Takma Bacağım

Herkes Ederi Kadar

20 Yıl Önce Hastane Günlükleri

Bebek hastane de gözetim altında kalıyordu.2 gün olmasına rahmen tetkikleri sürüyordu. Daha sağlık durumu çok da iyi değildi.Ama hayat da devam ediyordu hep bebeğin yanında olamıyordum ,işe gidip geliyordum .İşten yeni gelmiş evde oturuyoken.Aklımda Elif hemşire vardı .Ne kadar merhameti bir insandı. Bebeği tutuşu,öpüşü ona olan tavırları o kadar güzeldi ki bu davranışlarına mest olmuştum. İlerde çok iyi bir anne olacağı o kadar belkiydiki,ona annelik çok yakışırdı.Keşke hep bebekle elifin yanında olabilseydim.Yapacak çok da bir şeyim yoktu bu konuda.Ama yanlarında olmak gibisi de yoktu şimdi.

Zaman geçmiş tam gece yarısı olmuş uyuyordum ki telefonun çalmasıyla irkildim.Elif hemşire arıyordu. Genelde bu saate aramazdı.Bebek için sabahları arar her şeyi anlatırdı bana.Ama bu sefer ki hayra alamet değildi.Besmele çekip telefonu açtım.Elif telefonun ardından hıçkıra hıçkıra ağlıyordu.Bebeğin ateşinin çıktığını havale geçirdiğini söylemişti.Apar topar kalkıp hastaneye doğru gidiyordum.Bebeğin daha ismi bile yoktu.Kimse isim koymamıştı ona .Ben adının Elif olmasını istiyordum.Hem elifin çok güzel bir manası da vardı.Elif sözlükte dost,tanıdık,ışık saçan güzel kız anlamına gelir.Anadoluda ise kibar,narin,yapılı,ince ve uzun manasında kullanılır.Bu isim hem bebeğe de yakışırdı.Tabi yaşayabilir ve hayatta tutunmayı başarırsa.

Hastaneye vardığımda bebeğin odasına doğru ilerledim.Elif hemşire ağlıyordu.Beni görür görmez daha da bir ağlamaya başlayıp yanıma geldi. Burnunu çekip başladı sözlerine.Bebek sabah sütünü içip sürekli uyuyordu.Ondan önce ki akşam da ağladı gazı yüzünden.İşlerimi bitirmiş yanına gelmiştim ki ateşi 38 olmuş.Soğuk soğuk terliyordu.Doktoru çağırdım.Zaten doktor ateşini düşürmek için elinden geleni yaptı ama bizim kızın ateşi düşmeyip daha fazla yükseldi .Doktor havale geçirdini söyleyincede hemen seni aradım.Elifin bu hali kalbimi parçalamıştı.Bebeği sahiplendiği ne kadar da beliydi.Bebek için üzülüyordum.Bu kız daha hayata gelir gelmez nelerle uğraşıyordu .Allahım nolur ona bir şey olmasın.O bebek benim bu hayatta tutunabilecehim tek umudumdu.Umudumu elimden alma yarabim.

Saatler ilerledikçe ufaklığın durumu çok yavaşta olsa iyiye gidiyordu.Bizde elifle koridorda yan yana oturuyorduk.Elif bana bebekle çekilmiş fotoğrafları gösteriyordu.İkiside çok tatlı görünüyordu.Bebek iyileştiğin de bende onunla fotoğraf çekecektim.Bir anımız olurdu hem.

Saat sabahın beşi olmuş elif omzunda uyuyordu.Git gide bu kızdan hoşlanmaya başlıyordum.Şaçları,gülünce kızaran yanakları,renkli gözleriyle hayalerimde bile olmayan perilere benziyordu.Tek sorun şuydu ki hayatlarımız.Benim hayatım bitik tek katlı bir gecekondu da yaşıyor olmam mesleğimin de çöpçü olması.Çöpçülükte ben hiçbir sorun görmüyorum.Sonuçta ekmeğimi kazanıyorum.Ama elife olan duygularım çoğalır ve onu sevdiğimi söylersem o beni kabul edermi o durumu bilmiyorum işte.Ben yoksul bir ailede büyümüştüm.Şu an oturduğumuz evde oturuyorduk yine.Annem ev hanımı babam da inşaat işçisiydi.Mutlu bir yuvamız vardı.Ben sekiz yaşımda babam inşaatan düşüp ölmüştü.Annemle ben kalmıştık Ben okuyayım diye temizliğe giderdi.El işi örerdi.Ama lise ikide de annemi kaybetmiştim.Okumam yarıda kalıp her türlü işe gitmeye başlamıştım.Hem öksüz hem yetimdim.18 yaşıma gelince de belediye de bu işi bulmuştum.Şuan 25 yaşındaydım.İşimi bırakamam çünkü herkes iş ararken bu aptallık olur. En iyisi bu sevdadan vazgeçmek.Ben bunları düşünürken doktor yanımıza geldi.Bebeğin ateşlenmesi nedeniyle havale geçirdiğini akşamdan sabaha kadar durumunun daha iyi olduğunu ama hala hastane de kalması gerektiğini söyledi.

Saat sekize geliyordu işe gitmemek lazımdı. Elife bakıp ben artık gideyim iş beklemez dedim.Bana bakıp ne işte çalıştığımı sormuştu.Belediyede çöpçü olduğumu söylediğimde vay be benim babamda çöpçülük işiyle uğraşıyordu.İki yıl önce emekli olmuştu adı halil tanırmısın?Halil mi bu Halil atmacamı?diye sorduğumda evet o nerden bildin demişti.Halil abi beni işe almıştı ordan biliyorum ne şans be dedim.Oda evet dedi.Bana en son birini işe almadan emekli olamam demişti babam.Vay be O temiz kalpli,merhametli kişi sensin demek bahsetmişti bize de seni.Ama tanışmak nasip olmamıştı.Bunları duyduğumda şok olmuştum.Halil abi emekli olacağı sıralarda kendi yeri için birini arıyordu. Beni de tam işsiz olduğum sıralarda bulmuştu.Demek halil abimin bahsettiği kızı elifmiş.Bana bir kızının olduğunu hanımının bir kazada öldüğünü söylemişti. Hayat nerden nereye getirmişti bizi.Eliften babasının telefon numarasını vermesini istedim.En yakın zamanda da buluşup konuşmak istediğimi söyleyip söylemeyeceğini sordum. Elbette sorarım dedi.Hastanenin çıkışına gelirken benimle hayırlı işler dedi.Sanada hayırlı işler dedim.El salayıp içeri girdi.Belki bir şansım daha vardır nerden biliyoruz.Ah be elif bebek senin sayende hayata daha sağlam bakmayı öğrendim.Elif bebek demiştim çünkü küçük umut kırıntımın adı Elifti.