Mucize #cembar 🏳️‍🌈

Bölüm 4. Ödül

Uykulu gözlerle etrafa bakarken erken uyandığıma kanaat getirmiştim. Kimse daha uyanmamıştı. Gün aydığında direk ötmeye başlayan şu kargayı bigün taşlıcaktım. İçimden hayvana söverken kızlardan birinin hareketlendiğini görmüştüm.

'Günaydın' diyip Nisaya gülümsemiştim.
Buna şaşırdığının farkındaydım ama içinden gelmişti işte.
'Günaydın. Erkencisin?'
'Evet şu manyak karga sayesinde hergün erkenden kalkmak zorunda kalıyoruz ya.' diye isyan etmiştim.
'Şu hayvanın dilinden bi Yasin anlar heralde.'
'Yasinin dilinden kim anlar?' diye ortaya bi soru atmıştım. Bi kıkırdama sesi duyduğumda yan tarafıma dönmüştüm. Cemal elini ağzına kapatmış kahkahasını engellemeye çalışıyordu. Ona bakarken içim kıpır kıpır oluyordu. Onun hep gülmesini istiyodum. O yamuk gülüşlerini görmeyi çok seviyodum.
'Günaydın Cemalim' diyen Nisaya sinirlenmiştim. Ne demek Cemalim?
O benim Cemalimdi!

Sakinleşmeyi umarak ona günaydın demiştim ve ondan bir gülümseme kazanabilmiştim. İşte şimdi gün benim için başlamıştı.

                                 *
Oyuna gidip ailelerimizle mesajlaşma ödülü olduğunu duyunca hepimiz sevinçten yerimizde zıplamıştık. Onları çok özlemiştim. Birini bana sarılmasıyla afallamıştım. Yeşil tişörtten ve kulağıma fısıldanan sesin Cemal olduğundan emin olmuştum.
'Senin için.' demişti.
Neden benim içindi?  Aklıma geçen gece konuştuklarımız gelince ne demeye çalıştığını anlamıştım. Uyku uyumama nedenimin aileme duyduğum özlemden kaynaklı olduğunu düşünüyordu ama bilmiyordu ki sadece özlem duyduğum ailem değildi. Seni özlüyorum Cemal demek istedim. Bana dokunmamış olsan bile temaslarını özlüyorum demek istemiştim.
Oyun benim için zorlayıcı değildi. Tek sıkıntı boyumdu. Bu yüzden olumsuz etkileniyodum oyunlarda. Başarımı etkiliyodu bazen.
Acun bey oyunu anlatırken pür dikkat onu izleyen Cemale kaymıştı gözüm. Belli ediceksin diyodum içimden. Aptal aşık gibi bakma şu çocuğa.
Avantaja ben Cemal Nisa ve Evrim çıkıyoduk. Ersin abiyle göz göze gelince gülümsemiştim. Karşılık olarak içten bi gülümseme alınca mutlu olmuştum. Ben soğuk birisi değildim bunu anlayın diye haykırmak gelmişti içimden.
Düdükle birlikte hızla koşmaya başlayan Cemale döndürdüm bakışlarımı. Benchten 'Hadi Cemooo!' bağırışları duymak iyi hissettiriyodu. Benim aksime ona destek veren insanların olması güzeldi. Cemal önde gelip bayrağı kaldırınca hızla koşmaya başladım. Cemal için dedim içimden. Onun ailesine olan özlemini gidermek için..
Önde gelip bayrağı kaldırınca Evrim çıkmıştı. Daha sonra Nisa. Avantajı almıştık. Merti seçtiğimde bana bi bakış atmıştı. İçimden gülsem de ona boş bakmakla yetinmiştim. Onu yenmeyi deli gibi istiyodum.
                               *
Sıra bana gelince Benchtekilerle çak yapmıştım. Elim Cemalin eline değince heycanlanmıştım. Bunları düşünürsem oyuna odaklanamazdım. Bunları aklımdan atarak yerime geçtim. Acun beyin düdüğünü duyunca hızlı bir çıkış yapmıştım. Benchtekilerin bağırışmalarıyla daha da gaza gelmiştim ve daha da hızlandım. Atışlarımı seri ve isabetli olarak yapmıştım ve kazanmıştım!
Arkamı dönüp koşturarak Cemale sarıldım. İçimi kıpır kıpır olurken diğerleriyle de çak yapmıştım.

Oyun sonunda kazanan biz olmuştuk. Çıktığım her oyunu almıştım ve her seferinde Cemale koşmuştum. Oda bana her sarıldığından daha sıkı sarılmaya başlamıştı. Seremonide Acun bey bana söz verdiğinde
'Acun abi bu oyunu almamız bizim için çok iyi oldu. Morale ihtiyacımız vardı. En çokta Cemal için savaştım bugün. Ailesini fazlasıyla özlediğini her seferinde söylüyodu.' demiştim.
Acun abinin 'ne diyon' bakışları eşliğinde konuşmamı sonlandırmıştım.

Ödüle gittiğimizde içimi heyecan kaplamıştı. Onlarla konuşmak beni motive edicekti. Önce Ardahan telefonun başına geçince gülümsedim. Herkesi incelemeye başladım. Evrimin gözleri dolu doluydu. Nisa ise yerinde duramayıp gülüyordu. Enerji bakanımız Berkan 'Allahım sana şükürler olsun ailemden haber alabilicem' gibi söylemlerde bulunuyodu. Yasin kendi kendime takılıyoken gözlerim yine Cemale kaydı. Göz göze gelince bana gülümsedi ama ben sanki tüm işlevlerimi kaybetmiş gibiydim. Ona boş boş bakınca yüzündeki gülümseme yavaş yavaş soldu. Buna üzülürken sıranın bana gelmesiyle telefonun başına geçtim ve ailemle mesajlaşmaya başladım.