KARMEN- iNTİKAM

Bölüm 16

16.BÖLÜM

İyileşme zamanı ...

...Annemin "Şu haline bak kızım. Nerede o ateş ateş bakan gözlerin. Söndüler....O gözün gibi baktığın saçlarını bile günlerce yıkamıyor taramıyorsun. O gün ne oldu sana? Ne olur iyileş yavrum ağıtları, psikoloğumun kendini benim yüzünden yetersiz görmesi artık iyileşmemin zamanının geldiğini hatırlatmıştı. Çünkü aylarca ben kendime neden zarar verdim, keşke gerçekleri öğrenmek için uğraşsaydım diye kızıyordum ama bunun için bir şey yapmıyordum. Bunu da çözmediğim sürece hayatta bana rahat yoktu. Şayet bu bir tesadüf değilse, benim o gün gittiğim evde söylediğimle ilgisi varsa sorumluları bulup antikamımı almalıydım.

İlk iş olarak psikoloğumu aradım. Sesimi duyunca çok şaşırmıştı. Çünkü bugüne kadar hiç kendiliğimden onu arayıp gelmek istiyorum dememiştim. Geleceğimi söylediğim saate daha çok zaman vardı. Önce karşıda ki kuaföre gittim. Saçlarımı kızıla boyattım bir de fön çektirdim. Sonra da eve gelip gardırobumda ki kıyafetlerimi gözden geçirdim. Bugün çok şık olmak istiyordum. Sonra siyah eteğimin üzerine kırmızı bluzumu giydim. Uzun zamandır makyaj yapmamıştım. Özlemiş olduğumu fark ettim ve özenerek makyajımı yaptım. Sonra ayağıma giydiğim siyah topuklu ayakkabılarımla aynaya baktım. Kendimi o kadar iyi hissetmiştim ki sevinçle evden çıktım.

Psikoloğum beni karşısında görünce önce ayağa kalktı, ama sonra hiçbir şey söylemeden geri yerine oturdu. Sadece bana bakıyordu. Bugün ben konuşacağım Orçun Bey diye söze başladım. Bana çok emek verdiniz. Yılmadınız, sabrettiniz, her zaman da çok naziktiniz. Ben ise ne yaptım, sizi hep çaresiz bıraktım. Ben olsaydım kendime bile tahammül edemezdim inanın. Ama size anlatamazdım. Neden o kadar ilaç içtiğimi intihar etmek istediğimi sadece size, değil kimseye anlatamazdım. Bugünde size anlatmayacağım. Ama size iyileştiğimi söylemeye geldim. Benim çözmem gereken bir şey var. Belki hemen olacak belki günlerce, haftalarca sürecek bilmiyorum. Ancak bunu çözdüğümde tamamen iyileşeceğim. Çözdüğüm gün size gelecek başıma gelenleri en başından anlatacağım. O zamana kadar beni iyileşmiş hastanız gözüyle bakabilirsiniz. Çünkü bu kararı almama, yani iyileşmem gerektiğine siz inandırdınız beni. Size o yüzden her şey için teşekkür etmeye geldim. Kafamdakileri gerçekleştirdiğim gün siz beni halen dinlemek isterseniz her şeyi anlatacağım. Şimdilik hoş çakalın demiş ve oradan ayrılmıştım.

Sıra annemi ikna etmeye gelmişti. Hemen annemin çalıştığı hastaneye gittim. Annem beni aylar sonra karşısında görünce hem de böyle saçlarımı kızıla boyatmış fönletmiş süslenmiş püslenmiş görünce göz yaşlarına hakim olamamış ve ağlamaya başlamıştı. Ben de annemin bu durumundan etkilenmiş onun aylar sonra yüzünü güldürdüğüm için de çok sevinmiştim. Sonra annemin aklında hiçbir soru işareti kalmasını istemediğim için, hadi izin alda bir yerde oturup ana kız yemek yiyelim hatta babamla Banu'yu da çağıralım demiştim. Annem üst üste duyduğu güzel sözlerin etkisinden kurtulamamış öylece bana bakıyordu. Sarıldım iyiyim, daha da iyi olacağım merak etme. Hadi al şu iznini de gidelim deyince o da bana öyle bir sarılmıştı ki, bu ikimize de iyi gelmişti.

Öyle de yaptık. Babamı ve Banu'yu da aradık önce onlarda çok şaşırdılar. Ama şoku çabuk atlatıp çabucak yanımıza geldiler. Banu beni görünce "Bu sen misin ya, sen bu kadar güzel miydin?" Diye söyleyince keyfim daha da yerine gelmişti. Çünkü Banu'nun beni övmesi ya da benim için güzel bir şey söylemesi pek alışık olduğum bir durum değildi.

Önce hepsi bana biraz tedirgin yaklaşıyor ağzımdan çıkan her kelimeyi dikkatlice dinliyorlardı. Okuluma tekrar döneceğimi ama bunun için bir müddet beklemem gerektiğini söyledim. Sevindiler tabii. Ancak bu sürede çalışmanın bana iyi geleceğini söyledim. Bir arkadaşımdan haber bekliyorum daha nerede çalışacağım ya da ne iş yapacağım belli değil, kesinleşince sizinle paylaşacağım deyip iş hakkında bilgi vermeden geçiştiriverdim. Ben de düşündüklerimi yapabilecek miydim, bilmiyorum ama uzun zaman sonra hep beraber dışarıda olmak hepimize çok iyi gelmişti.