyorlardı.Bebeğin hiç sesi çıkmıyordu yarım saat devam eden masajdan sonra doktor ölüm saatini söylemişti 20:40 .
Herkes sesizleşmiş ağlarken bebeğin sesi duyulmuştu. Küçük bebek ölmek yerine yaşamayı tercih etmişti. Hepimize umut olmuştu.Doktorlar bebeğin kendine geldiğini gördüğünde bir sürü işlem yapmak icin bebeği başka bir odaya almıştı.Biz hala hastanedeydik.
Kafeteryaya gidip çay içecektik.Hava baya bir soğumuş ama kalplerimiz bebeğin iyi olmasıyla ısınmıştı.
Yasin abi bence bebeğin adı umut olsun.Hepimizi bu hayatta da iyi şeyler olacağını göstererek umutlandırdı kerata demişti.Ne dersiniz?Hemen atıldım abi belkide kızdır ne biliyoruz dedim.Aa evet kızda olabilir bebek demişti.Sapa sağlam kendine gelsinde bakalım.Belki anası babası onu almaya gelir demiştim. Yasin abi bana bakarak ulan Yusuf hiç çöpe atılan bebeğin anası babası, daha bebeği almaya gelirlermi kafayı mı yedin oğlum? demişti.Haklıydı aslında bebeği çöpe atacak kadar zalim insan geri alırmıydı çoçuğu almazdı.
Ama bir umut işte.Annesinin de,babasının da nasıl bir hayat sürdüğünü bilmiyorduk ki.Hemen hüküm vermek gereksizdi.
4 saat sonra doktor gelmişti yanıma.Bizim yasin amcayla şoför ali abi işe kaldıkları yerden devam etmeye gittiler.Bende bebeğin iyi olup olmadığını öğrenmek için yanında kaldım.Odaya almıyorlardı ama ne bilim kalmak istedim.Onu yalnız bırakıp gitmek içime sığmıyordu.
Doktor söze başladı:Öncelikle bu kahramanlığınızdan dolayı hastanemiz adına teşekkür ederim.Bebek buraya geldiği anda kalbi durmuştu,ama bize süpriz yapıp tekrar yaşamayı seçti ufaklık. Bunda en büyük pay size düşüyor bebeği zamanında bulmasaydınız şuanda hayatta olmaya bilirdi.Tetkiklerimizi yaptık durumu daha da iyiye gidiyor.Artık burda durmanıza gerek yok.Polislere de haber verdik her yerde ailesini arıyorlar.Daha fazla burda yorulmayın demişti.
Yorulmadım ben doktor bey,asıl siz yoruldunuz.Teşekkürünüz içinde sağolun hiçbir şey yapmadım oysa ki.Sizden tek ricam bebeği görmek.Beni geri çevirmeyin lütfen demiştim. Beni kırmayıp kabul etti.Bebeğin odasına gittik.Meğersem bebek kızmış.Daha bir mutlu olmuştum.Kız çoçukalrını çok severdim.Hemşire bana yatağa oturmamı ve bebeği kucaklamamı istedi.Bunu yapabilirmiydim bilmiyorum. Daha önce hiç bebek kucağıma almamıştım.Ya düşürürsem diye korkmaya başlamıştım ki.Hemşire hanım korkma ben sana ne yapman gerektiğini söylicem demişti.
Hemşirenin masmavi gözleri simsiyah saçları vardı.Ne çok kilolu ne de çok sıskaydı.Yaşı benim yaşlarımda vardı.25 ya da en fazla 26ydı.Buram buram nane kokuyordu.Bebeği kucağıma verdiğinde gözlerimi ondan çekip bebeğe baktım.Siyah gözlerini açmaya çalışıyordu. Hemşirenin dediğine göre bir aylık anca vardı.Ne çok üzülmüştüm ona demek bir aylıkken bırakılmıştı.Gözümden bir yaş süzüldü bebeğin yanağına doğru.olOnu koklamak istedim acaba nasıl kokuyordu.Kokusunu içime çekerken dalıp gitmiştim uzaklara. Annem bir bebeğin cennet koktuğunu söylerdi.İlerde bir çocuğun olursa annam böyle derdi diye söylersin demiştiCennet nasıl kokardı bilmem ama bu bebek saf bir çiçek gibi kokuyordu.Kokusu özel ama bir o kadarda keskin.Ah be annacım yaşasaydın da görüşeydin şu halimizi hiç dermiydin ki çöp arabasının içinde bulunan bir bebek böyle kokardı diye.Ah ah.
Bebekle ilgilendikten sonra eve gitmeye hazırlamıştım ki hemşire telefon numaramı almış bebekle ilgili olayları bana anlatacağını söylemişti aklımın bebekte kalacağını anlamıştı demek.Telefon numaramı verdim.Her durumda bebekle ilgili şeyleri anlatmasını istedim.Tamam dedi .Tam gidecekken bana koşa koşa gelip sarıldı.Kulağıma fısıldadığında sözleri beni benden almıştı.İlerde çok iyi ve şefkatli baba olacağını biliyorum demişti.Gercekten de iyi bir baba olacağımı bilmiyordum ama bu hemşire yani Elifin çok iyi anne olacağını biliyordum.Bebeğe öyle bir bakışı vardıki beni bile mutlu etmişti beni bile.Ben bu hayattan pek mutluluk alamamıştım ama bebek bana büyük bir mutluluk getirmişti.

ŞİMDİ OKUDUĞUN
Takma Bacağım
General FictionHangi yıldayım, saat kaç yada nerde uyandı mı bilmiyorum.Tek bildiğim şey canımın yanması.Vucudumun ağrısının yanında sanki bir şeyler eksik ,sanki beni ben yapan ama beni benden alan bir eksiklik.Gözlerim kapanıyor,her şey bulanıklaşıyor.Anne nerde...