Endless Loop

•12•

༄༄༄

Jisoo'dan;

"Hoş geldin Namjoon."

Kapının eşiğinden hafifçe tebessüm ederek söylediklerim karşısında gülümsemiş ve, "Hoş buldum." diyerek iyice açtığım kapıdan içeriye girmişti.

Yeni bir hastası geldiği için, iki üç saat gecikmek zorunda kalmıştı fakat bu bizim için çok sorun olmamıştı çünkü Jennie'ler de daha yeni gelmişlerdi.

Neden buraya geldikleri hakkında sürekli Taehyung'a soru sorsalar da Taehyung, onları biraz daha beklemelerini söyleyerek geçiştirmeye çalışıyordu.

"Herkes geldi mi?"

Kafamı aşağı yukarı salladığımda ikimiz beraber salona girmiştik. En son attığım mesajdan yaklaşık bir saat sonra neler olup bittiğine dair beni aradığında, ona olan biteni anlatmıştım ve o da bu sayede olanları anlayabilmişti.

Ayrıca, rüyalarımda onu ve Jin'i gördüğümü, hem de Jin'in rüyalarımdaki sevdiğim adam olduğunu araya sıkıştırarak söylemiştim ve sanırım uzun bir süredir hiç bu kadar şok olmamıştı. Ama yine de bu durumu diğerleri gibi karşılamak yerine gayet sakin bir şekilde karşılamayı tercih etmişti.

Ne de olsa adam, hasta kişiliklere alışıktı yani...

"Merhabalar, herkese!"

Namjoon'un sesini duymalarıyla beraber odadaki herkes kafasını ona çevirirken, 'merhaba' demeyi de ihmal etmemişlerdi. Bu sırada Jennie, Yoongi ve Young Hee ise etrafa neler olduğunu anlamaya çalışır gibi bakıyorlardı.

"Evet, şimdi bu kadar insanı buraya neden topladığınızı açıklar mısınız?"

Yoongi'nin bıkkın sesini duymamla beraber sertçe yutkundum ve gözlerimi Namjoon'a doğru çevirdim. O ise sandalyelerden birine geçmiş derin bir nefes alarak konuşmaya başlamıştı.

"Bundan, birkaç yıl önce bir hastam vardı. Jisoo söyledi mi bilmiyorum ama ben bir psikiyatristim. Bu hastam ise bana rüyalar gördüğünü ama bu rüyaların, sanki gerçek hayattan birer kesitmiş gibi olduğunu ve uzun bir süredir de bu rüyaları gördüğünü söylemişti."

"Jisoo'nun bahsettiği rüyalar gibi mi?" biraz daha toparlanmış olan Lisa'nın yönelttiği soru üzerine Namjoon, başını aşağı yukarı sallayarak onu onaylamış ve tekrardan konuşmaya başlamıştı.

"Evet, tam da o rüyalar gibi fakat ben ilk defa böyle bir şeyle karşılaştığım için durumun ne kadar ciddi olduğunun farkında bile değildim. Hastam, bana rüyalarında gördüğü insanları tek tek anlatırdı. Rüyasında aslında birçok insanın olduğunu ama çoğunu buğulu bir şekilde gördüğünü ve sadece birkaç kişiyi tam anlamıyla görebildiğini söylerdi."

Ben de böyleydim. Rüyamda birçok insan olmasına rağmen çoğunun yüzlerini hiçbir zaman seçemezdim. Sadece hikayelerini tam anlamıyla görebildiğim insanların yüzleri net olurdu.

"Her zaman hastamın anlattıklarını dinlerdim, ona yardımcı olmak için elimden geleni yapardım fakat dediğim gibi durumu pek de ciddiye alamıyordum. Basit bir anksiyete bozukluğu olarak düşünüp, ona göre tedavi etmeye çalışıyordum. Ta ki..."

Dedikleriyle beraber kanımın çekildiğini hissederken, ortamda bir süre boyunca oluşan sessizliği Jennie'nin sesi bozmuştu. "Ta ki ne? Ne oldu sonrasında?"

"Hastam ve bana anlattığı insanlar, 9 ay gibi bir süre içerisinde tek tek ölene kadar..."

Jennie ve Young Hee'nin gözleri kocaman açılırken, Yoongi histerik bir şekilde gülmüş, Taehyung ise sertçe yutkunmuştu. Aramızda bu ölüm olayını bilmeyen bir tek onlar kalmıştı ve artık onlar da biliyordu.