Στοίχημα; Στοίχημα.{TYS_GR}

Μέρος 10ο

Μάρκος

Ξύπνησα από τον ήχο του κινητού μου. Στην οθόνη αναβόσβηνε ο αριθμός του Στέφανου.

-‘’Έλα τι έγινε;’’ Τον ρώτησα και χασμουρήθηκα.

-‘’Ζήτησα από τη Φαίη να χωρίσουμε.’’

Ώπα τι;

-‘’Γιατί;’’ Τον ρώτησα.

-‘’Αφού δεν θα μπορέσω να συνεχίσω στο σχολείο, δεν θα έχω χρήματα, δεν έχει δει που μένω και καλύτερα να μην το μάθει.’’

-‘’Τη χώρισες έτσι απλά;’’ Τον ρώτησα.

-‘’Ναι..’’

-‘’Δεν είναι από αυτές που θα σε θέλουν για τα χρήματα, μίλα της. Δεν χρειάζεται να το διαλύσετε γι’ αυτό.’’ Του είπα.

-‘’Είναι ήδη αργά. Τώρα ούτε να με ακούσει δεν θέλει.’’ Μου απάντησε.

-‘’Έτσι όπως τα ‘κανες..’’ ξεφύσηξα.

-‘’Θα με βοηθήσεις; Μίλα στη Φαίη’’ Μου είπε.

-‘’Καλά εντάξει’’ και του το έκλεισα.

Φόρεσα γρήγορα το μπουφάν μου, πήρα τα κλειδιά μου και έφυγα.

Ανέβηκα στη μηχανή μου και ξεκίνησα για το σπίτι της Φαίης, αλλά τι να πήγαινα να κάνω; Οι γονείς της θα φρίκαραν αν με έβλεπαν τέτοια ώρα στο σπίτι τους, ήταν αρκετά αργά. Μου ήρθε ιδέα!

Δυσκολεύτηκα να βρω το δρόμο τώρα το βράδυ αλλά στο τέλος τα κατάφερα. Περίμενα κανά τέταρτο έξω από το σπίτι της χωρίς να ξέρω τι να κάνω. Εκεί που ήμουν έτοιμος να σηκωθώ να φύγω άνοιξε η πόρτα και την είδα να βγαίνει έξω τρέχοντας.

-‘’Ειρήνη!’’ της φώναξα.

Γύρισε και με κοίταξε έντρομη.

-‘’Τι κάνεις εδώ;’’ Ρώτησε.

Έτσι περνούσα είπα να πω ένα γεια, συνηθίζω να στήνομαι στις 11 το βράδυ κάτω από τα σπίτια κοριτσιών που μου αρέσουν και να ξέρω τη διεύθυνσή τους αφού τις έχω παρακολουθήσει τα πρωινά. Μόλις είπα ότι μου αρέσει;

-‘’Πρέπει να πάμε κάπου.’’ Προτίμησα να της απαντήσω, δεν ήθελα να με θεωρήσει κανένα psychoπου την παρακολουθεί.

-‘’Δεν γίνεται πρέπει να πάω στη Φαίη.’’ Μου απάντησε.

-‘’Με αυτό έχει σχέση. Ανέβα θα κρυώσεις’’ το τελευταίο το παρέλειψα.

Της έδωσα το κράνος που φορούσα. Ανέβηκε γρήγορα.

-‘’Κρατήσου από μένα’’ της είπα.