Takma Bacağım

Künye

20 Yıl Önce Hastahane Günlükleri

Elif Hemşirenin Anlatımından

Yusuf'la konuştuktan sonra bebeğin yanına gitmiştim.Mışıl mışıl uyuyordu yavrucak.Bu dünya da en savunmasız varlıklar yeni doğmuş bebeklerdir benim için.Ki bu düşüncemin sonuna kadar arkasındayım .Şu güzleiğe bir baksanız zaten benim düşüncelerime hak verirdiniz.Ben bebeğin ne kadar tatlı olduğunu düşünürken bir anda aklıma Yusuf gelmişti.Yusuf'la tanışalı az bir zaman olmuştu ama ona çok alışmıştım. Alışılmayacak gibi de değildi durumum.Yusuf'u ilk gördüğüm de bebek kucağında acil de 'Yardım edin 'diye bağırmıştı.Sonrasında bebeğin yanından hiç ayrılmayıp,her gün durumunu sormuştu bebişin.Kendi canı kanı değildi bebek ama onu canıymış kanıymış gibi koruyordu,sahipleniyordu.Aslında neden bu kadar bebeği sahiplendiğini anlamıyordum.Galiba ailesinin yokluğunu bebek sayesinde gideriyordu.

Babam Yusufla ilk tanıştığı zamanı anlatmıştı.Bana Yusuf normalde inşaatlarda ya da insanların yüklerini taşıyabileceği yerlerde çalıştığını söylemişti.Babam iş çıkışı kahvede otururken Yusuf yorgun argın kahveye gelmiş herkesin yanı dolu olduğu için babam 'Gel oğlum yanım boş 'diye yanına çağırmış.Yusuf yüzünde ki gülümsemeyle babamın yanına oturmuş.Babama selam verip konuşmaya başlamışlar.Yusuf iş arayışında olduğunu hala düzgün bir iş bulamadığından yakınmış.Babamın yüzü bir anda aydınlanmış.Ee oğul gökte ararken yerde buldun işi deyip
Yusufun sırtına vurmuş.Yusufun yüzünü görmeliydin demişti.Çocuk utanmasa dansöz gibi kıvıracaktı oracıkta deyip gülmüştü.Babamın işi bırakacağını yerine genç ama bir o kadar da işi sağlam yapacak bir eleman aradığını söylemiş.Zaten Yusufu ilk gördüğünde üstünün halinden de daha iyi bir çalışan bulacağını düşünmemiş.

Babam o zaman zarfında emekliliğini vermiş benim okulum için taşınma işlemlerini hallediyordu.Hala Yusufla görüştüğünü çok iyi bir insan olduğunu anlatıp dururdu bana.

Bir keresinde ben İzmir de okurken babam eve dalgın bir şekilde gelmişti.Eski oturduğumuz yere gidip arkadaşlarını görmek istediğini söyleyip İzmir den Zonguldağa gitmişti.2 günün ardından geleceğini de söylemişti.Akşam eve böyle üzgün geldiğini gördüğüm de ben de üzülmüştüm onun bu haline. Durumunu sorduğum da bir şey olmadığını sadece yorulduğunu söylemişti .Pek inanmadığımı söyleyen bir bakış atığımda,gözünden de bir şey kaçmıyor deyip yanına çağırmıştı.Bana olan biteni anlatınca ben de üzülmüştüm .Yusufun babasını çok önceden tanıdığını.Birlikte çöp işine girmeden önce inşaatlar da çalıştığını .Yusufun babasını çok sevdiğini anlatmıştı.Yusuf daha küçükken babasını nasıl kaybettiğini anlatmış babama.Bu işe girmeden önce babamla Yusufun babası Ali abi kavga edince daha hiç konuşmamışlar.Babam daha helalik istemeden Ali amcanın uzun yılar önce öldüğünü öğrenince üzülmüştü haliyle.

Babamın bu halini görünce bende üzülmüştüm.Uzun yılar önce barışsalardı babamla Ali abi , belkide babam şu anda pişmanlık duymazdı.Ama olan olmuştu babam artık Ali abinin yadigarı diyip Yusufa sahip çıkmak istiyordu.Ama yine Yusuf bu hayatta tek savaşıyordu.Yusuf babama çok hürmet ediyordu çok seviyordu ama uzakta oldukları içinde çok konuşamıyorlardı.Zaten Yusufta bu hayata alışmış gibiydi.

Babam o yıllarda Yusuftan çok haber alamıyordu.Yusuf artık kendi hayatına bakmıştı. Yalnız olmaya alışmıştı. Babam telefonunu kaybettiğinde de haberini alamamıştı yaşlı olduğu içinde hiçbir yere gidemiyordu.Zaten bende hiç görmemiştim Yusufu.Zaman öyle gelip geçmişti.Şuan ben Zonguldakta görev yapıyordum.Babam İzmirdeki evde kalıyordu.Yusuf hala burda ki yaşantısına devam ediyordu.Bu yaşantısına artık bende bebek de dahil olmuştuk.

Yusuf küçük yaştan beri yalnız olunca bu bebek ona iyi gelmiş gibi hissediyordum.Hep tek kişilik yaşantısının belki de bu bebekle birlikte daha huzurlu olacağını biliyordum.Yusuf bebeği benimsemiş olacak ki kimseye bırakacağını sanmıyordum.Bu bebeği sevdiğini de varsayarsak yalnızlığı da bu bebek sayesinde gidebilirdi.Bu düşünce beni mutlu etmişti. Bebek de yalnızdı Yusuf da bu şansı birbirlerine verebilirlerdi.