Świt pierwszego dnia szkoły wstał jasny i promienny. Chłopcy z najmłodszych klas wpadali pędem do łazienki, myli się w pośpiechu i mknęli z powrotem do pokojów, by zdążyć się ubrać i spakować przed lekcjami.
- Te siódmaki są tak nerwowe, że z wrażenia narobią zaraz w gacie - stwierdził Neil, ochlapując sobie twarz zimną wodą.
- Ja czuję się podobnie - wyznał Todd.
- Nie przejmuj się. Pierwszy dzień zawsze jest trudny - pocieszał Neil. - Jakoś sobie poradzimy. Zawsze jakoś sobie radzimy.
Skończyli poranną toaletę, ubrali się i pobiegli do budynku szkolnego na pierwszą lekcję chemii.
- Nie powinienem był spać tak długo - rzucił Neil. - Ominęło mnie śniadanie i burczy mi teraz w brzuchu.
- Mnie też burczy, ale z innych powodów - powiedział Todd, gdy wchodzili do laboratorium.
Knox, Charlie, Cameron, Meeks i inni uczniowie siedzieli już na swoich miejscach. Łysiejący nauczyciel w okrągłych okularach rozdawał przy katedrze opasłe zbiory zadań i ćwiczeń laboratoryjnych.
- Poza zadaniami z podręcznika - mówił surowym głosem - każdy z was będzie musiał wykonać dowolne trzy eksperymenty laboratoryjne i co pięć tygodni będzie zdawał mi sprawozdanie z jednego z nich. Na jutro proszę się przygotować do pierwszych dwudziestu zagadnień z pierwszego rozdziału.
Charlie Dalton spoglądając to na tekst w podręczniku, to na nauczyciela, w rozpaczy wzniósł oczy ku niebu. Z niedowierzaniem spojrzał na Knoxa Overstreeta. Obaj z dezaprobatą pokręcili głowami. Todd był chyba jedyny w klasie, który zdawał się nie być przejęty ani poleceniami w podręczniku, ani tym, co mówił nauczyciel.
Pedagog grzmiał dalej, ale po słowach „do pierwszych dwudziestu zagadnień" chłopcy przestali zwracać na niego uwagę. W końcu zadźwięczał dzwonek i przeszli do klasy pana McAllistera.
McAllister, prawdopodobnie jedyny w historii współczesnego szkolnictwa łacinnik ze szkockim akcentem, nie marnując czasu, przeszedł od razu do rzeczy. Wręczył każdemu podręcznik i zakomenderował:
- Zaczniemy od deklinacji rzeczowników. Uwaga, słuchać! Agricola, agricolae, agricolae, agricolam, agricola... - Spacerował po klasie, recytując odmiany rzeczowników, podczas gdy chłopcy rozpaczliwie usiłowali zapamiętywać deklinacyjne końcówki.
Po czterdziestu minutach zatrzymał się i spojrzał na uczniów.
- Jutro pytam z deklinacji tych rzeczowników, moi drodzy. To zadanie w sam raz dla was. - Odwrócił się do tablicy, a za jego plecami rozległ się ponury, męczeński jęk.
Przed dalszym ciągiem wywodów McAllistera wybawił chłopców dzwonek kończący lekcję.
- Ten facet ma bzika! Nigdy się tego nie nauczę w ciągu jednego popołudnia - jęknął Charlie.
- Nie przejmuj się - pocieszył go Meeks - Pokażę wam bardzo dobry system wkuwania. Przysiądziemy nad tym dziś wieczorem. Chodźmy, bo spóźnimy się na matmę.
Ściany klasy dr Hagera obwieszone były matematycznymi tablicami i wykresami. Na półkach leżały plastykowe modele brył geometrycznych. Na ławkach czekały już podręczniki.
- Nauka trygonometrii wymaga wielkiej systematyczności - perorował dr Hager. - Każdy, kto nie odrobi zadania domowego, otrzyma jeden punkt karny, który będzie odejmowany od oceny na koniec semestru. Uprzedzam was o tym, żeby nikt nie miał do mnie później pretensji. Kto zechce podać mi definicję cosinusa?
Do odpowiedzi poderwał się Richard Cameron.
- Cosinus jest odwrotnością sinusa kąta alfa. Jeśli kąt alfa zdefiniujemy jako...
