CHAPTER 41

279 5 0
                                    

CHAPTER 41

Crei's P.O.V

When she say that she loves me. I know that I didn't love her. I am still inlove with Jaezel.

Sa paulit-ulit na tanong niya all about of her lips and Jaezel lips ay magkaiba. Jaezel is so kind, soft, pretty, while Selena is a spoiled brat, stagy, Snatcher, talkative but behind of that I am damn attractive to her. But I know that I'm not inlove with her. Dahil hindi maaalis sa puso ko si Jaezel.

I want her attention dahil nasanay na ako na sa akin ang atensiyon niya. I want to love her but I know I love Jaezel more. Hindi ko lang masikmura na may kasama siyang lalaki o kausap. Nagseselos ba ako? But I felt not because why would I be jealous? Damn this feeling.

When I saw Selena running towards Zenaya and to the girl my knees are trembling. Bumagsak ang babae sa lupa. Kitang kita ko kung paano tumakbo at nagaalala si Selena sa babae. She checked the eyes and heartbeat of the girl. She's very pretty when she always do that. Tulad na lang ng nasa batangas kami. I'm just watching her because I am afraid. Takot ako na may mawala sa pasyente ko. Damn this memories.

Flashback

"Doctor Holt, How's the patient on room 203? The one who had Lung Cancer?" David asked while I'm checking my phone. I waited Jaezel text noong isang araw ko pa siya hindi nakakausap. She's really busy. Well, we are both busy for being Doctors. Lumipat kase si Jaezel ng Hospital for her work. She's a Pediatrician. Kaya hibdi kami madalas magkita.

"His doing fine. His vital signs is back to normal." Maiksi kong sagot sa kanya.

Naguusap kami ng biglang may pamilyar na tai na tumatakbo kasama ang mga nurses ng Emerald hospital. Itinutulak nila ang stretcher. Nang makalapit ay doon ko pa lang nalinawan kung sino ang tumatakbong babae.

"T-Tita L-Lhane?" Bigkas ko sa pangalan ng mommy ni Jaezel then I saw Jaezel lying on the stretcher.

Nanghina ang tuhod ko when I saw her sleeping on that f cking stretcher.

"L-Love..." I stuttered.

Agad na ipinasok si Jaezel sa E.R. Tumingin ako kay Tita Lhane.

"W-What happen to her?" Pinipilit kong hindi manghina. I want to know all of details.

"C-Crei..." She cried kaya lalo akong kinabahan. "M-My daughter...is had Stage 3...Leukemia." Lalong lumakas ang iyak niya. Ako naman ay napaupo na sa tiles.

Stage 3? Fvck! I punch the tiles. And I cried. Agad kong pinunasan ang luha ko at tumayo. I run on the Emergency room. I saw Doctor David and other nurses. I fvcking wash my hands for almost 1 seconds and wear my gowns.

"How's the vital signs?" I tried to be strong habang tinitingnan ang mukha ng pinakamamahal ko. She's now asleep.

"Doctor Holt, maybe you need to went out of here. She's your girlfriend and you are hurt."

"I-I'm...fine" My tears started to fell. Pumasok si Hamsel na siyang naka gown na rin. Hindi niya tinanggal ang tingin kay Jaezel.

Hindi ko na nakayanan at lumabas ako ng E.R. Tita Lhane tried to hug me to calm me. But I didn't. I cried and punch the wall. Dumating din ang Daddy ni Jaezel. Ganoon rin ang mga Tito at Tita nito kasama ang Pinsan na si Lianna. Hanggang sa lumabas sila David at Hamsel.

"H-how's...my...daughter?" Tita Lhane asked while crying.

"She's awake, Ma'am." David answered kaya naman mabilis akong pumasok sa E.R. Then I saw her awake.

"L-Love..." I cried and kiss her forehead.

"Hi, Love." She greeted na para bang malakas pa siya. But I know she's hurting right now.

"W-Why? Why you didn't tell me, Maria? I am fvcking worried, Love." I said and hug her.

"I don't want you to be sad. Ayokong isipin na hindi ko magagawa ang mga pangarap natin. Hindi kita mabibigyan ng walong anak if I am going to die, Crei." She said na soyang ikinagalit ko.

"Your not going to die, Love. I promise." I said na siyang ikinangiti niya.

Five days after na ng isinugod siya sa Emerald Hospital dito sa New York. I always visit her ganoon rin ang pamilya niya. May operation ako mamaya kaya hindi ko siya mababantayan.

Nakahiga ako sa kama niya while hugging her.

"Love." Tawag nito.

"Mmm?"

"I love you. I'm happy because I met you, Love. I wish I could live forever with you." She said na siyang ikinahina ko. I also wish, Love.

"I love you too, Maria." I said. Hinampas niya ako ng mahina sa balikat dahil sa aking sinabi.

"Don't call me Maria, Crei! Jaezel is good." She said and pouted. Halatang halata na may sakit siya dahil sa maputla niyang labi at ang buhok niya ay nalalagas na. She hated her first name Maria. Masyado daw itong pangsinauna. Her lolo give her name Maria.

I miss her lips. I really love this girl.

"You are beautiful, love. At papanget ka kapag iniwan mo ako." I whispered.

"Hahaha...kapag iniwan kita maghanap ka ng maganda, Crei. The one who's very different to me. Mahalin mo iyong hindi ko kaugali." She said t ramdam ko ang lungkot sa mga sinabi niya.

"Hindi ko kailangan ng ipapalit, Jaezel. Because I love you." I said.

"Hindi mo masasabi iyan hangga't hindi ako nawawala, Crei. I am willing na magmahal ka ulit. I don't want you to be sad all the time. Ayoko rin maging isa kang matandang binatang lalaki. Sayang ang kapogian m-

I cut her using my lips. I don't want to hear anything. Ayokong isipin na mawawala siya ng anumang oras. Ayokong malayo at mawala siya sa akin. I love this girl. She's everything one me.

"Are you come with us for dinner?" David asked

"No, I want to visit my girlfriend." I said at nagpaalam na siya. Katatapos lang ng operation at ginabi na kami. While walking towards Jaezel's room I felt nervous.

Hanggang sa makarating ako sa kuwarto niya and I saw her family crying. I cried. Hindi ko man lang nagaqang gamutin ang mahal ko. O am fvcking stupid! I cried when I saw Jaezel lying on the bed and sleeping. Sleeping forever.

End of flashback

"Are you okay? Selena asked.

"Yeah." I answered. Hanggang ngayon ay nasa sasakyan pa rin kami.

I face Selena na nakatingin lang sa babae. Bakit sumama ako ngayon? Bakit gusto ko ng manggamot? Bakit gusto ko ng tumulong? Nakamove on na ba ako sa trauma ko Because of her? Her confidence makes me strong and I'm so amused on her ability, her strength her kindness, for being beautiful inside.

She turn around t naabutan akong nakatingin sa kanya.

"Are you really okay? Bumaba ka na lang kung hindi mo Kaya." She said na para bang may pinupunto. Alam niya kaya? Sinabi ba ni Hamsel?

"Thanks, Selena." Nowhere kong saad. I don't know kung bakit ko nasabi iyon. Siguro dahil alam kong kaya ko na. At nakapagmove on na ako sa trauma ko. Pero hinding-hindi ako magmomove on kay Jaezel. She's my treasure.



She's My Queen Doctor (COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon