WAY: Ayrxton Wrecker [COMPLETED]

< 12 >

Pagkalabas ko ay muntik na akong matumba at buti nalang dahil nasalo ako ng butler ko.

"Miss Mavy! Ayos lang po ba kayo?" Ian asked, my butler.

"Yeah, I'm okay. Nawalan lang ng balance." inayos ko ang aking sarili at iniabot naman ni ian ang mga libro ko.

"Sigurado po bang okay lang kayo?" paninigurado niya ng mapansing may takas ng luha ang mukha ko.

Mapait akong ngumiti at tumango. Lumabas na kami ng hospital at nagpunta sa cafe. Si ian na ang inutusan kong magorder at inilabas ko naman ang gamot at ininom yon. Kailangan kong gumaling dahil hindi ako pwedeng magkasakit.

Buong klase ay halos wala akong natutunan dahil walang pumapasok sa isip ko kundi ang mga salitang binitiwan ni wrecks. I understand that he doesn't remember me pero ang sakit pala niya magsalita.

At isa pa, nanlalabo na ang mga paningin ko at pilit ko iyong nilalabanan. At halos maiyak na ako ng saktong magpaquiz ang teacher sa major subject ko at halos wala akong maisagot. Damn, I'm doomed.

Natapos ang klase at ng sandaling tumayo ako sa aking pagkakaupo ay nanlabo na ng tuluyan ang aking paningin at hindi ko na alam ang sumunod na nangyare.

Nagising ako at puting dingding agad ang naaninagan ko. Napatingin naman ako sa paligid at mukha ng butler ko ang tumambad sa akin.

"Miss mavy! Mabuti naman at gising na po kayo."

Napahawak ako sa aking ulo at marahang umupo.

"Where am I?"

"Nasa hospital po kayo. Dalawang araw na po kayong tulog."

Napamulat naman ako sa narinig ko.

Ano? Dalawang araw akong tulog?!

"Huh? B-bakit? Ano bang nangyare sa akin? Si wrecks? Nasan siya?" nalilito kong tanong.

I can't find wrecks!

Napakamot sa kanyang ulo si ian.

"Nahimatay po kayo sa school niyo e. Dinala po kayo dito nung kaibigan niyong lalaki at si sir ayrxton po..." tila ba hindi sigurado si ian kung sasabihin ba niya sa akin. "...umalis na po kase si sir ayrxton. Na-discharged na po siya sa hospital dahil iyon po ang gusto niya."

Tila ba napantig ang tenga ko sa narinig. What? He left already?! No way!

"U-umalis siya? San siya nagpunta?!" nagaalala kong tanong at napatingin sa mga nakakabit sa akin at inalis iyon.

I need to go!

"Umuwi na po sa kanila, miss mavy."

Huh? Saan?

"S-saan daw siya?"

Nagkamot uli sa kanyang ulo si ian. "Hindi ko po alam, miss mavy. Pero sigurado po, si chel, alam niya kung nasaan si sir." Ani ni ian.

Pumunta naman ako sa dating kwarto ni wrecks at wala na nga talaga siya. Pero nandoon parin ang mga gamit ko kaya nagbibis na ako doon para puntahan siya.

I called ate chel and thank God dahil sumagot siya.

"Hello mavy? Kamusta ka? Okay ka na ba?"

"Y-yes. Ate chel, where's wrecks? He's gone in his room."

"Oh! Umuwi na siya sa mansiyon nila! Eh, hindi nga ako pumayag pero nagpupumilit si sir na umuwi."

I sighed.

"Can you text me the address? I'll go to him."

"Okay, no problem."

I ended the call and I received his address. Sinabi ko naman sa butler ko iyon at bago pa ako tuluyang makaalis ay pinayuhan muna ako ng doktor na huwag kong papagudin ang sarili ko dahil these past few weeks ay sobrang stressed at pagod na ang katawan ko kaya hindi na kinaya lalo na at nagpaulan pa ako nun.

Sa laguna siya naroroon dahil nandoon ang mansiyon nila. Does he know already about his father? Gumapang ang kaba sa aking dibdib.

Dumaan ang ilang oras at nakarating na kami sa tapat ng mansiyon nila. Lumabas ako at hinarap ang guard na ayaw kaming papasukin.

"Hi! Andyan ba si wrecks?"

Kumunot ang noo ng guard at tinignan ako ng taas hanggang pababa. Napalunok ako.

"Hindi kami nagpapaunlak ng bisita, miss."

Huminga ako ng malalim at ngumiti. "I am Mavy Decares, tito Edward told me to take care about wrecks. Now, if you excuse me please. I need to talk to him."

Matigas na ekpresyon parin ang ipinakita ng guard at wala atang balak na papasukin kami o ako man lang. Damn.

"Sorry miss, wala pong sinabi si sir na magpapasok ng kung sino man."

"I understand. Pero kailangan ako ni wrecks, kakalabas niya lang ng hospital. I needed to talk to him and take care of him."

Hindi kumbinsido ang guard sa sinabi ko kaya hindi parin niya ako pinapasok. Kaya naghintay nalang ako hanggat papasukin niya ako.

"Miss, umalis kana. Wala kang mapapala dito, magsasayang ka lang ng oras mo." tila ba naawang sambit ni manong guard.

"Please, papasukin niyo na po ako manong guard. Kilala po ako ni wrecks!"

"I don't know you."

Nagulat naman ako ng lumabas si wrecks sa guard house at matalim ang mga titig na ibinigay sa akin. Bumilis bigla ang tibok ng puso ko ng makita siya.

"Wrecks!"

Lumapit siya sa akin at halata ang di pagkagusto sa kanyang mukha na makita ako dito.

"Why are you here? Haven't I told you that I don't know you and I want you to leave me alone? Why are you always following me?"

I guess I have no choice anymore.

"I am now the new president of Arktwood Corporation."

Kita ko ang pagkagulat ni wrecks sa sinabi ko. Napabuntong hininga na lamang ako at kinuha ang papel na nagpapatunay na ako ang bagong presidente ng kompanya nila.

"I need to take care of you, wrecks. I promised with tito ed that I will take care of you and I promised to myself that I'll protect you with all my life no matter what happen because you saved my life..." tumakas ang mga luha sa aking mata kaya pinahid ko iyon at tinitigan parin si wrecks na mukhang naguguluhan. "...and I can't just stand here and do nothing because I am the reason behind all of this. You happened to save my life and you almost die because of me. This is all my fault, wrecks. None of this happened if it's not because of me. Damn, just please...let me take care of you and once you're already fine, totally fine, I promise, I'll s-stop following you anymore."

Nanlaki naman ang aking mata ng makitang papalapit na sa akin si wrecks at bigla niya akong niyakap.

Nanindig ang aking balahibo ng sandaling lumapat ang kanyang labi sa aking tenga. At tuluyan akong napahagulgol ng sandaling marinig ko ang mga salitang iyon mula sa kanya.

"Fuck. Stop crying, young lady. Shh, hush now..."