Tahimik lang ako habang pinagmamasdan na mamili ng chips at juice si Hidden. Wait, Juice!? No! I want Chuckie!
Hinampas ko siya sa balikat kaya napalingon siya sakin.
"Ayoko niyan, gusto ko Chuckie." I pouted my lips.
"Haha! Okay, just don't pout your lips...uhh that makes me creep, para kasing gusto mo ng halik." Lumaki ang butas ng ilong ko dahil sa sinabi niya.
"Are trying to say na gusto ko nang halik mo? Ang kapal!" He just shrug then pay the foods. treat niya daw eh.
Bitbit niya sa isang kamay ang isang plastic bag na naglalaman ng pagkain na binili niya at hilahila naman ng isang kamay niya pa ang kamay ko. Grabe na ha, hilahin ba naman ang kamay ko?
"Saan ba tayo pupunta?" Nakaramdam ako nang inis ng hindi siya sumagot. No one dare to ignore my question! At siya, siya ang ikalawang tao na hindi sumasagot agad sa tanong ko! How could he do that, he's not even my friend, at bakit niya ako hinihila lang!?
"Ano ba! 'Wag mo nga ako hinihila nang hinihila dyan! Malapit na kaya mag dismiss ang mga klase!" Ilang minuto na lang ay uwian na, lagot ako nito sa butler ko 'pag hindi agad ako naka-uwi. May mahalagang sasabihin pa naman ang parents ko kaya dapat ay maaga talaga akong umuwi.
Nagtaka ako nang malaman kung nasaang lugar kami.
"Anong ginagawa natin dito sa music room?" I asked wondered.
"Hmm...wala akong maisip, at saka gusto ko kumanta ka." Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya.
"Ba't naman kita kakantahan? Duh, ayoko nga."
"Tsk, sinong nagsabing kakantahan mo 'ko? I said I want you to sing not for me but for you." Kahit nagtaka ay lumapit na lang ako sa isang couch at umupo.
"Okay...so anong gagamitin kong instrument?"
"I don't know, just choose one."
Nilibot ko ang tingin hanggang sa mahagip nito ang isang piano. Shocks! Piano, matagal tagal na rin akong hindi nakakagamit nito. Tumingin ako kay Hidden na nakatayo parin sa pwesto niya kanina pa. Ngumiti ako at tinuro ang piano na nasa kaduluhan nang music room, tago yata ang lugar na 'yun.
Tumakbo ako papunta doon at umupo. Tinanggal ko ang nakatakip sa piano at inayos para sa tutugtugin ko. Binuksan ko ang ilaw sa gilid para sa part ng piano.
Nagsimula ko nang pindutin ang piano habang umupo naman sa tabi ko si Hidden na nakikinig.
"Scrolling through my cellphone
for the 20th time today
Reading that text you sent me again
Though I memorized it anyway
It was an afternoon in December
When it reminded you of the day
When we bumped into each other
But you didn't say hi
'cause I looked away.."
Napapikit ako habang dinadamdam ang bawat lyrics na kinakanta ko. This is my favorite song, anyway. Ang sakit nung lyrics.
"'Cause it's 12:51....
And I thought my feelings were gone
But I'm lying on my bed
thinking of you again
And the moon shines so bright
but I gotta dry these tears tonight
Cause you're moving on and I'm not that strong to hold on any longer."
Ibinuka ko ang mata nang maramdaman ang dalawang pares ng matang nakatitig sakin. And there, I saw him staring at me with an amuse looked. Napangiti ako at pinagpatuloy ang kanta. Pero agad akong natigilan ng kumanta siya.
"As the sky outside gets brighter
And my eyes begin to tire
I'm slowly drowning in memories of him
And I know it shouldn't matter
As my heart begins to shatter
I'm left to wonder
Just how it should have been, yeah...."
