KARMEN- iNTİKAM

Bölüm 11

11.BÖLÜM

Cesaret...

"Evet sıra ikinci soruda. Soru soran 11, cevaplayan 3."

Cesaret diye ortaya atılan 3 numaraya;

11 numara; "Sana bir şırınga versem onu kendine enjekte edebilir misin? Bu kadar cesaret var mı sende?"

Bu soru ile adeta donmuştum. Bu nasıl bir istekti? Acaba yapabilecek miydi? Ya da bu soru bana gelse ben ne yapardım? Nasıl kendime göz göre göre içinde ne olduğunu bilmediğim bir iğneyi enjekte edebilirdim ki? Ama sonunda para var diye yapar mıydım?

3 numara; "Tabii ki yaparım alışkınım" demiş gerçekten de kendisine uzatılan iğneyi koluna batırmıştı bile. Ardından da parayı almıştı. Benim gözüm hep ondaydı. Acaba iğnenin içinde ki ne idi ve nasıl bir etki gösterecek diye merak etmiştim. Yaklaşık beş dakika sonra kafasını masaya koyunca adamı kollarından tutup dışarıya çıkardılar. Adama ne oldu acaba diye korkuyla bakarken ev sahibi "Merak etmeyin arkadaşlar! Kulağıma arkadaşımızın gayet iyi olduğunu söylüyorlar sadece heyecandan biraz tansiyonu düşmüş, ama bana bu kadar para yeterli, devam etmek istemiyorum demiş. Kendisine geldiği için teşekkür ediyoruz" demiş bizi de meraktan kurtarmıştı.

Ev sahibi numarayı çevirmeye devam ediyordu. Biraz önce sıra bir an evvel bana gelmesi için dua etmiştim ama bu gördüğüm manzara karşısında ya bana da böyle bir manyak çıkarsa diye korkmaya başlamıştım. Gözlerimi kapattım beklemeye başladım.

"Soru soran 7, cevaplayan 1"

Bu seferde kurtuldum diye sevinmiştim ama ya oyun ben para alamadan biterse diye de düşünmekten de kendimi alamıyordum. Kafam allak bullak olmuştu. Sevinecek miyim, korkacak mıyım bilemiyordum.

1 numara doğruluk deyince,

7 numara; "Hayatında ki en büyük pişmanlığın nedir? O ana geri dönme imkânın olsa ne yapardın?" diye sordu.

1 numara; "Bundan iki yıl önce idi. Küçük ablam aradı. Annemi hastaneye kaldırıldık hemen gel demişti. Annem yaşlıydı tansiyonu ve şekeri vardı sık sık rahatsızlanıyordu. Hastanede de ilaç verip yolluyorlardı. Ablamlar gitsin ilgilensin diye yalan söylemiş çalışıyorum izin alamadım demiştim. Annem beni sormuş ablamlara, onlarda izin alamamış deyince sadece "Keşke onu da görebilseydim, ama canı sağ olsun" demiş. İşte annem o sözlerinden birkaç saat sonra öldü ve ben yanında olamadım. Dünyada ki en büyük pişmanlığım budur. Vicdanın yıllardır sızlıyor. O ana geri dönme şansım olsaydı annem ölmesin diye sabaha kadar baş ucunda hatta kucağımda taşırdım."

Akan göz yaşlarımı durduramıyordum. Nasıl bir hayvandı bu karşımda ki kişi. Hastaneye gitmemek için yalan söylemiş. Ve o gün annesi vefat etmiş. İnsan annesine bunu nasıl yapar aklım almamıştı. Ama verdiği cevap beğenildiği için yani samiyetle anlattığı için karşılığında on milyon para kazanmıştı. Soru sorana da ev sahibi beş milyon vermişti. Allah'ım bu nasıl bir oyundu? Duygularım param parça olmuştu...