ဦးဂျွန်
[ Unicode ]
[ကလေးရေ ဒီညနေအလုပ်ကပြန်ရင် ဝင်ကြို
မယ်နော်]
ဟူသော ဦးဂျွန်ဆီက စာတိုလေးတစ်စောင်
ကြောင့် အလုပ်ဆင်းခါနီးမှာ ပုံမှန်ထက်ပိုပြီး
ပြာယာခတ်သွားတဲ့ Jiminကိုကြည့်ပြီး Tae Hyung က လှမ်းစသည်။
"ဟင်း..ဟင်း သိပ်မပျော်ရှာဘူးနော်"
"ဘာဖြစ်တုန်း။ မကျေနပ်ရင် မင်းကိုကို ကို လှမ်း
ခေါ်ပေါ့"
"မခေါ်ပါဘူး..ငါက မင်းတို့နဲ့ ကပ်လိုက်ခဲ့မှာ"
"မင်းနော်....ဒီမှာ ကြည့်ပေးစမ်းပါဦး။ ဘယ်လို
နေလဲ"
ထုံးစံအတိုင်း ခြေထောက်တစ်ဖက်ဆောင့်ချကာ
"မင်းနော်" ဟူ၍ စူပွပွပြောပြီးနောက် ကြည့်လို့
ကောင်း/မကောင်း TaeHyungကို စစ်ဆေးခိုင်း
သည်။ သူကဘယ်လိုလေးနေနေ ဦးဂျွန်က
သဘောကျပြီးသားဆိုတာသိပေမဲ့လဲ ဦးဂျွန်အရှေ့မှာ တကယ် ကြည့်ကောင်းနေချင်တယ်လေ...။
"အဖိုးကြီးပေါက်စအတိုင်းပဲ good..ဦးဂျွန်ရဲ့
အစ်ကိုလို့တောင်ထင်ရလောက်တယ်"
အခုတလောမှ အထူးအဆန်းဒီဇိုင်းတွေနဲ့ လူကြီးဆန်ချင်နေသော သူငယ်ချင်းဖြစ်သူကိုကြည့်ရင်း
TaeHyungတစ်ယောက် တရားရနေမိသည်။ ပြောပြရင်တော့ Park Jimin ရဲ့ ပြောင်းလဲလာမှု
တွေကယုံနိုင်စရာတောင်မရှိဘူး။
"ဦးဂျွန်နဲ့အသက်သိပ်မကွာဘူးလို့ထင်ရအောင်
ဒါမျိုးလေးတွေပဲ ဝတ်တော့မယ်" ဆိုပြီးအကွက် မှိုင်းမှိုင်းတွေနဲ့ stylepant တွေကိုပဲ ရွေးဝတ်နေတာ တော်တော်ကြာပြီ။ဒီနေ့လဲ အနက်ခံပေါ်မှာ
အညိုရောင်အစင်းရေးရေးလေးတွေပါသည့် ရှပ်လက်ရှည်လေးနှင့် ဘောင်းဘီအနက်ရောင်လေး
ကို ရိုးရိုးရှင်းရှင်းဝတ်ဆင်ထားသည်။
ဆံပင်ကို နောက်တစ်ခေါက်ပုံထပ်သွင်းပြီးသည့်
နောက်တွင်တော့ ကျောပိုးအိတ်လေးကောက်
လွယ်ပြီးတော့ သူ့ကိုနှုတ်ဆက်ပြီး ထွက်သွား
တော့သည်။
******************************************
ရှားရှားပါးပါး ဦးဂျွန်ရော ကျွန်တော်ရော အလုပ် ဆင်းတဲ့အချိန်တူတဲ့ရက်လေးမို့ TaeHyung စိတ်ကောက်လဲ နောက်မှပြန်ချော့မည်။ ဦးဂျွန်နဲ့
က စာရင်းရှင်းဖို့တွေရှိသေးတာလေ။
