EVREN; Sekiz yıllık büyük aşkın doğurduğu büyük bir hediyeydi.
[+18 sahneler barındırmaktadır.]
________________________________
#9 Kadın
#8 Evren
#4 Doğum
#3 Vurgun
#8 Deliler Hastanesi
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BölümŞarkısı - SertabErener "İncelikler"
☁️
Hayat çok kısa göstermek lazım sevgiyi, söylemek değil göstermek daha güzel. Ben Mecnun'un Leyla'yla ya da Leyla'nın Mecnun'a bir kere bile "seni seviyorum" dediğini sanmıyorum. Zaten seviyorsan "seni seviyorum" demiyorsun ki yaşıyorsun, gösteriyorsun onu. Dünya'nın en güzel şeyi. Ölmek istemezdim severken ya da sevilirken... Gerçekten sevilinirken öbür türlü yaşamakta ölüm, yani sevgisiz.
Uğur'la yemeğe çıktığımız akşamın ardından, sabah elimde bir takvim, heyecanlı heyecanlı ilacı kullanmayı bekliyordum. Babamın hazırladığı kahvaltıda hızlı hızlı yemeğimi yerken o da Müge Anlı izliyordu.
"Şunlara bak, ne aileler var."
"Ee baba, millet ve değer bilmemeleri. Çocuğun yerinde olsam biyolojik ailemi aramam bile." demiştim, çünkü aramazdım. Ben anne olamıyordum, dileyen o kadar çok kişi vardı ki ve insanlar düşünmeden veriyordu.
Yemeği yedikten sonra burnuma sıktığım spreyi içime çektim iyice. Tek bir damlası ziyan olmamalıydı bana göre.
Ardından Uğur'u arayarak uzun bir süre konuşmuştum. Keşke diyordum hâlâ, keşke o benim olmasaydı. Çünkü benim yerim bu hastanede değildi o zaman. Evimdi, ama Uğur'suz evim. Yaşadığım onca saçma şey ardından beni buraya tıkmayı çözüm yolu bulmuştu, sağ olsun kendileri. Oldukça zekiydi (!)
