Μπελάς στο Γραφείο

4. Καθ' οδόν

«...κίνηση αυξημένη στη Λ. Κηφισού, από παραλιακή έως Αθηνών στην άνοδο, λόγω τροχαίου ατυχήματος στην αριστερή λωρίδα, στο ύψος των ΚΤΕΛ. Προσοχή παιδιά εκεί έξω και κουράγιο στους ακινητοποιημένους οδηγούς. Σας ευχόμαστε να έχετε μια υπέροχη μέρ-"

Πετάχτηκα από το κρεβάτι έντρομη.

Ατύχημα; Μποτιλιάρισμα;

Η ώρα ήταν 07:35 και αν ήθελα να βρίσκομαι εγκαίρως στο γραφείο, απ' ό,τι φαινόταν θα έπρεπε να πετάξω. Κοπάνησα με βία το κουμπί του ρολογιού-ξυπνητηριού-ραδιοφώνου και έτρεξα προς το μπάνιο, παρασέρνοντας και τα σεντόνια.

Άνοιξα τη ντουσιέρα και χώθηκα από κάτω, μαρτυρώντας για το παγωμένο νερό! Δεν υπήρχε χρόνος για θερμοσίφωνο.

Για κάποιον ακαταλαβίστικο λόγο σιγοτραγουδούσα: "...έχω το νερό στη ζέστη, έχω αλήθεια για τον ψεύτη.. "

Μέσα σε σαράντα λεπτά είχα καταφέρει να ντυθώ, να βαφτώ και να δείχνω αξιοπρεπής για την πρώτη συνάντηση με το νέο αφεντικό. Μαύρη πένσιλ φούστα, λευκό πουκάμισο και μαύρο μεσάτο σακάκι. Επαγγελματική και δεν - τραβώ - τα - βλέμματα - πάνω - μου εμφάνιση. Φόρεσα τις μαύρες γόβες μου και βγήκα από την πόρτα τρέχοντας.

Η κίνηση στους δρόμους δεν ήταν απλά αυξημένη, ήταν εφιαλτική. Για πάνω από μισή ώρα το ταξί ήταν ακινητοποιημένο σε ένα χάος από αγριεμένες μηχανές αυτοκινήτων και θυμωμένους οδηγούς.

Ο οδηγός του ταξί, ήταν ένας από τους τακτικούς που καλούσα για να με μεταφέρουν από και προς τη δουλειά, καθώς δεν είχα αξιωθεί ακόμα στα 27 μου χρόνια να βγάλω το δίπλωμα οδήγησης.

"Η αναβλητικότητα εμπεριέχει μια αυξημένη δόση ανασφάλειας...", είπε το υποσυνείδητο μου με τη φωνή του ψυχολόγου μου και κούνησα το κεφάλι μου αρνητικά.

Δουλεύω από το πρωί ως το βράδυ, μαλάκα, που να προλάβω!

"Τι είπες γλυκειά μου;"

Κοίταξα απορημένη τον οδηγό!

Ωχ, πάλι μιλούσα δυνατά.

"Τίποτα, τίποτα!"

"... και έτσι που λες τη βάλαμε στο Θριάσιο με διπλό κάταγμα στο μηρό και διάσειση στο κεφάλι από την τούμπα. Τι τα 'θελες ρε μάνα τα πήγαινε έλα, της είπα. Είχε λυσσάξει να τρέχει στην αδερφή της στη Σαρωνίδα για να τη βοηθάει, ξέρεις, με τα μικρά. Είσαι τώρα εσύ για τέτοια στα γεράματα; Αλλά δεν κρατιόταν, αν βάλει αυτή κάτι στο μυαλό της δεν της το βγάζεις εύκολα."