Στοίχημα; Στοίχημα.{TYS_GR}

Μέρος 9ο

Ειρήνη

Την επόμενη μέρα μόνο μάθημα δεν έκανα. Έμοιαζε πιο πολύ με πρόβα στο θέατρο αν και ήταν αλλά στις μαθησιακές ώρες. Καλύτερα βέβαια γιατί είχα και 8ωρο, το οποίο δεν παλεύεται με τίποτα. Η κ. Παπαδοπούλου πήρε τα παιδιά του θεάτρου, που είχαν δηλώσει από την αρχή της χρονιάς και κάποιες εξαιρέσεις… τον Μάρκο δηλαδή. Ήταν αρχές Απριλίου και ακόμη δεν είχαμε ξεκινήσει. Ήμουν κάπως αγχώδης τύπος γενικώς αλλά αυτό ξεπερνούσε και τα όριά μου.

Δεν περίμενα και τίποτα παραπάνω καθώς οι πηγές της Φαίης δεν ήταν ποτέ αλάνθαστες. Βρισκόταν κι αυτός εκεί και φαινόταν να είχε βαρεθεί τη ζωή του πριν ακόμα να έχουμε ξεκινήσει. Μπορεί να ήθελε να χάσει και μάθημα, πολύ λογικό. Από τη στιγμή όμως που μπήκα στην αίθουσα βάλθηκε να με κοιτάζει αλλά χωρίς να μου μιλήσει. Τι να πει κιόλας; Που να ήξερε τι πληροφορίες έχω εγώ γι’αυτόν.

Το σενάριο το έγραψε η ίδια η Παπαδοπούλου. Ήμουν κάπως επιφυλακτική.

Το έργο θα περιστρέφεται γύρω από έναν έρωτα την περίοδο του πολέμου. Ονομάζεται ‘’Στη σκιά του πολέμου’’ και έχει να κάνει  με έναν ξεπεσμένο τραγουδοποιό που έχει στερέψει από έμπνευση και όλα του φαίνονται μονότονα και βαρετά. Προσλαμβάνει μια νεαρή κοπέλα, η οποία είναι φυγάς και αργότερα τον επηρεάζει και γίνεται η μούσα του. Όμως εκείνη την καταδιώκουν και εκείνος για να την προστατέψει φεύγει μαζί της αφήνοντας όλα τα άλλα πίσω του.

Επανέλαβα στον εαυτό μου την υπόθεση που μας εξήγησε η Παπαδοπούλου. Το θεατρικό ήταν κάπως σαν μιούζικαλ με λίγα τραγούδια.

-‘’Ειρήνη, έχεις τον ρόλο της Λίζας’’ μου αναφώνησε η καθηγήτρια.

Η Λίζα ήταν η πρωταγωνίστρια και ανακουφίστηκα που το άκουσα.

-‘’Για τον ρόλο του Φοίβου δεν έχω καταλήξει ακόμα ποιος θα τον πάρει. Σκέφτομαι να είναι ο Ηλίας ο πρωταγωνιστής μιας και όλες τις χρονιές που παίρνει μέρος δεν με έχει απογοητεύσει αλλά μήπως έχει καταντήσει κουραστικό και θα ήταν καλύτερα να πάρει κάποιος άλλος τη θέση του. Για παράδειγμα ο Μάρκος.’’

Ταράχτηκα κάπως. Εγώ και ο Μάρκος συμπρωταγωνιστές. Όταν είπε το όνομά του, η καρδιά μου ξαναγύρισε στη θέση της. Τον Ηλία δεν φάνηκε να τον νοιάζει καθόλου, αλλά τον Μάρκο πολύ. Το είδα στα μάτια του όταν διασταυρώθηκαν τα βλέμματά μας. Του χαμογέλασα και μου το ανταπέδωσε. Τις επόμενες ώρες αρχίσαμε να διαβάζουμε το σενάριο, να προετοιμάζουμε τις πρώτες σκηνές, το φωτισμό, τα κουστούμια και γενικά επεξεργαζόμασταν και την τεχνική μας στο χορό και στα τραγούδια.