"Be by my side again," wika nito habang seryosong nakatitig sakin.
Para sa mga nanonood sa amin nakakakilig pakinggan kasi wala silang alam.
Wala silang alam kung pano ako pahirapan ng lalaking nasa ko harap ngayon.
"Ayoko," madiin kong wika.
Gumuhit ang pagkagulat at galit sa kaniyang mukha.
Dahan dahan itong lumapit sakin at mariing hinila ang aking braso.
"Pinapahiya mo ba ako?" nangangalaiting bulong nito sakin.
"Kiel nasasaktan ako!" wika ko habang pinipilit alisin ang pagkakakapit niya sa akin.
"Whether you like it or not, you'll be mine again," pabulong nitong wika
"Sabi ko ayaw ko. Hindi mo ba ako narinig?" sagot ko rito.
"Huwag mo akong ginagalit! Kapag sinabi-"
Hindi ko na siya pinatapos sa sasabihin niya dahil baka bigla ko nanamang maalala kung paano niya ako pinahiya noon. Ayaw ko ng maalala na kahit anong gawin ko noong oras na iyon, wala lang ako sa kanya. Wala siyang pakialam sa nararamdaman ko at patuloy lang siya sa ginagawa niya. Ang pagkatao ko ay para lang basahan sa kaniya na kaya niyang tapak tapakan at iwan sa oras na gustuhin niya. Iniisip niya na kahit gawin niya iyon ay mananatili pa rin ako sa tabi niya.
Alam niya na naroon pa rin ako, patuloy na umaasa at maghihintay sa kaniya sa kabila ng pinaggagawa niya. Tama siya dahil inaamin ko na naging ganon ako. Patuloy na nagtiis kahit na nasasaktan. Ilang beses ko siyang pinatawad kahit ilang beses niya rin akong sinaktan.
"Can you set me free?"
Dati na akong naging ganon pero hindi ko na uulitin ngayon. Natuto na ako at hindi na ako papayag na manipulahin niya.
"You can be free even we're together," he whispered and gripped my arm tightly. "Celestine, can I be your boyfriend again?" he said with sincere voice but not with sincere eyes.
I looked at the crowd. Kitang kita ko sa mga mata nila ang saya sa eksena. Hindi mapigilan ang kilig sa kaganapan sa pagitan namin ng kanilang iniidolo. Iniidolo nila na laging may suot na maskara. Anghel kung ituring ngunit hindi naman nila alam ang tunay na katauhan.
"Can you let go of me?" I asked not pertaining to my arm that he was holding tightly but more deeper than that. Nakita ko ang mga mata niyang unti unti ng nauubusan ng pasensya. Huminga muna siya ng malamin bago nagsalita.
"Can I prove myself to you again? I will be the best man of your life," he said with the same emotion earlier.
"Man? You're not a man Kiel. Even a boy has better personality than you! You want forgiveness? Huh? But I can't see the sincerity on you! I know who you really are and you're the worst son of b*tch!" I shouted at his face. Hindi na niya napigilan ang sarili niya. He slapped me and pulled me violently. He did everything he wanted and the whole crowd saw that.
"Why did you stop? Ayaw mong ipakita ang totoong ikaw sa harapan nila? Nagmamalinis ka? Huh! Mahirap linisin ang natural ng madumi Kiel," wika ko matapos niyang tumigil. Tiningnan ko ang mga taong nanonood sa amin at nakita na iba na ang reaksyon sa nangyayari.
Sasampalin na sana niya ulit ako ngunit biglang nagkagulo ang mga taong nanonood sa amin at bigla siyang pinagbabato. Pinanood ko sila at halo halong emosyon ang aking nadama.
Hindi ko namalayan ay tumutulo na pala ang luha ko habang nakatingin sa kanila. Agad ko itong pinunasan at humarap muli sa lalaking sumira ng buhay ko.
"My answer is no," wika ko. Napatingin naman ito sa akin at bahagyang lumapit habang patuloy na iniilagan ang mga binabato sa kaniya. "You can't have me anymore," I said. He was about to say something but I spoke before him.
"You should answer me yes btw," wika ko at bahagyang lumapit sa kaniya. "Can you set me free? Can you let go of me?" I asked again.
"No," agad niyang sagot at hinatak ako sa braso. Agad ko naman itong pinigilan at hinawakan ang kaniyang braso.
"My bad, sorry?," I sarcastically said after kicking his private part. Napaluhod siya dahil dito at kasabay noon ang pagdating ng mga pulis.
"Say yes baby," usal ko at sinamahan ito sa pagluhod pagkatapos ay hinawakan siya sa kaniyang pisngi. His eyes flashed with anger but he couldn't hurt me anymore because the policeman slipped a pair of handcuffs on his wrists.
"Nevermind. Kahit huwag na because now, I can set myself free," wika ko at bahagya pang ngumiti. Nakatanggap naman ako ng mura bilang tugon niya.
"Humanda ka kapag nakalabas ako," pananakot niya sa akin.
"I remember that you only asked twice so you can ask one more and I will answer it wholeheartedly," pagkausap ko sa kaniya. Hindi naman ako nito sinagot kaya ako na ang napagtuloy. "Wala? How about this? Can I get parole?" I said and smirked.
"F*ck you!" he replied which made me laugh.
"Sorry baby but my answer is still no," tumayo na ako pagkasabi ko non at tumalikod na. Agad namang tumulo ang mga luha ko dahil sa pagbalik ng mga masasakit na alaalang naranasan ko sa kamay niya. "I suffered and you deserve punishment."
