PAPATYA

》TOZLARA ÜFLE 《

Bugün günlerden mazi Papatya.
Haftalardan unutulmuşlar. Aylardan Hatıralar. Ve senelerden acılar.
Hani bana dedin ya Papatya, "Hisset maziyi" diye. İşte bugün üfledim geçmişin tozlarına dediğin gibi. Düşündüm yaşadıklarımızı, hayal ettiklerimizi, yapamadıklarımızı. İstediğimiz tonlarca şey varken hepsini unutup 5 dk konuşabilmeyi istediğimiz günleri hatırladım. Her anı düşündüm, hatırladım ve bir daha özledim. Hayat saçma belki, yaşanan bazı şeylerde öyle. Ama anılar, acı versede güzeller.
Ve vakit geldi artık...
Gidiyordu artık. Veda bile etmeden. Hemde yanlışmı doğrumu bilmeden kızgın bir şekilde gitti. Iste o an öldüğünü anladım. Söylediği onca şeye gurur yaptım.
Ve işte tamda o zaman anladımki aşkta gurur olmaz. Ama şunu daha iyi anladım. Güven yoksa gurur var. Gururumdan zırnık koklatmadan bitti, gitti. Tek sözüm "Giden, gittiği gün bitti." Buna inanarak yaşadım. Ama şu ki gitmiyorda, bitmiyorda.
Bugün üstünden 313 gun 03:12 dk geçti. Bunu bile unutamıyorsun işte. Çünkü insan asıl unuttum diyorsa hatırlıyordur. Hatırlıyorsa zaten unutmamıştır. Neyse, hayat işte. Nede olsa bize mutluluk yok. Son kez denizin maviliğine su akıttım bu gece. Son kez. Dahası yok Papatya. Sorma bana geçmişi. Onlarca tozun yerine çarşaflar örtüyorum şimdi. Yaralarada pansuman yok artık. Gelen gideni aratır diyorlar ya Papatya. Iste o yüzden ben bana gelen yolları kapattım. Gelmek isteseler gelemezler. Sorarlarsada "Ben maziyi aramak istemiyorum."
"Unutmak, insana verilmiş en güzel hediyedir." dedim.
"Hatıralar hayattır, unutursan ölürsün!" dedi.
Yine unutmama izin vermedi.
•Sen, başka güle gidişini izledin.
•Bende, sularını kumumdan çekip başka kumlara gidişini izledim.
Kumumu kurutan Güneş'e nefretim sonsuz.
İşte bu yüzden;
Geceler bana "Good Morning"
♡♡♡